Według redakcji sport pokonał wirusa

Historia Igrzysk Olimpijskich w Tokio. Zakończyli wczoraj imprezę, na której nie było publiczności na trybunach, jak w ciągu dwóch tygodni rywalizacji. Najbardziej niekonwencjonalne i złożone do tej pory gry, po których wszyscy spodziewaliśmy się, że będą naznaczone skutkami pandemii, ale które mimo to zapewniły nam dobrą organizację i wysoki poziom rywalizacji, zakończyły się. Zakończyli kilka gier, które nie były najlepsze w historii, ale najlepsze w danych okolicznościach.

Przy inwentaryzacji przede wszystkim chodzi o to, że oznaczają one zwycięstwo sportowców i ich wolę rywalizacji na najwyższym poziomie w imprezie będącej zwieńczeniem wieloletnich treningów i przygotowań. Pomimo braku publiczności i niezliczonych środków antywirusowych, sportowcy walczyli, cierpieli, płakali i zwyciężali, a niewielu było w stanie osiągnąć chwałę olimpijską. Nie było zatłoczonych platform ani komunikacji między widzami a sportowcami, ale te, jak powiedział prezydent MKOl, napełniły igrzyska „duchem olimpijskim”.

Tokio pokonuje wyzwanie Igrzysk Olimpijskich naznaczone epidemią

Dlatego tysiące zawodników biorących udział w konkursie to wielcy zwycięzcy, ponieważ mimo wszystkich trudności ujrzeli spełnienie swoich marzeń, a swoją obecnością i konkurencyjnością pokonali Covida. Nie zapominajmy, że statystycznie 60% tych sportowców bierze udział tylko w jednej edycji igrzysk, więc przebywanie w Tokio i możliwość rywalizacji były szczytem ich kariery.

Mieszkańcy Tokio nie mogli cieszyć się – pomimo sprzeciwu wielu do świętowania – niektórych konkursów organizowanych u ich drzwi, ale ograniczenia nałożone przez Covid wymusiły ich hermetyzację. W tym sensie wprowadzone protokoły i środki kontroli pandemii okazały się skuteczne, a bańka olimpijska odniosła sukces, pomimo swoich wad.

Jak wszystkie gry, igrzyska w Tokio mają swoje własne nazwy. Najbardziej zapadła w pamięć Simone Biles, nie z powodu jej medalu – choć zdobyła dwa – ale z powodu jej odwagi i waleczności, kiedy zrezygnowała z zawodów, przyznając się do problemów ze zdrowiem psychicznym. Tym samym przykład najlepszej gimnastyczki na świecie uwypuklił trudności spowodowane niepokojem i stresem wielu wysokiej rangi sportowców, którzy nieustannie zmuszani są do dawania swoich maksymalnych wyników.

Z matematyczną precyzją Amerykanin Caeleb Dressel został koronowany na króla Tokio, zdobywając pięć złotych medali w pływaniu. Zamiast tego, z powodów niezwiązanych ze sportem, białoruska sportowiec Kristina Timanovskaya była kolejnym godnym uwagi nazwiskiem, ponieważ odmówiła powrotu do kraju, obawiając się aresztowania i uzyskania azylu humanitarnego w Polsce. Echa zimnej wojny i geopolityki, o których myśleliśmy, że zostały zapomniane na meczach, w których w tabeli medalowej dominowały Stany Zjednoczone, Chiny i Japonia.

Tokio wzdycha z ulgą. Uratował gry i zachował dobrą notatkę regulacyjną, przewidywalnie znając japońskie rygory, choć będzie konieczne dowiedzieć się, jak zarządza ogromnym rachunkiem, który mu zostawiają i jak wykorzysta media. Były to także gry parytetowe. Po raz pierwszy w historii igrzysk olimpijskich we wszystkich narodowych komitetach olimpijskich zasiadali co najmniej jeden mężczyzna i jedna kobieta i rozpoczęto społeczne debaty, takie jak te dotyczące transpłciowych sportowców. Hiszpania, w której w Tokio pożegnali się niektórzy emblematyczni sportowcy, wyrównała liczbę medali (17) w Rio 2016, mimo że zdobyła tylko trzy złote medale za siódemkę w Rio de Janeiro.

Tym razem na kolejną wizytę będziemy musieli czekać tylko trzy lata. Paryż będzie gospodarzem 33. Igrzysk Olimpijskich między 26 lipca a 11 sierpnia 2024 r. Miejmy nadzieję, że do tego czasu uda nam się zapomnieć o pandemii. Odliczanie już się rozpoczęło.