Niepokój szkolny: kiedy „kałamarnica” przestała być grą

Często rzeczywistość jest dziwniejsza niż fikcja. To może stać się bardzo niebezpieczne. Więcej, jeśli ma naśladować produkcję filmu o groźnych i brutalnych krawędziach. A tym bardziej, jeśli ta „wypoczynek” występuje wśród dzieci. „The Squid Game”, niepokojący południowokoreański serial, który bije wszelkie rekordy oglądalności na Netflix i stał się prawdziwym fenomenem społecznym, stanowi – bez większego psucia – śmiertelną konkurencję, gdy ludzie zdesperowani za długi angażują się w epickie gry, w których ci, którzy pobyt na drodze są stracone, a jedyna osoba, której uda się przeżyć, zabierze równowartość 40 milionów dolarów. W środku okrutnie ujawnia ludzką nędzę, w tym to, jak ludzie dostrzegają indywidualne ambicje, gdy stają na rozdrożu, by traktować je priorytetowo nawet przed życiem sąsiada. Jednak fikcja, jakkolwiek kontrowersyjna, nie przestaje być taka. Poważnym problemem jest to, że wyzwania te zaczynają być naśladowane w prawdziwym życiu. Kiedy „The Squid Game” przestaje być grą. To jest rzeczywiście tragiczny fakt.

W Hiszpanii niepokój wzrósł po tym, jak uczniowie w wieku 8 i 9 lat zaczęli pojawiać się w wyniku brutalnego pobicia podczas przerw w szkole. Na pytanie, co się z nimi stało, odpowiedź brzmiała, że ​​przegrali z kolegami z drużyny podczas gry w „The Squid Game”. Stało się to na przykład w szkole publicznej „Teresa de Calcuta” (niemowlęta i podstawowa) w San Sebastian de los Reyes w Madrycie. Nauczyciele odkryli, że 8-9-latkowie ćwiczą niektóre z wyzwań przedstawionych w serialu, takie jak tzw. pijaństwo” z formami, które umierają, ale nawet z karami cielesnymi dla zagubionych. Władze szkolne wezwały rodziców, aby zwrócili im uwagę na powagę sytuacji. Ale odkryli niepokojący fakt: chociaż połowa zaangażowanych dzieci miała kontakt z epopeją przez telefony komórkowe lub z aplikacji takiej jak TikTok, druga połowa oglądała serial z rodzicami, gdy nie jest odpowiedni dla nieletnich. W obliczu tego władze oświatowe postanowiły nie tylko zakazać tych „gier” w obiektów szkolnych ale też aby zapobiec temu, że podczas świętowania Halloween, żaden chłopiec nie może w tym obecności charakterystycznych strojów tych, których uważa się za swego rodzaju „kata”.

Ta sytuacja odnotowana w Madrycie powtórzyła się również w innych miastach Hiszpanii. Nauczyciele są zaalarmowani. W rzeczywistości nauczycielka z ośrodka w Moncada i Reixach (w Barcelonie) była zaskoczona tym, co zobaczyła podczas wakacji. Powiedział swoim kolegom z klasy i rodzicom dzieci: „Kałamarnica pojawiła się na szkolnych dziedzińcach. Przez całe życie grają w obieranie ścian, ale jeśli ktoś się poruszy, strzela do niego z pistoletów i kładzie się. Na ziemi, dopóki gra się nie skończy. koniec… Powinniśmy sprawdzić referencje Chłopcy i Dziewczęta XXI wiek.. mamy pracę!”.

To samo, co żyje w Hiszpanii, powtarza się w innych krajach, takich jak Polska, Wielka Brytania czy Belgia. Jak donosi The Telegraph, londyńska policja postawiła sobie za zadanie priorytetowe powstrzymanie wezwania do naśladowania gier, w których zostaną „strzeleni z BB w twarz”. Nic więcej i nic mniej. A w Belgii, gdzie dzieci zostały przyłapane na powtarzaniu „angielskiego bunkra”, ale dalekie od niewinności dziecięcej zabawy i uciekania się do przemocy, władze oświatowe poprosiły władze szkolne o wysyłanie listów do dzieci. Rodzice ostrzegają, że serial mogą oglądać tylko osoby powyżej 18 roku życia.

Opinia z psychologii

Według psychologa Diego Quindemela: „Seria 'Squid Game’ jest doskonała, fascynująca, uzależniająca i podkreśla to, przez co przechodzi zglobalizowany świat, nierówność między tymi, którzy mają najwięcej i tymi, którzy mają najmniej, a jednostką, zadłużeniem z powodu impuls do konsumpcji i pozbawiona skrupułów moralność. Robienie interesów itp. Osobliwością serii jest to, że jest ona zainstalowana w naszym dzieciństwie, w zabawie i grze jako reprezentacja życia. Z perspektywy Freuda pokazuje to na ekran różne wzorce seksualności i śmierci.Ale zawsze jest… Jest to ekskluzywna seria dla dorosłych lub dla tych, którzy ukończyli 16 lat z akompaniamentem.Określenie wieku „Gry w kałamarnicę” jest czymś, co musi Zrób to, z publicznego punktu widzenia, ale z prywatnego punktu widzenia widzimy dzieci, dorosłych i młodzież oglądającą serial i w związku z tym pojawiają się następujące trudności:

Narażamy dzieci na treści, do których nie są jeszcze psychologicznie przygotowane (zwłaszcza znaczenie pojęcia śmierci).”

Psychoanalityk Quindemel, który jest również profesorem na UBA i UTDT, wskazuje, że jednym z głównych problemów jest to, że przemoc „kałamarnic” jest instalowana w zabawkach dzieci i nastolatków, dodając więcej przemocy do naszego codziennego życia (co już jest więcej). niż nadmierne). Pozostawiamy pomysły, które mogą generować konsumpcję tych treści bez nadzoru dorosłych, specjalnie zaprojektowane tak, aby miały wpływ na populację dorosłych, a nie na dzieci. Oglądaj serial może mieć psychologiczny wpływ na dzieci i młodzież i powodować różne objawy ( np.: fobie, bezsenność itp.) )”

Wśród zaleceń przedstawionych przez specjalistę są:

Ważne jest, aby móc „zorganizować” treści, które dzieci i nastolatki zobaczą na różnych ekranach.

Tworzenie wspólnych standardów nie tylko w rodzinach, ale także z grupą dorosłych towarzyszących przyjaciołom naszych dzieci, aby uzgadniać z nimi również te standardy.

Niezbędne jest stworzenie edukacji technologicznej, aby uniemożliwić dzieciom i młodzieży korzystanie z treści, które nie są dla nich przeznaczone.

Ograniczanie tego, co widać, a co niepotrzebne, uspokaja i jest konieczne, o ile jako dorosły człowiek potrafi wyjaśnić dlaczego.

Quindimil, który jest również absolwentem UBA „Zarządzanie ludźmi w organizacjach” i dyrektorem firmy konsultingowej „Human Content”, wyjaśnia, że ​​„często to zakaz generuje największe pragnienie, i to jest ważna rzecz, o której należy pamiętać, ponieważ jest to niezbędne ponieważ rodzice także Aby kształcić się w tym, co jest właściwe, konieczne lub niepotrzebne, aby dzieci widziały.” Konkluduje: „Jak powiedział Lacan: 'Lepiej niż dla tych, którzy nie potrafią zjednoczyć podmiotowości swojego czasu na swoim horyzoncie’, to znaczy, jeśli my jako dorośli nie dbamy o zrozumienie treści, użyteczności, gustów, symboli, itd., naszych dzieci nie będziemy w stanie być skuteczni w naszej roli rodziców”.

Fenomen aż do protestów

Oprócz niepokojącego przypadku replik-wyzwania w szkołach, istnieją inne aspekty, które należy pomnożyć w odniesieniu do sukcesu tej serii. Jednym z nich jest bez wątpienia krytyka społeczna zawarta w jego fabule, w której aspiracje do systemowej marginalizacji i bardzo wyraźne nierówności są istotną częścią tła tej produkcji Netflix. Częściowo stało się to jasne w ostatnich dniach w Korei Południowej, która jest dokładnie krajem, z którego pochodzi seria. W Seulu, podobnie jak w innych miastach, tysiące robotników i związków wyszło na ulice w strojach charakterystycznych dla „gry w kalmary”. Zrobili to, aby zaprotestować na lepsze warunki w miejscu pracy i niższe podwyżki płac.

W całym kraju demonstrowało około 80 000 osób z 13 miast. Południowokoreańska Konfederacja Związków Zawodowych ogłosiła strajk, domagając się poszanowania ich praw i krótkiego czasu pracy, gdzie pracownik w tym kraju pracuje średnio 55 godzin tygodniowo, podczas gdy w pozostałych krajach wchodzących w skład Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwój 45. Domagali się również uregulowania statusu milionów pracowników zatrudnionych w sektorze nieformalnym oraz podwyższenia płacy minimalnej.

Związkowcy tłumaczyli, że nie wybrali sposobu ubierania się ze względu na modę, ale ponieważ chcieli przyciągnąć robotników, ponoszą też konsekwencje perwersyjnej gry zmuszającej ich do walki o utrzymanie. , takich jak „Gra w kalmary”.

i poza modą

Tak jak miało to miejsce w przypadku udanego hiszpańskiego serialu „La casa de papel”, który spopularyzował maski w obliczu Salvadora Dali, tak fenomen „gra w kalmary” narzuca dziś jej modę. W rzeczywistości, w krajach takich jak Stany Zjednoczone, gdzie Halloween (31 października i 1 listopada) jest szeroko rozpowszechnione, sprzedaż czerwonych kostiumów z czarnymi maskami z geometrycznymi symbolami widzianymi w południowokoreańskim łańcuchu była najczęstszymi wynikami wyszukiwania w Internecie na te święta. Pobili go w rankingu dla innych, takich jak Catwoman, Joker, Spiderman, Harry Potter i Wonder Woman.

To samo dzieje się w Hiszpanii, Meksyku i innych krajach, gdzie kostiumy z „The Squid Game” również – i zdecydowanie – znajdują się na szczycie listy najbardziej poszukiwanych na nadchodzące obchody Halloween. Oprócz charakterystycznego czerwonego stroju katów i szarości ich przywódcy (oprócz późniejszych masek, zielone drużyny sportowe są również reklamowane zdesperowanym uczestnikom, walczącym o przetrwanie z sukcesami w serii (o wiele mniej, by Zawodnicy nosili je z 7800% ich sprzedaży, to znaczy, pomimo surowości zdjęć w serialu, ich stroje przyniosły nieoczekiwany wyczyn.

Ale nie tylko w procesach sądowych wyjaśnia się to zjawisko. W Abu Dhabi, stolicy Zjednoczonych Emiratów Arabskich, lokalne Centrum Kultury Koreańskiej zorganizowało konkurs, w którym setki kandydatów wzięło udział w lokalnej wersji „gry w kalmary”. Oczywiście wynik nie jest fatalny dla tych, którzy przegrywają, ani nagroda milionera jak w serialu: rzadko biorą strój, z którym rywalizowali, jako prezent.

„Gry wydawały się nieco brutalne w serii, aby zmaksymalizować element dramatyczny, jednak w rzeczywistości wszystkie gry z serii to popularne gry, w które grały koreańskie dzieci od przeszłości do teraźniejszości. Koreańskie Centrum Kultury chciałoby, aby ludzie Zjednoczone Emiraty Arabskie, aby dowiedzieć się więcej o koreańskiej kulturze poprzez udział w tym wydarzeniu.

Między niebezpieczeństwami, z jakimi mierzą się dzieci powtarzające swoje wyzwania, protestami przeciwko opresyjnemu systemowi wymyślonemu przez ich wizerunki, a prowokowanymi przez nie aktami mody i rozrywki, „gra w kałamarnice” stała się zjawiskiem na skalę planetarną, której nie można ignorować. Wiele twarzy i niekończące się dyskusje, które wygenerowały najbardziej dochodowe seriale w historii Netflix, są tego przykładem. Wyjaśnili, że nie jest to już prosta gra. (autor: Gabriel Michi – Mundo News – Alan Calafate)