Aby przekształcić rzeczywistość w mentalny krajobraz, który zajmuje umysły, nasz mózg wykonuje wiele operacji. Niektóre są krótkie. założenia, które stają się oczywiste w chwili, gdy próbujemy zrozumieć konflikt przedstawiony w złudzeniu optycznym.
W przypadku osób z autyzmem te skróty myślowe i procesy mogą działać nieco inaczej, subtelnie wpływając na sposób, w jaki mózg tworzy obraz codziennego życia.
Mając to na uwadze, naukowcy zwrócili się w stronę złudzeń optycznych Aby lepiej zrozumieć zmienność neuronalną.
Badanie aktywności mózgu 60 dzieci, w tym 29 z zaburzeniami ze spektrum autyzmu (ASD), sugeruje, że różnice w sposobie, w jaki poszczególne osoby przetwarzają wyimaginowane postacie, mogą ujawnić, w jaki sposób autyzm wpływa na określone ścieżki przetwarzania w mózgu.
W badaniach wykorzystano klasyczną metodę iluzji propagowaną przez włoskiego psychologa, Gaetano Canessa, który zwykle zawiera proste linie lub kształty, takie jak koła, z usuniętymi sekcjami. Ułożone w określony sposób puste miejsca są wyrównane, aby opisać drugi kształt w jego ujemnej przestrzeni.
Aby naprawdę „zobaczyć” różne kształty, procesy wyższego przetwarzania w różnych obszarach mózgu łączą bodźce, przekształcając zwykły wzór ciemności i światła w ogólny obraz.
W zależności od rekrutowanych informacji bodźce mogą być interpretowane w jednej lub drugiej formie, ale nie w obu jednocześnie.
Cały proces w dużej mierze opiera się na neuronach, które szybko dzielą się informacjami, od części mózgu, które określają percepcję, po części, które odbierają dane wizualne, pakują je iz powrotem.
Autyzm jest definiowany jako neurologiczne „zaburzenie ze spektrum”, ponieważ jego cechy są tak różnorodne, a każda osoba wykazuje różne zdolności, mocne strony i wyzwania.
Ogólnie rzecz biorąc, badania wykazały, że wiele osób z zaburzeniami ze spektrum autyzmu przetwarza informacje sensoryczne, takie jak dźwięk i wzrok, w sposób neurotypowy.
Złudzenie optyczne jest dobrym sposobem na zbadanie tej różnicy neuronowej.
Na przykład badanie z 2018 roku wykazało, że niektóre osoby z autyzmem mają trudności z przełączaniem się między widzeniem poruszającego się obiektu a widzeniem koloru. Ogólnie wydawało się, że ich mózgi skupiały się na szczegółach i zaniedbywały szerszy obraz.
W obecnym badaniu zaobserwowano podobny trend. Kiedy dzieci siedziały na krześle z EEG przymocowanym do głowy, proszono je o skupienie się na centralnym punkcie na szarym tle na ekranie przed nimi i naciśnięcie przycisku, gdy punkt zmienił się z czerwonego na zielony.
Na ekranie znajdowały się również cztery obrazy konturowe, rozmieszczone losowo lub wyrównane w taki sposób, że ujemna przestrzeń między nimi opisywała kształt.
Poproszenie ich o skupienie się na punkcie, a nie na negatywnych przestrzeniach, zapewniło, że uczestnicy „pasywnie” obserwowali iluzję przed nimi i nie próbowali aktywnie jej „rozwiązać”.
Na podstawie aktywności mózgu dzieci w wieku od 7 do 17 lat, u których zdiagnozowano autyzm, wykazywały opóźnienia w przetwarzaniu iluzji Canessy.
Nie musi to koniecznie oznaczać, że uczestnicy nie byli w stanie rozpoznać kształtu utworzonego przez obrazy konturowe, ale wskazuje to, że ich mózgi przetwarzały iluzję w sposób nieautomatyczny.
„Kiedy patrzymy na przedmiot lub obraz, nasze mózgi wykorzystują procesy, które biorą pod uwagę nasze doświadczenie i informacje kontekstowe, aby pomóc przewidywać dane sensoryczne, przetwarzać niejednoznaczność i uzupełniać brakujące informacje” – mówi. Wyjaśnić Neurobiolog Emily Knight z University of Rochester.
„To mówi nam, że te dzieci mogą nie być w stanie przewidzieć tego samego i uzupełnić brakujących informacji wizualnych, jak ich rówieśnicy. Teraz musimy zrozumieć, jak to się odnosi do nietypowych zachowań wzrokowo-ruchowych, które obserwujemy u niektórych dzieci autystycznych.
Na przykład inny Stań Knight opublikowała w zeszłym roku, odkryła, że dzieci z autyzmem mają trudności z radzeniem sobie z mową ciała, jeśli nie zwraca się na nie szczególnej uwagi.
Podczas aktywnego oglądania koloru poruszających się kropek na ekranie, fale mózgowe osób autystycznych nie interpretują obrazu jako chodzącego człowieka, tak jak było to zamierzone.
„Jeśli ich mózg w mniejszym stopniu przetwarza ruchy ciała, mogą mieć problemy ze zrozumieniem innych i muszą zwracać szczególną uwagę na mowę ciała, aby to zobaczyć” – mówi. Powiedział Knight w komunikacie prasowym wydanym w zeszłym roku.
„Wiedza o tym może pomóc w wyznaczaniu nowych sposobów wspierania osób z autyzmem”.
W przyszłości Knight ma nadzieję kontynuować swoje badania wśród większych grup, w tym tych o szerszym zakresie zdolności werbalnych i poznawczych. Jej ostatecznym celem jest znalezienie nowych i lepszych sposobów wspierania dzieci i dorosłych ze spektrum autyzmu.
Badanie zostało opublikowane w Journal of Neuroscience.
„Introwertyk. Myśliciel. Rozwiązuje problemy. Specjalista od złego piwa. Skłonny do apatii. Ekspert od mediów społecznościowych. Wielokrotnie nagradzany fanatyk jedzenia.”
