Frontex przyspiesza eksmisje w związku z zaostrzeniem kontroli imigracyjnej | Międzynarodowy

Frontex przyspiesza starania, aby stać się unijnym ramieniem logistycznym i finansowym zajmującym się powrotami migrantów o nieuregulowanym statusie. Nawet w środku epidemii rządowej, z wynikającymi z niej ograniczeniami zdrowotnymi i podróżnymi, Europejska Agencja Kontroli Granicznej wysłała 8 239 obowiązkowych i dobrowolnych repatriacji w pierwszej połowie tego roku. To najwyższe w historii dane za semestr, wynika z przydzielonego raportu agencji, która przejęła EL PAÍS.

Choć rekord jest przechowywany w siedzibie agencji w Warszawie, wciąż jest czarno na białym, z ograniczoną możliwością realizacji unijnych dochodów, co jest jednym z filarów nowej europejskiej polityki ograniczania trwałości do terytorium społecznego. Mają prawo do azylu i przyspieszenia wydalenia innych imigrantów przybywających do Europy. W ten sposób Bruksela stara się zacieśnić trasy dostępu dla imigrantów pod ścisłą kontrolą swoich limitów, na czele z Frontexem, dla którego spodziewa się dotrzeć do 10 tysięcy agentów w porównaniu z obecnymi tysiącami. Ponadto podstawą jej polityki jest zachęcanie do tworzenia barier dla imigracji w krajach pochodzenia i transportu, takich jak Maroko czy Turcja. Wszystko to w ramach wzmożonego napięcia spowodowanego kryzysem zorganizowanym przez Białoruś, kiedy migranci zostali przeniesieni do polskiej granicy.

Liczba zwrotów w raporcie Frendex stanowi prawie dwa razy większe przychody niż w tym samym okresie w 2020 roku, naznaczonym silną recesją w ruchu międzynarodowym. A to o 9% więcej niż w pierwszej połowie 2019 roku. Jest to jednak niewielka liczba w porównaniu z imigrantami o nieuregulowanym statusie pobytu, w których UE nie może ich repatriować do krajów pochodzenia. Pomimo zainwestowanych pieniędzy i dyplomacji, partnerzy społeczności powracają tylko około jednej trzeciej wszystkich migrantów, którym nakazano opuścić region, około 400 000 rocznie w ciągu ostatniej dekady.

Bruksela przez lata zastanawiała się, jak wyciągnąć więcej, a Frontex – utworzony w 2004 r. – starał się zdobyć zaufanie państw członkowskich. Większość operacji jest nadal prowadzona przez państwa, a agencja stara się odbić od tego zadania – w 2019 r. obsłużyła tylko 10% łącznych dochodów z UE i 17% w 2020 r.

Stworzenie jest Budżet tej pracy to 50 mln euro, Chociaż nie zawsze może je wydać. W oświadczeniu agencja jest optymistyczna: „Po złagodzeniu obecnych ograniczeń rządowych oczekuje się, że obowiązkowe powroty będą w pełni operacyjne, a Frontex odegra główną rolę we wspieraniu bezprecedensowego powrotu”.

Za wzrostem dochodów w I półroczu kryje się niezwykle wysoka liczba dochodów dobrowolnych. Jedna czwarta osób deportowanych przez Frontex wróciła do swojego kraju z własnej inicjatywy. Agencja wyjaśnia nową wagę dobrowolnych dochodów w następujący sposób: „Ten dochód jest generalnie łatwiejszy do wdrożenia, ponieważ nie jest wymagana eskorta”. Ponadto agencja dodała, że ​​sprzeciw wobec poddawania się testom rządowym w celu uniknięcia repatriacji powstrzymał realizację obowiązkowych dochodów.

Wysoki budżet

Pomimo wyzwań i dochodzeń w sprawie rzekomej niekompetencji w niektórych działaniach i domniemanych naruszeń praw imigrantów mandat Fronteksu nie przestał się rozszerzać, a Grecja ignoruje skargi dotyczące wysokich zarobków na Morzu Egejskim.

W najbliższych latach jego budżet ma wzrosnąć z 60 460 mln do 900 900 mln do 2020 roku. Do 2027 r. projekt musi mieć również 10 000 własnych agentów. Ekspansja polityczna i budżetowa, którą Europejski Trybunał Obrachunkowy zakwestionował w sprawozdaniu z czerwca ubiegłego roku. Agencja kontroli UE ostrzegła, że ​​nie jest „wystarczająco wydajna”.

Jego strategia umacniania się jako egzekutor dochodów pomaga uzasadnić jego rosnącą władzę i budżet, ale jego relacje z krajami nie zawsze były łatwe. Kwestie nieufności, logistyki i koordynacji między władzami krajowymi a urzędnikami agencji niektórych państw członkowskich. W sprawozdaniu Frontex wyraża swoją frustrację, że co najmniej dwa państwa członkowskie zamiast obstawiać, uczestniczą we własnych działaniach, ponieważ kraje nie zawsze dzielą się informacjami i nie mają elastyczności w promowaniu wspólnych działań.

Krajowe środki repatriacyjne dają krajom większą autonomię, ale mają jeden problem: nie wszyscy imigranci w końcu wsiadają do samolotu z powodu infekcji rządowej, ponieważ składają wniosek o azyl w ostatniej chwili lub uciekają przed wejściem na pokład. . Według Europejskiego Trybunału Obrachunkowego w 2018 r. zwolniono 43% miejsc w liniach lotniczych, które mają zostać zwolnione.

Przed wybuchem epidemii te dwa rodzaje działań miały taką samą wagę, ale od zeszłego roku agencja obwinia „stosunek” między jednym a drugim. Frontex w 2021 r. wsparł trzykrotnie więcej działań krajowych niż wspólne działania. „Frontex zachęca państwa członkowskie do otwierania lotów powrotnych do innych krajów. Wspólne przedsięwzięcia są generalnie tańsze” – ostrzega firma.

Hiszpania jest jednym z krajów, które domagały się najmniej wsparcia ze strony agencji. W pierwszej połowie tego roku z lotów wspieranych przez Frontex wróciły tylko 253 osoby. Niskie liczby nie są zaskakujące; Madryt utrzymuje bardzo skromną współpracę. Według danych uzyskanych przez TV3, w 2019 r., przed jakimikolwiek ograniczeniami na granicach, Hiszpania deportowała 11 153 migrantów, a tylko około 400 wróciło przy wsparciu Fronteksu. Robili to głównie na lotach do Albanii, Gruzji, Kolumbii i Ekwadoru. Madryt wykorzystał również firmę do deportacji Malijczyków z Wysp Kanaryjskich do Mauretanii. Operacje te zostały zawieszone, ponieważ wojna próbowała wysłać uchodźców do kraju trzeciego.

Śledź wszystkie międzynarodowe informacje Facebook I Świergot, o en Nasz cotygodniowy biuletyn.