Dinozaur większy od T. rexa pływał i polował pod wodą

Zapisz się do biuletynu CNN Wonder Theory. Odkrywaj wszechświat dzięki wiadomościom o niesamowitych odkryciach, postępach naukowych i nie tylko.

CNN
–

Od dawna wierzono, że dinozaury były stworzeniami lądowymi – stworzeniami lądowymi, które w dużej mierze pozostawały poza wodą.

a Pionierskie odkrycie W 2014 r. Spinozaur o cechach sugerujących wodny tryb życia — cofnięte nozdrza, krótkie tylne nogi, ogon przypominający płetwę i stopy przypominające wiosła — zakwestionował ten pogląd.

Jednak czy niektóre dinozaury naprawdę dobrze czuły się w wodzie, czy po prostu stały w płytkiej wodzie i zanurzały głowy w pogoni za zdobyczą. Jak czapla? Paleontolodzy zostali podzieleni.

Próbować Aby rozwiązać tę gorącą debatę, grupa naukowców przebadała 380 kości należących do 250 zwierząt — niektórych żyjących, niektórych wymarłych — w tym gadów morskich i latających, a także ssaków, jaszczurek, krokodyli i ptaków.

„Istnieją pewne prawa, które odnoszą się do każdej żywej istoty na planecie. Jedno z tych praw dotyczy gęstości i zdolności do zanurzania się w wodzie” – powiedział Matteo Fabri, badacz z tytułem doktora w Field Museum w Chicago, który był główny autor opublikowanego badania Wednesday in Nature.

W badaniu stwierdzono, że gęstość kości może być wykorzystywana jako wskazówka do przystosowania się do życia w wodzie, nawet zwierzęta wodne, które nie zostały wyraźnie ukształtowane do wodnego stylu życia – takie jak hipopotam – mają bardzo gęste kości.

Naukowcy odkryli, że spinozaury – rodzina drapieżnych dinozaurów, które mogą osiągnąć wysokość 15 metrów (49 stóp) Długość (większa niż T. rex) – miał gęste kości, co wskazuje, że przystosowały się do życia w wodzie. Powiedzieli, że prawdopodobnie żaden z pozostałych 39 dinozaurów zbadanych przez zespół badawczy w ramach badań nie czułby się komfortowo w wodzie.

W obrębie rodziny spinozaurów doszli do wniosku, że spinozaur, który ma na grzbiecie żagiel, i jego bliski krewny barionyks mają zwiększoną gęstość kości i mogą pływać i łowić ryby podczas zanurzenia – trochę jak krokodyl lub hipopotam. Sucomimus, inny blisko spokrewniony dinozaur, miał lżejsze kości, które utrudniałyby pływanie. Badanie wykazało, że prawdopodobnie żył z wody i żywił się rybami, na co wskazuje jego krokodyle nos i stożkowe zęby, ale sądząc po gęstości kości, w rzeczywistości nie pływał.

Thomas Holtz, główny wykładowca paleontologii kręgowców na Uniwersytecie Maryland, powiedział, że badanie potwierdziło, że przodkowie Spinozaura i Barionyksa spędzili w wodzie wystarczająco dużo czasu, aby rozwinąć balast. Aby zapewnić stabilność w postaci gęstych kości. Powiedział jednak Jego praca nad Spinozaurem Pokaż, że jest bardziej prawdopodobne, że trafi w żywność z góry – być może z brzegu lub podczas leniwego żeglowania po powierzchni wody – niż z nurkowania w głąb.

Skrzela spinozaura Wcale nie to samo u zwierząt, takich jak hipopotamy i krokodyle, które większość czasu spędzają zanurzone w wodzie; Zamiast tego umieszcza się go z powrotem na czaszce, jak u czapli i innych żerujących zwierząt, zanurzając nos w wodzie, aby się nakarmić” – powiedział Holz, który nie był zaangażowany w badanie.

„Nowe dowody są zgodne z jego zdolnością do nurkowania, przynajmniej przez jakiś czas. Ale jak pokazaliśmy w zeszłorocznej pracy badawczej, nie może to być naprawdę szybki pływak z tak dużym żaglem, przynajmniej nie na płytkiej wodzie. ”

Jason Ball, profesor nadzwyczajny na Uniwersytecie Drexel i dyrektor ds. preparacji skamielin w Instytucie Paleontologicznym Bighorn Bassin, powiedział, że chciałby zobaczyć więcej okazów spinozaura włączonych do badania.

„Dziwne dinozaury dają wgląd w skrajności ewolucji dinozaurów. Im więcej jest okazów, tym lepiej zrozumieć, dlaczego musiały być tak egzotyczne” – powiedział Ball, który nie był zaangażowany w badania.

„Myślę, że to badanie jest dobre dla utrzymania piłki, ale zawsze potrzeba więcej pracy, aby uzyskać lepszy obraz życia czegoś bardzo egzotycznego i odległego w czasie”.

Badacze, w tym naukowcy Ze Stanów Zjednoczonych, Europy i Maroka najpierw skompilował bazę danych przekrojów kości udowej i żebrowej różnych zwierząt, aby zrozumieć, czy istnieje globalny związek między gęstością kości a zachowaniem.

Zarzucili szeroką sieć. „Zaliczyliśmy foki, wieloryby, słonie, myszy i kolibry. Mamy dinozaury różnej wielkości, wymarłe gady morskie, takie jak mozazaury i plezjozaury. Mamy zwierzęta ważące kilka ton i zwierzęta ważące zaledwie kilka gramów. Bardzo duży rozrzut, – powiedział Fabry.

Odkryli, że zwierzęta, które zanurzają się pod wodą w poszukiwaniu pożywienia, mają kości, które są prawie całkowicie lite, podczas gdy przekroje kości mieszkańców lądu wyglądają bardziej jak ciastka z pustymi centrami.

Odkryli, że inne dinozaury, takie jak wieloletnie roślinożerne zauropody, również miały gęste kości nóg, ale inne kości były lżejsze. Był to wzór obserwowany również u bardzo ciężkich żywych dzikich zwierząt, takich jak słonie i nosorożce, powiedział Fabry.

Badania są przykładem podejścia big data do paleontologii, które dostarczyło intrygującego wglądu w to, jak dinozaury żyły w swoim świecie – coś, co często jest trudne do ustalenia, badając skamieliny poszczególnych zwierząt.

Badania takie jak to, według Jingmaye O’Connor, kuratora i współautora Field Museum Badanie gęstości kości, wyekstrahowane z setek okazów, to „przyszłość paleontologii”.

„Zajmuje to dużo czasu, ale pozwoliło naukowcom rzucić światło na duże wzorce, zamiast dokonywać jakościowych obserwacji w oparciu o pojedynczą skamieniałość”.

a Badanie opublikowane w zeszłym roku Badanie i rekonstrukcja uszu starożytnych skamieniałych zwierząt i porównanie ich z kanałami uszu żywych zwierząt. Naukowcy byli w stanie stwierdzić Z tego ćwiczenia wynika, czy stworzenia będą nocnymi łowcami, czujnymi rodzicami, czy niezdarnymi lotnikami.

Jednak tego typu badania mają ograniczenia, ponieważ pojedyncza cecha nie może dać pełnego obrazu stylu życia zwierzęcia, powiedział Holz.

Każda wskazówka dodaje całości obrazu. W tym konkretnym przypadku przedstawili fascynującą nową bazę danych gęstości kości u różnych zwierząt o różnych nawykach związanych ze stylem życia. Tak więc w przyszłości możemy teraz porównywać inne zwierzęta ze stylami życia, które nie są dobrze rozumiane.