„Język Sofia Casanova i jej kariera są esencją dziennikarstwa”

Jego wiernym sługą i przyjacielem jest Pepa

Mówi, że rola Pepy – Josepha Lopeza Calvo – wiernego sługi, przyjaciela i lojalnego towarzysza, który jest z nią od prawie 50 lat, jest również bardzo godna pochwały – mówi. „Z Galicji wyjechał do Polski, bo nie mówił po hiszpańsku”, co dodatkowo utrudnia. Casanova zatrudnił ją, gdy był w Mera po narodzinach swojej ostatniej córki. Była samotną matką z Cecebre, która pomagała wychowywać córki i podtrzymywać pamięć o języku i krajobrazie Galicji.

Świadectwem odwagi i hojności Casanovy była jego działalność humanitarna w czasie wojny, jako pielęgniarka jako wolontariuszka leczyła setki rannych żołnierzy przybywających do warszawskich szpitali. „Wszystkich traktował tak samo, nie dbał o stopień dowódcy wojskowego i narodowość, czy był Niemcem, Rosjaninem czy Polakiem, chociaż mu wyrzucano. Miał dużo odwagi” – przekonuje Bosch, który pisał w ABC, że był germanofilem. Podobnie jak ona, początkowo wierzyła, że ​​Hitler był właściwą osobą do zakończenia komunizmu: „Ale natychmiast zobaczyła. Nienawistne stworzenie, więc zaczęła wspominać o tym w swoich kronikach. Niemcy, a potem odpowiedziała, że ​​jeśli narzucą jej te ograniczenia, to przestanie pisać”.