Koniec września po raz kolejny pokazał fiasko szans na osiągnięcie konsensusu pomiędzy skonfliktowanymi stronami i tym samym udział w sesji mającej na celu wybór kolejnej głowy państwa.
Dla wielu impas w tym procesie wskazuje na przedłużenie wakatu na stanowisku podobnym do tego, co miało miejsce w 2016 r., kiedy Michel Aoun potrzebował 46 wezwań legislacyjnych do uzyskania kworum i zakończenia 888 dni bez prezydenta.
W tym kontekście przewodniczący parlamentu Nabih Berri potwierdził, że jest gotowy wspierać i ułatwiać misję każdemu, kto chce pomóc Libanowi, podobnie jak francuscy wysłannicy Jean-Yves Le Drian i Jassim bin Fahd Al Thani. ., z Kataru.
Dwóch specjalnych doradców przybyło do Bejrutu, reprezentując komitet pięciu krajów zajmujących się aktami prezydenckimi Libanu (Francja, Katar, Stany Zjednoczone, Egipt i Arabia Saudyjska) i poza kontaktami z blokami, przedstawicielami i przywódcami, ich pozycje są dalekie od jakichkolwiek odstępstw.
Z drugiej strony scenariusz regionalny wywiera także wpływ na lewantyńską rzeczywistość po negocjacjach Iranu ze Stanami Zjednoczonymi i rozmowach saudyjsko-jemeńskich, a także możliwym zbliżeniu Rijadu z Tel Awiwem.
Nieporozumienia pomiędzy dwiema głównymi partiami chrześcijańskimi, Wolnym Ruchem Patriotycznym i Siłami Libańskimi, uniemożliwiają nominację lidera Ruchu Marada Suleimana Franjieha, kandydata wspieranego przez szyicki duet Hezbollah i Ruch Amal.
Zdaniem ekspertów rezygnacja z kandydatur Michela Moawada i Dżihada Azoura pozostawiła Maronitów z jasnym wyborem konfrontacji z Franjieh, przy dużym wsparciu sił aktywnych.
W związku z tym członek Bloku Spotkań Demokratycznych Wael Abu Faour potwierdził, że prezydentura nie wydaje się bliska, pomimo wielu inicjatyw, które czasem się pokrywają, a czasem nie.
W tym duchu poseł Walid Al-Baarini podkreślił, że osoby mające wpływ na wybory interesują się swoimi osobistymi interesami, a nie cierpieniem narodu.
Przy okazji podkreślił potrzebę współpracy, aby uniknąć kolejnego etapu, który dla Libańczyków może być bardzo trudny, i wezwał do jak najszybszego powołania nowego prezydenta.
Ze swojej strony szef bloku Baalbek-Hermel Hussein Haj Hassan określił sytuację jako trudną po odrzuceniu dialogu i utrzymujących się obstrukcjach zewnętrznych.
Po 12 nieudanych sesjach parlamentarnych od września 2022 roku żaden kandydat nie uzyskał większości 65 przedstawicieli, a konsultacje między blokami dążą do osiągnięcia wymaganego konsensusu.
Od czasów pierwszego Prezydenta Republiki Bechary El-Khoury (1943–1952) Liban w latach 1989, 2007–2008 i 2014–2016 borykał się z lukami konstytucyjnymi, oprócz zabójstwa dwóch prezydentów: Baszira Gemayela (1982) i Rene Moawada (1991).
Utrzymująca się próżnia prezydencka pogłębia kryzys gospodarczy, finansowy, polityczny i społeczny, jakiego doświadcza Ojczyzna Cedrów pod rządami rządu tymczasowego i w obliczu następstw wysiedleń z Syrii, a także ciągłego naruszania przez Izrael jej suwerenności.
MOJE M
„Freelance twitter buff. Typowy adwokat kawy. Czytelnik. Subtelnie czarujący przedsiębiorca. Student. Introwertyk. Zombie maniakiem.”
