Czy jedzenie mięsa naprawdę uczyniło nas ludźmi?

Dwadzieścia cztery lata temu Brianna Poppiner dotarła do północnej Kenii i położyła dłonie na kości, której ostatnio dotykano 1,5 miliona lat temu. Bubinner, paleoantropolog, odkopuje starożytne kości zwierzęce i szuka nacięć i zadrapań, oznak uboju przez naszych wczesnych przodków, próbujących dostać się do ukrytego w nich tłustego, bogatego w kalorie szpiku kostnego. „Wyjdziesz przez okno na czas” – mówi Bubiner, obecnie pracujący w Smithsonian Institution w Waszyngtonie. „Stworzenie, które zabiło to zwierzę, nie jest do końca takie jak ty, ale odkrywasz ten bezpośredni dowód na zachowanie. To naprawdę ekscytujące”.

Ten moment wywołał trwałe zainteresowanie Buenera tym, jak dieta naszych przodków ukształtowała ich ewolucję i ostatecznie pojawienie się naszego gatunku, rozsądny człowiek. Zwłaszcza mięso wydaje się odgrywać ważną rolę. Nasi dalecy przodkowie jedli głównie rośliny i mieli krótkie nogi i małe mózgi podobne do rozmiarów szympansów. Ale około dwa miliony lat temu pojawił się nowy gatunek o cechach zdecydowanie podobnych do ludzkich. stojący mężczyzna Jego mózg był większy, jelita mniejsze, a kończyny dorównywały współczesnym ludziom. A skamieniałości z mniej więcej tego samego czasu, takie jak te wykopane przez Bubinera w Kenii, pokazują, że ktoś zabijał zwierzęta, aby oddzielić chude mięso od kości i pobrać szpik. Przez dziesięciolecia paleontolodzy zakładali, że ewolucja cech ludzkich i jedzenie mięsa są ze sobą ściśle powiązane.

„Wyjaśnienie było takie, że jedzenie mięsa na to pozwoliło: otrzymaliśmy dużo pożywienia, a te skoncentrowane źródła ułatwiły te zmiany” – mówi Bubiner. Wielkie mózgi to ogromne świnie energetyczne – nawet w spoczynku ludzki mózg zużywa Około 20 procent energii ciała. Ale przejście na dietę bogatą w kaloryczne mięso oznacza więcej energii, którą można przeznaczyć na wspieranie większych, bardziej złożonych mózgów. A gdyby ludzie polowali na pożywienie, wyjaśniałoby to przejście w kierunku dłuższych kończyn, które byłyby skuteczniejsze w pogoni za zdobyczą na duże odległości. Powszechna mądrość mówi, że mięso uczyniło nas ludźmi. Bubiner zgodził się.

Ale w kwietniu 2020 roku Bubinner otrzymała telefon, który skłonił ją do ponownego przemyślenia tej hipotezy. Telefon był od Andrew Barra, paleontologa z George Washington University w Waszyngtonie, który nie był do końca przekonany o związku między stojący mężczyzna I jedz mięso. Chciał wykorzystać zapis kopalny, aby sprawdzić, czy istnieją realne dowody na to, że przodkowie ludzi jedli w tym czasie więcej mięsa. stojący mężczyzna Ewoluował, czy też wydaje się taki, ponieważ nie przyjrzeliśmy się wystarczająco mocno. Bubiner uznał, że brzmi to jak ciekawy projekt: „Podoba mi się pomysł kwestionowania konwencjonalnej mądrości, nawet jeśli jest to konwencjonalna mądrość, którą się podpisuję”.

Z powodu pandemii naukowcy nie byli w stanie udać się do Kenii na badania terenowe, więc zamiast tego przeanalizowali dane z dziewięciu głównych obszarów badawczych w Afryce Wschodniej, obejmujących miliony lat ewolucji człowieka. Wykorzystali różne metryki, aby ocenić, jak dobrze zbadano każdy okres i ile kości oznaczonych rzeźnikiem znaleziono w każdym miejscu. w nowy papier W Proceedings of the National Academy of Sciences (PNAS) Barr i Pobiner argumentują teraz, że związek między jedzeniem mięsa a ewolucją człowieka może być mniej pewny niż wcześniej sądzono. Widoczny wzrost uboju kości po ich pojawieniu się stojący mężczyznaDoszli do wniosku, że w rzeczywistości jest to błąd próbkowania. Więcej paleontologów szukało kości na stanowiskach wykopalisk z tego wieku – iw rezultacie znaleźli ich więcej.

Nie wyklucza to związku między jedzeniem mięsa a zmianami ewolucyjnymi, ale sugeruje, że historia może być nieco bardziej złożona. „Jeśli chcemy powiedzieć, jak powszechne jest zachowanie, potrzebujemy jakiegoś sposobu kontrolowania faktu, że czasami i w niektórych miejscach szukaliśmy tego zachowania bardziej niż w innych momentach” – mówi Barr. Ponieważ miejsca z dobrze zachowanymi kośćmi zwierzęcymi są stosunkowo rzadkie, paleontolodzy często próbują je wielokrotnie. Jednak badania Barra i Pobinera wykazały, że inne stanowiska datowane są na okres od 1,9 do 2,6 mln lat temu – epokę, w której stojący mężczyzna Ewoluował – był stosunkowo nieprzemyślany. „Przyciągają nas miejsca, które przechowują skamieliny, ponieważ są one surowcem dla naszej nauki. Dlatego wciąż wracamy do tych samych miejsc” – mówi Barr.