Sześciu sportowców, którzy będą reprezentować miliony uchodźców w Tokio

Uchodźca. Mówi się, że osoba z powodu uzasadnionych obaw przed prześladowaniem z powodu rasy, religii, narodowości, przynależności do określonej grupy społecznej lub poglądów politycznych znajduje się poza krajem swojej narodowości. W ten sposób Królewska Akademia Hiszpańska definiuje ten światowy dramat. Fakt, który dotyczy ponad 82 milionów ludzi na całym świecie – wzrost o 4% w porównaniu do 79,5 miliona zarejestrowanych na koniec 2019 roku – To znowu jest na ustach wszystkich z powodu niebezpiecznej sytuacji, w której znajduje się obecnie Afganistan.

Dwanaście milionów z tych 82 osób jest niepełnosprawnych. Niektórzy zostali ranni w wyniku konfliktów w swoich krajach, a inni zachorowali na choroby na wygnaniu. Reprezentować ich na Igrzyskach Paraolimpijskich w Tokio będzie drużyna sześciu sportowców: Pływak Ibrahim Al-Hussein, strzelec Alia Issa i pływak Anas Al-Khalifa (Syria, pierwsi mieszkają w Grecji, drudzy w Niemczech), Gracz taekwondo Parfait Hakizimana (Burundi, choć mieszka w obozie dla uchodźców w Mahama w Rwandzie), Pływak Abbas Karimi (Afganistan, ale hostowany w USA) i Atlit Shahrad Nasajpur (Iran jest także w Ameryce). Miała w swoich szeregach 29 członków, którzy nosili imię olimpijskie w Tokio.

Oni wszyscy mają Wspieranie Międzynarodowego Komitetu Paraolimpijskiego, który współpracuje z Wysokim Komisarzem Narodów Zjednoczonych ds. Uchodźców Podkreślić ich historie i zainspirować tych, którzy dzisiaj widzą siebie w podobnej sytuacji. W rzeczywistości ten zespół się powiększa. Urodził się na Igrzyskach Olimpijskich 2016 w Rio tylko z dwoma sportowcami (śpiew Hussain i Nasajpur) A teraz są potrójne. Wystartuje pod szyldem paraolimpijskim i będzie Jako pierwsi wejdą na Stadion Narodowy podczas ceremonii otwarcia. Ich szefowa misji, Eliana Rodriguez, będzie uchodźczynią z Kuby, która uczestniczyła w pływaniu w Londynie w 2012 roku ze Stanami Zjednoczonymi.

Jak nikt inny reprezentują spuściznę Sir Ludwiga Guttmanna, ojca ruchu paraolimpijskiego, a także uchodźcy.. Urodził się w dzisiejszym Toszku (Polska) i w wieku trzech lat przeprowadził się z rodziną do pobliskiego miasta Königshütte. Karierę medyczną rozpoczął w Polsce, a zakończył we Fryburgu (Niemcy). Pomimo bycia najważniejszym neurochirurgiem w kraju, Wraz z dojściem nazistów do władzy wyjechał do Wielkiej Brytanii, ponieważ był Żydem. Jego nowy dom dał mu przyszłość, podobnie jak te gry, które stworzył, w które będziesz grać z wieloma innymi ludźmi. Utoruj drogę nadziei…

Tak wyglądają uchodźcy członkowie zespołu paraolimpijskiego

Ibrahim Al Hussein: Pływak stracił dolną część prawej nogi, gdy wybuchła bomba, pomagając przyjacielowi, który został postrzelony na ulicy przez snajpera. W wyniku wojny prawie nie było personelu medycznego i musiał być leczony przez dentystę. Pojechał do Turcji, ale proteza, którą wykonali, ledwo pozwalała mu przejść 300 metrów bez upadku. Wybrał nową trasę i udał się na grecką wyspę Samos, gdzie spędził 16 dni w areszcie. W końcu udało mu się dotrzeć do Ateny i los zaprowadził go do swojego lekarza. To zmieniło jego życie. Znalazł pracę, dom i przyszłość w basenie.

Alia Issa: Jego ojciec, Mahomet, wyjechał z Syrii do Grecji w 1996 roku w poszukiwaniu lepszego życia dla całej rodziny. Ta proca urodziła się tam w 2001 roku. W wieku czterech lat zachorowała na ospę prawdziwą, a wysoka gorączka spowodowała uszkodzenie mózgu, pozostawiając ją na wózku inwalidzkim. W wieku siedmiu lat doznała nawrotu choroby, z powodu której musiała wrócić do szpitala. Jednak największym ciosem w jego życiu było to, że jego siostra zachorowała na raka, a mniej więcej w tym samym czasie choroba przeszła na jego ojca. Uratował ją sport.

Doskonała Hakizimana: Jest jedynym, który prosto z obozu dla uchodźców pojedzie na Igrzyska Paraolimpijskie w Tokio. W październiku 2015 roku uciekła przed przemocą w Burundi, ponieważ bała się tego samego losu co jej matkę. Zmarła od rany postrzałowej podczas ataku w 1996 roku, w którym został postrzelony w lewe ramię z druzgocącymi konsekwencjami. wbiegł taekwondo Prowadzi odwyk, a jego życie już nigdy nie będzie takie samo. Hakizimana otworzył klub sportowy w Burundi i kiedy się tam osiedlił Obóz uchodźców Mahama, jego nowy dom, zrobił to ponownie. Dziś szkoli ponad 150 osób.

Abbas Karimi: Pływak urodził się bez rąk. Coś, co wskazuje na ciebie w miejscu takim jak Afganistan. Jego rodzice próbowali go chronić, ale w szkole zaczął czuć się nękany. W wieku dwunastu lat nauczył się kickboxingu, aby się bronić, ale tylko jeden zanurkował w basenie zbudowanym przez swojego brata i odkrył nowy świat. W wieku 16 lat potajemnie ułożył plan ucieczki. Jego pierwszym celem był Iran. Druga to Turcja. Wspinał się na tył ciężarówki przemytników, wykonywał inne ćwiczenia na piechotę, unikał kontroli granicznych, atakował dzikie psy…Już w Turcji wspinał się na cztery różne obozy dla uchodźców, dopóki nie zaprosił go Mike Ives, emerytowany nauczyciel i były trener zapasów. udać się do Portland i wspierać go w jego śnie. Druga szansa, na którą czekał, zapukała do jej drzwi.

Anas Al Khalifa: Po raz pierwszy pływałeś kajakiem na publicznym basenie w Niemczech. Pomogli mu Potrafi zachować równowagę, ponieważ doznał kontuzji kręgosłupa i jeśli się przewróci, może mieć problemy. To się nie wydarzyło. Co więcej, nie jest już redukowany. Wcześniej, wraz z wybuchem wojny syryjskiej w 2011 roku, cała jego rodzina musiała się rozproszyć. Tym samym trafił do obozu dla wysiedleńców, 3 km od granicy z Turcją, a pobyt trwał dwa lata. Przeszedł w 2014 roku, a następnie po przejściu przez Grecję spakował walizki do Niemiec. Skakał, wskakiwał do pociągów, chował się w lesie. Kradł… aż doszedł i tam, pracując w dwupiętrowym budynku, poślizgnął się i upadł na ziemię. Został pozostawiony na wózku inwalidzkim i przyznał, że pływanie po wodach go uwolniło.

Szahrad Nasajpur: Sportowiec był jedną z sił napędowych powstania tego zespołu. Kiedy dowiedział się, że będzie olimpijczyk, skontaktował się z Międzynarodowym Komitetem Paraolimpijskim, ponieważ kilka miesięcy wcześniej przyjechał do Stanów Zjednoczonych z Iranu, by ubiegać się o azyl. Został nagrodzony za wytrwałość, a jego pomysł urzeczywistnił. Do tego czasu znowu ćwiczył. Porażenie mózgowe zaraz po urodzeniu ograniczyło ruchy lewej ręki, więc nie był do końca przekonany, gdy próbował rzucić dyskiem. Teraz nie miał już żadnych wątpliwości.