Niesamowita historia człowieka, który zgłosił się na ochotnika do więzienia w Auschwitz, by pokonać nazistów

Był tam więziony przez dwa i pół roku, podczas których osobiście doświadczył trudów, które uczyniły Auschwitz jednym z najważniejszych symboli terroru nazistowskiego podczas II wojny światowej.

Chciałem, żeby świat wiedział, co się tam dzieje i podjął działania.

Urodzony w 1901 roku w Olonku w północnej Rosji, Fleck był członkiem polskiej armii, która próbowała udaremnić inwazję dowodzoną przez Hitlera w 1939 roku.

Według historyka Jaroslava Vroblensky’ego, pomimo słabej wyższości aparatu Hitlera, Blake był „chętny do walki, sądząc, że we wrześniu 1939 roku Polska pokona Niemców w ciągu kilku tygodni”.

Po aneksji Niemcy rozpoczęli masowe aresztowania i więzienie wśród miejscowej ludności, ze szczególnym zainteresowaniem zdobyciem walczącej z nimi na polu bitwy polskiej armii.

Wtedy powstał obóz koncentracyjny Auschwitz. Początkowo jego cel i funkcja nie były dobrze znane, więc zdecydowano, że lepiej będzie, aby pierwotna anty-okupacyjna antypolska siatka zinfiltrowała niektórych jej członków.

Zaciekle protestujący Blake zgłosił się na ochotnika.

Jego zięć, Andrzej Marek Ostrowski, był wtedy chłopcem, ale wciąż pamięta, co się wydarzyło.

„Po kampanii 1939 Blake wrócił do Warszawy, a mieszkanie mojej mamy było jednym z niewielu miejsc, w których mógł się zatrzymać”.

„Były spotkania, aby spiskować przeciwko nazistom i krążyły pogłoski, że w pobliżu Auschwitz powstał duży obóz” – naziści nazwali to miejsce Auschwitz.

Kiedy usłyszał, że jeden ze zwykłych nalotów nazistów był skierowany na rezydencję jego siostry, potwierdził, że Blake był tam, kiedy przyszli go schwytać.

„Wcześnie rano strażnik budynku, John Kiliansky, podbiegł do naszych drzwi i zaproponował, że ukryje się w kryjówce, w której byli w piwnicy, ale tym razem wujek powiedział mu, że z niej nie skorzysta” – wspomina Ostrovsky. .

„Mój wujek przygotował się i ubrał. Rozległo się pukanie do drzwi, była to grupa żołnierzy w cywilnych ubraniach. Pytali, czy w domu są jacyś mężczyźni. Byłem w łóżku, mój pluszowy miś. Floor dała mi go i pocałowała w czoło. Daj znać, że skończyłam. „Wtedy moja mama i ja zdaliśmy sobie sprawę, że to było zaplanowane”.

Plecke, który trenował w Auschwitz, wkrótce zaczął tam intensywnie leczyć.

„Na początku twierdzi, że złamał zęby, ponieważ Niemcy chcieli trzymać w ustach tabliczkę z liczbą więźniów, czego odmówił” – mówi historyk Vroblevsky.

„Bili go miotłą i torturowali”.

Jego początkowy cel, jakim było stworzenie siatki protestów, trafiał w rzeczywistość wsi, gdzie w ogóle nie było jedności więźniów, a czasami walka o przetrwanie powodowała konflikty.

Jednak „w tym piekle utworzył organizację wojskową liczącą około 500 ludzi”, mówi Vroblevsky.

Członkowie sieci pracowali w różnych dziedzinach i departamentach, starając się pozyskać informacje wywiadowcze, którymi można by się podzielić z opozycją za granicą.

Blake próbował rozprzestrzenić swoich ludzi w różnych obszarach, aby uzyskać ogólny pomysł. Znał z pierwszej ręki trudne warunki życia, ale np. nie wiedział dokładnie, ilu jest tam więźniów, dla czego bardzo przydatne były informacje przesyłane mu z tajnej siatki pracującej w biurach SS. I mają dostęp do swoich dokumentów.

Flecki przez blisko trzy lata wydawał oświadczenia, w których Auschwitz był aresztem, którego głównym celem było schwytanie polskich jeńców wojennych jako główny ośrodek zagłady Żydów z całej Europy.

„Przesyła te informacje opisujące, jak wyglądał Auschwitz od środka, więc świat zareagował, ale świat był cichy” – mówi zwięźle Wróbleński.

Widząc, że jego wezwania do ataku na boisko są ignorowane, Blake postanowił uciec z dwoma innymi protestującymi.

Zadanie jest niemożliwe, aby uciec z Auschwitz i uniknąć jego działań inwigilacyjnych, ale Blake i jego dwaj towarzysze ucieczki zostali zatrudnieni jako robotnicy w obozowej piekarni poza granicą bezpieczeństwa. Tam, gdy zapadła noc, urwały się przewody alarmowe, otworzyły się ciężkie metalowe drzwi i uciekli.

Poza Auschwitz Blake powrócił do walki z okupacją hitlerowską i brał udział w powstaniu warszawskim 1944 r., w którym opozycja dążyła do odzyskania okupowanej przez hitlerowców stolicy.

„Jego pierwszym zadaniem było wyeliminowanie niemieckich snajperów, którzy często przebierali się w cywilne ubrania i rozstrzeliwali członków opozycji” – wspominał jego zięć Andrzej.

Próba nie powiodła się i Blake został ponownie schwytany przez nazistów, którzy ponownie osadzili go w obozie wojennym.

W następnym roku siły amerykańskie wypuściły Hitlera, którego ostateczna porażka wydawała się nieunikniona.

Ale pod koniec wojny, po wojnie jego wyzwolenie nie oznaczało końca zmagań Blake’a, który był zaangażowany w walkę z komunistycznym rządem, który osiadł w jego kraju pod ochroną Stalina.

Aresztowany przez władze polskie w 1947 roku. Został skazany na śmierć po procesie, w którym Vroblevsky określił siebie jako „brutalnego”.

Prawnuk Blake’a, Christoph Grozier, opowiada o swojej decyzji: „Kiedy moja prababcia pewnego dnia poszła do więzienia po rzeczy, bardzo wyraźnie pamiętała, że ​​jej tam nie było. Miała 40 lat. Zabrano ją do kopalni w Syberia czy gdzie indziej. Od lat miała nadzieję, że kiedyś wróci.

W 1990 roku, kiedy zimna wojna dogorywała, a w Europie Wschodniej upadał komunizm, oficjalny dokument potwierdził najgorsze obawy. Blake został zastrzelony bez poinformowania rodziny.

Crozier mówi, że wdowa po nim przez wiele lat nie mogła nawet o nim mówić. „Musiałem zapomnieć o dziadku w czasach komunizmu”.

Teraz możesz otrzymywać powiadomienia z BBC News Mundo. Pobierz najnowszą wersję naszych aplikacji i aktywuj je, aby nie przegapić naszej wspaniałej zawartości.