Niemcy mają niepewny trend

Euro zaczęło tracić w stosunku do dolara od rosyjskiej inwazji na Ukrainę, ale spadło również w stosunku do jena japońskiego i franka szwajcarskiego. Przed wojną euro było warte 1,13 dolara; Teraz jest poniżej 1. To najgorsza wartość od 20 lat. Ponieważ spowolnienie w dostawach rosyjskiego gazu trwa, perspektywy na przyszłość nie są dobre. Wydaje się, że inflacja nie słabnie, a umiarkowana recesja może wzrosnąć, wywołując powszechne zaniepokojenie opinii publicznej.

W przeciwieństwie do amerykańskiej Rezerwy Federalnej, EBC nie podniósł stóp procentowych, aby uniknąć dalszej recesji, co znajduje odzwierciedlenie w kategoriach inflacyjnych. Ponieważ Europa importuje surowce i energię, słabsze euro oznacza wyższe koszty krajowe, ponieważ transakcje są zwykle dokonywane w dolarach. Choć ceny ropy i gazu nieco spadły, mogą wzrosnąć w nadchodzącej zimie.

Na słabym euro skorzystałyby Niemcy, których gospodarka opiera się na działalności eksportowej, o ile świat kieruje się wolnym handlem. Ale te czasy nie są normalne, ponieważ wpływają na nie napięcia geopolityczne w globalnych łańcuchach dostaw; Były to okresy ograniczonej globalizacji ze względu na wzajemne bariery polityczno-gospodarcze, jakie stworzyła wojna na Ukrainie.

Gaz (rosyjski lub północnoamerykański) jest surowcem dla potężnego niemieckiego przemysłu petrochemicznego: przemysł ciężki tego kraju jest prawie całkowicie zależny od gazu ziemnego. Na początku 2021 roku 65% niemieckiego gazu ziemnego pochodziło z Rosji. Teraz spadła poniżej 40%. W 2021 r. 53% węgla potrzebnego do produkcji energii i przemysłu w Niemczech sprowadzano z Rosji, a po wejściu w życie ogólnounijnego zakazu spadnie do zera.

Aby zrekompensować wzrost cen energii, który znacząco wpływa na ich konkurencyjność na arenie międzynarodowej, Niemcy zdecydowały się na częściowe zastąpienie rosyjskiego gazu węglem, który jest tańszy od skroplonego gazu ziemnego (LNG), do którego zaczęły dostarczać Stany Zjednoczone. Z tego powodu ponownie otwierają niektóre elektrownie węglowe, które zostały wycofane z powodu niekorzystnego wpływu klimatu. Dzieje się tak również w innych krajach europejskich; Nigdy wcześniej świat nie zużywał tak dużo węgla do wytworzenia tak dużej ilości energii elektrycznej. Źródła wytwarzania energii w Niemczech: Energia odnawialna46% (wiatr 23%; woda 4%; biomasa 9%; energia słoneczna 10%); ArcheologiaI Energia atomowa13%.

Niemcy uważają, że będą musiały importować więcej węgla antracytu z USA i innych źródeł (RPA, Australia, Kolumbia i Indonezja). Ale Musi radzić sobie z łańcuchem logistycznym, który nie jest zorganizowany dla tych miejsc pochodzenia i wielkości, a ze względu na niskie zanurzenie z powodu suszy, 40% jego ładowności jest obsługiwane przez statki pływające po Renie. Dodatkowo musisz dostosować swoje elektrownie do standardów tych różnych dostawców. Wszystkie problemy, które można rozwiązać, ale wymagają czasu. Obraz ten komplikuje fakt, że wysoki popyt może spowodować wzrost cen węgla niż dotychczas: cena węgla kamiennego wzrosła z 64 do 400 dolarów za tonę w ciągu ostatnich 2 lat.

Wszystko to jest złą wiadomością dla działaczy na rzecz klimatu, zwłaszcza dla partii.Ty Grunen” („Zieloni”) jest obecnie częścią koalicji rządowej w Niemczech wraz z socjaldemokratami (SPD) i liberałami (FDP). To dodaje dodatkową sprzeczność, LNG importowany z USA łamanie, metoda wydobycia gazu łupkowego została mocno zakwestionowana i zakazana w większości krajów europejskich z powodu wymywania chemikaliów do wód gruntowych i wysokiej emisji metanu, który jest 80 razy bardziej zanieczyszczający niż CO2. Zakazany na swoim terytorium, główną teoretyczną sprzecznością jest rozpoczęcie jej importu. zdecydowanie, Cele klimatyczne Niemiec zostały opóźnione, ciągnąc w dół Europę jako całość, zagrażając tym zaleceniom. utbi i orbi Bardzo opłacalne projekty sprzedaży europejskiej „zielonej” technologii innym krajom peryferyjnym.

Jednym z rozwiązań dla Niemiec jest powrót do energetyki jądrowej, która po popełnieniu poważnego błędu strategicznego zaczęła wygasać w 1998 r. za namową „zielonych” za socjaldemokratycznego rządu Helmuta Schrödera. Następnie rząd Angeli Merkel, przed katastrofą nuklearną w Fukushimie (Japonia, 2011), w końcu poszedł tą samą drogą. Jeśli Niemcy zdecydują się dziś na odbudowę nowych elektrowni jądrowych, droga powrotna nie będzie łatwa i potrwa lata. W Niemczech nadal działają trzy elektrownie jądrowe, które były na skraju zamknięcia, ale obecnie przedłużają swój okres użytkowania.

Te niemieckie problemy rozprzestrzeniły się niemal na całą Europę, głównie na Polskę, Włochy i Holandię. UE importuje z Rosji węgiel o wartości blisko 4 mld euro rocznie. Mimo obecnych przeszkód będą to robić nadal, szukając sposobów na obniżenie kosztów wytwarzania energii, co jest trudne, bo jest tanie. Rosja, trzeci co do wielkości eksporter węgla na świecie po Indonezji i Australii, odpowiada za 45% całkowitego importu węgla do UE. W przypadku węgla do celów termicznych liczba ta wzrasta do 70%, podczas gdy w przypadku hutnictwa (do produkcji żelaza i stali) stanowi między 25% importu UE.

Cena oleju

Stany Zjednoczone i Europa dążą do wznowienia umowy nuklearnej z Iranem z 2015 r. w celu obniżenia ceny zablokowanych irańskich rezerw ropy naftowej. Ale Rosja i Iran negocjują przedłużenie protokołu ustaleń (MoU) w sprawie zagospodarowania 14 irańskich pól naftowych i gazowych, oprócz poprzednich 7, w które Rosja zainwestowała 40 000 milionów dolarów i wyprodukowała również LNG. Ponadto przyjęli system płatności w rublach rialowych zarządzany przez system Mir rosyjskiego banku centralnego. Z kolei Rosja zaprzeczyła sprzeciwowi wobec umowy nuklearnej między Iranem a Stanami Zjednoczonymi, gdyż na lukratywnym rynku europejskim rosyjska ropa została zastąpiona irańską ropą, a spadek cen wpłynąłby na podporę rosyjskiej gospodarki. Iran może dodać tylko około 900 000 baryłek dziennie do produkcji w ciągu trzech miesięcy od zniesienia sankcji i będzie w stanie pompować pełną wydajność około 3,7 mln baryłek w ciągu sześciu miesięcy, a pełne zwiększenie wydobycia ropy zajmie około 12 miesięcy.

Porozumienie geopolityczne między Rosją a Iranem jest dziś na wysokim poziomie i Iranowi trudno jest kwestionować podstawowe interesy Rosji w obecnych warunkach geopolitycznych, polityka USA może się zmienić w nadchodzących wyborach w 2024 roku, a Europa zmierza w kierunku zielonych technologii. Jest dodatkowy czynnik Zbliżenie Iranu z Arabią Saudyjską, pomimo różnic religijnych, pozwoliłoby Iranowi na wejście do OPEC+, rdzenia sojuszu naftowego Arabii Saudyjskiej z Rosją w celu zarządzania cenami na rynku światowym. W interesie Iranu byłoby utrzymanie ich na wysokim poziomie. Arabia Saudyjska jest bardziej powiązana z Rosją niż Stany Zjednoczone na arenie światowej. I wszyscy potrzebują wyższych cen ropy. W miarę przesuwania się rosyjskiej sprzedaży ropy do Azji, obecność Arabii i Iranu na rynku europejskim będzie kontynuowana. Krótko mówiąc, ceny ropy pozostaną przez długi czas na obecnym poziomie.

Europa i Ukraina

Stany Zjednoczone kontynuują strategię zagwarantowania Ukrainie dostaw broni, aby mogła ona przez długi czas kontynuować wojnę z Rosją. Nowy pakiet „pomocy” o wartości 2,98 miliarda dolarów, który ma zostać wysłany, nie będzie już pochodził z wcześniej istniejących zapasów systemów uzbrojenia, ale musi być teraz kupowany od kontrahentów w dziedzinie obronności, więc ich dostawa będzie wolniejsza i będzie zależeć od istniejących zapasów. Nowością jest to, że obecne amerykańskie rezerwy się wyczerpują, co dzieje się po stronie europejskiej i to samo dzieje się po stronie rosyjskiej; Dlatego walki ostatnio osłabły.

Niedawno zauważył to Kiloński Instytut Gospodarki Światowej w Niemczech „Napływ międzynarodowego wsparcia dla Ukrainy wygasł w lipcu, bez żadnych znaczących nowych zobowiązań ze strony jakiegokolwiek większego kraju UE, takiego jak Niemcy, Francja czy Włochy”.. Francja, Hiszpania czy Włochy udzieliły dotychczas Ukrainie bardzo niewielkiego wsparcia lub bardzo ogólnikowo podały swoją pomoc. W Polsce panuje „zmęczenie uchodźców”. Inflacja jest głównym przedmiotem troski całej europejskiej opinii publicznej. Kanclerz Olaf Scholz spotyka się ze sprzeciwem we własnej partii ze strony tych, którzy chcą, by Berlin zaprzestał dostaw broni i rozpoczął dialog z Rosją. W rzeczywistości Berlin nigdy nie dostarczył Kijowowi broni, której mógłby użyć do ataku na Rosję. Dziennik angielski Ekonomista, zagorzały krytyk Kremla, przyznał niedawno, że sankcje gospodarcze wobec Rosji „nie działają”, ponieważ sprzedaż ropy i gazu da Rosji 265 000 mln dolarów zysku netto do 2022 r., ustępując jedynie Chinom na świecie. Rosyjski system finansowy ustabilizował się, a niektórzy znaleźli nowych dostawców dla strategicznych dostaw.

Z tych powodów badania europejskie pozostają wysoce niepewne.

Kontynuuj czytanie: