Naukowcy NASA w pogotowiu w związku z przyspieszającą utratą platform i lodu na Antarktydzie (co może się zdarzyć)

Dwa badania zostały przeprowadzone przez Naukowcy z Laboratorium Napędów Odrzutowych NASA Ostrzegali przed przyspieszeniem utraty antarktycznych szelfów lodowych, co ich zdaniem wpłynie na globalny wzrost poziomu morza, ponieważ lądolód białego kontynentu „stracił swoją masę w ostatnich dziesięcioleciach”, filmem „Wycielenia lodowe”. Podwojenie poprzednich szacunków.

Pierwsze prace opublikowane w czasopiśmie „Nature” są rodzajem mapy, na której pokazano „Jak odłamała się góra lodowa”. (Oddzielenie lodu od czoła lodu) Wybrzeże Antarktydy zmieniło się w ciągu ostatnich 25 lat, a krawędź lądolodu podzieliła się na te zamarznięte formy „szybciej, niż można go zastąpić”.

Osobno, druga praca, opublikowana w Earth System Science Data, pokazuje bardzo szczegółowo Jak przerzedza się lód Antarktydy, W miarę topnienia wód oceanicznych rozprzestrzenił się od zewnętrznych krawędzi kontynentu do jego wnętrza i prawie podwoił się w zachodnich częściach pokrywy lodowej w ciągu ostatniej dekady”.

topią się bardziej

Chad Green, główny autor badania i naukowiec z JPL, opisał, co dzieje się na Antarktydzie: „Antarktyka się załamuje”. „Kiedy szelfy lodowe kurczą się i słabną, masywne lodowce na kontynencie mają tendencję do przyspieszania i zwiększania tempa globalnego wzrostu poziomu mórz” – zauważył.

Jak ostrzegali naukowcy, „większość lodowców antarktycznych wpływa do oceanu, gdzie kończą w pływających pokrywach lodowych o grubości do 3 kilometrów (2 mil) i szerokości 800 kilometrów (500 mil)”. Półki lodowe to rozpórki. Jedna z tych struktur „zapobiega osuwaniu się lodu do oceanu”.

Jednak, gdy te formacje są „stabilne, mają naturalny cykl narodzin i regeneracji, który utrzymuje ich rozmiar na dość stałym poziomie przez długi czas”, ale w ostatnich dziesięcioleciach „Wzrost temperatury oceanów zdestabilizował antarktyczne szelfy lodowe Rozpuszczając go od dołu, czyniąc go cieńszym i słabszym.”

Czytaj także: Film NASA pokazuje ogromny wzrost dziury ozonowej na Antarktydzie w 2021 r.

Aby wykryć tę sytuację na białym kontynencie, naukowcy wykorzystali wysokościomierze satelitarne, które były w stanie zmierzyć proces przerzedzania lodu poprzez pomiar jego zmieniającej się wysokości. jednakże, Do czasu tego badania obrazy satelitarne nie były wykorzystywane. Do tego rodzaju analizy, bo „trudno było to wytłumaczyć”.

„Na przykład możesz sobie wyobrazić, że patrzysz na obraz satelitarny i próbujesz odróżnić białą górę lodową, biały szelf lodowy, biały lód morski, a nawet białą chmurę. To zawsze było trudne zadanie” – powiedział Green, który wskazał, jak wskazał. „Mamy teraz wystarczającą ilość danych z wielu czujników satelitarnych Aby zobaczyć jasny obraz tego, jak wybrzeże Antarktydy ewoluowało w ostatnich latach”.

Według ekspertów, w ramach tego badania skompilowali oni zdjęcia satelitarne kontynentu „w widzialnych, termicznych (termicznych) i radarowych falach podczerwonych od 1997 roku”; Dodatkowo połączyli te pomiary „Dzięki zrozumieniu przepływu lodu uzyskanego z projektu mapowania lodowców NASAi mapowanie krawędzi szelfów lodowych około 30 000 mil liniowych (50 000 km) od wybrzeża Antarktydy”.

Odkrycia zaalarmowały ekspertów, których straty urodzeniowe przewyższały dotychczas naturalny wzrost szelfu lodowego, że „Jest mało prawdopodobne, aby Antarktyda mogła ponownie wzrosnąć do rozmiaru sprzed 2000 roku do końca tego stulecia”. Ponadto potwierdzili, że informacje te wskazują, że Można się spodziewać większych strat: największe szelfy lodowe na Antarktydzie Wydaje się, że w ciągu najbliższych 10 do 20 lat zbliżają się do ważnych wydarzeń związanych z porodami”.

Czytaj też: Choroba czy nowy gatunek? Niesamowity biały pingwin schwytany na Antarktydzie

Naukowcy ostrzegają, że „to odkrycie podwaja wcześniejsze szacunki utraty lodu z pływających szelfów lodowych na Antarktydzie od 1997 roku, z 6 miliardów do 12 miliardów ton” Utrata lodu od urodzenia osłabiła półki lodowe Pozwoliło to lodowcom Antarktyki szybciej wpłynąć do oceanu, przyspieszając globalne tempo wzrostu poziomu morza”.

Mapa utraty lodu na Antarktydzie

Natomiast druga praca, nazwana przez badaczy „komplementarną”, opierała się na analizie Prawie 3 miliardy punktów danych z siedmiu narzędzi Dane z altymetrii kosmicznej w celu wygenerowania najdłuższego, ciągłego zestawu danych dotyczących zmiany wysokości pokrywy lodowej, wskaźnika utraty lodu, od 1985 roku”. Aby uzyskać te informacje, badacze musieli „zestawić i przeanalizować ogromne pliki pomiarów w jednym pojedynczym pliku o wysokiej rozdzielczości. zestaw danych, który zabrał lata pracy i tysiące godzin obliczeń na serwerach NASA”.

Aby uzyskać te informacje, naukowcy wykorzystali „radarowe i laserowe pomiary wysokości lodu z dokładnością do centymetrów” i w ten sposób byli w stanie „wyprodukować miesięczne mapy zmian utraty lodu w najwyższej kiedykolwiek wykonanej rozdzielczości”. W tym sensie naukowcy wyjaśnili, że zebrane dane pozwoliły im zobaczyć, „jak długoterminowe trendy i roczne wzorce pogodowe wpływają na lód”, co dodatkowo Pokazuje wzrost i spadek pokrywy lodowej w miarę zapełniania się jezior subglacjalnych I regularnie opróżniają mile pod powierzchnią”.

Przeczytaj też: Ogromny kawałek lodu wielkości Londynu, który oderwał się od Antarktydy i dlaczego jest interesujący dla nauki

„Niewielkie zmiany, takie jak ta, wraz z lepszym zrozumieniem długoterminowych trendów na podstawie tego zestawu danych, pomogą naukowcom zrozumieć procesy, które wpływają na utratę lodu, co doprowadzi do lepszych przyszłych szacunków wzrostu poziomu morza” powiedział główny autor badania i członek JPL Johan Nilsson.

„Skondensowanie danych w coś użytecznego na większą skalę może przybliżyć nas do przełomów, których potrzebujemy Aby lepiej zrozumieć naszą planetę i pomagając nam przygotować się na przyszłe skutki zmian klimatu”.