Siatkówka przeszła do historii: podobnie jak w piłce nożnej i koszykówce, Argentyna jest królem Ameryki, pozostawiając Brazylię, rywala życia

My, Argentyńczycy, żyjemy według klasyki. Ci, którzy się cieszą… i oczywiście ci, którzy cierpią. Naszym celem jest Brazylia. Miarą wszystkiego w sporcie. konkurować na zawsze. I w sposób mniej znany naszemu charakterowi, możliwe jest również, że będziemy okazywać podziw. Mogłoby być. Ale Hit „oni” nie jest niczym specjalnymWybitny i niezapomniany.

W czasach niepewności społecznej, politycznej i ekonomicznej oraz różnych bólów, które prześladują nas nawet przez ekran telewizora, ucieczka (na chwilę) od problemów znajduje bezpośrednią ucieczkę do nieba z historyczną przyjemnością u boku naszego rywala. To najwyższy sport. Magiczny świat sportu.

Argentyna po raz pierwszy i jednocześnie zdobyła tytuł Kontynentalne panowanie w piłce nożnej, koszykówce i siatkówce. Aby dopełnić trójkąt, wszystkie trzy tytuły zostały zdobyte przeciwko faworyzowanym przeciwnikom na brazylijskiej ziemi. Jakby to był film.

Przede wszystkim piłka nożna. Tam Brazylia miała okres dominacji, ale teraz nadeszła kolej Argentyny na mistrzowski moment w kontynentalnym meczu zapaśniczym. Sukces na Maracanie w finale Puchar Ameryki 2021 zmienił życie Lionel Messi I cały kraj. 10 lipca z zajęciami Ángela Di Maríi na świeżym powietrzu, w otoczeniu masek, w środku pandemii. Są, zwłaszcza oni. I reszta: Otamendi, Dipo i Promises of Youth. Później przybył Katar: ale to inna historia.

A Rio de Janeiro było początkiem tego właśnie Hat-trick zwycięstw W dyscyplinach drużyny, do której dodano tytuł koszykówki w Recife w dniu 11 września 2022 r. o godz. wąskie 75-73. Zespół prowadzony przez Pabla Prigioniego wygrał Giraldao Arena w Pernambuco w Recife i zdobył Puchar Ameryki. Musiało Gabriel Dick jako numer meczu, z 20 punktami i 7 zbiórkami; Oprócz tego, że został nagrodzony tytułem najlepszego zawodnika turnieju.

A teraz efekt siatkówki. Drabina, rok po roku: jeden, dwa i trzy.

Aktywność podczas uroczystości pozwala ocenić skalę inwazji. Pełne szacunku milczenie około 15 000 Brazylijczyków podwaja efekt. w Recife, Reprezentacja Argentyny w siatkówce mężczyzn Potrząsał i przecinał księgi podczas 72-letniego panowania. Zespół, który prowadzi Marcelo Mendesa Po raz pierwszy wyrwał południowoamerykański tron ​​lokalnemu gigantowi i zakończył z rekordem utrzymywanym przez drużynę Verdemarello od 1951 roku: koronował się w 33 Ameryce Południowej na 34 możliwe. Jedyny, który nie wygrał, miał miejsce w 1964 r. z powodu odmowy udziału ze względu na konflikty polityczne i właśnie zwycięstwo Argentyny nad Wenezuelą. krzyczy Luciano DiCicco, Magik. śpiewać Bruno Limaporucznik. To wentylacja Facundo ConteJak dotąd, znowu tak blisko.

Nokaut nastąpił potężnie, z wynikiem 3:0 i przed publicznością zgromadzoną wokół pomysłu kontynuowania zbiorów 28 tytułów z rzędu. Siatkówka jest prawie jak piłka nożna w karnawałowym kraju. Oblężenia w powietrzu, na plażach, na stadionach, w telewizji. pełny etat. Reprezentacja Argentyny pokazała, że ​​jej możliwości nie mają pułapu i że udało jej się stworzyć w swoich szeregach zgrany zespół Doświadczenie i młodość. I po raz kolejny ukarał Brazylię, podobnie jak wtedy, gdy udało mu się pokonać ją w meczu o brązowy medal w Tokio 2020. Jak możemy o tym zapomnieć.

Reprezentacja narodowa wygrała 3:0 z częściowymi wynikami 25-19, 29-27 i 25-22. Królem strzelców był Facundo Conte z 15 punktami. Strzelcem meczu był Brazylijczyk Alan, który zdobył 19 bramek. Zespół reprezentuje idealne połączenie mądrości i przyszłości: Luciano De Cecco, Matias Sanchez, Bruno Lima, Pablo Kukartsev, Agustin Loser, Nicolas Zerba, Joaquín Gallego, Martin Ramos, Ezequiel. Palacios, Facundo Conte, Manuel Armoa, Luciano Vicentine, Jean Martinez i Santiago Danani.

Mistrzostwa Ameryki Południowej zgromadziły pięć najlepszych drużyn z tej części świata, które zmierzyły się ze sobą w formacie „każdy z każdym”. W pierwszym meczu, który odbył się 26 sierpnia, Argentyna przegrała 3:0 Kolumbia w częściach 25-16, 25-15 i 25-22. Jak zawsze (jak zawsze, gdy fizyk odpuści), był jednym z mózgów argentyńskiej drużyny de secco. Strzelec historycznego gola stał się bohaterem mistrzowskiego punktu, gdy w środku decydującego drugiego seta obronił piłkę prawą nogą, przy wyniku 25-25. Genialnym technicznym gestem zawodnik z numerem 15 podał piłkę do Zervy, który zaatakował blok i zdobył punkt. Niektórzy, kibice, porównują ją do klasy Leo Messiego.

Siatkówka ma (po wielu latach wewnętrznych zmagań, wątpliwości ekonomicznych i sloganów innej epoki) jedynie trenera Mendeza, Pojawił się w rzece i był podziwiany w Brazyliiz tytułami i szlachtą. To znacznie więcej niż tylko człowiek i jego sport. Warto o tym teraz pamiętać. Trzeba przenieść się do lutego 2022 roku. Założenia historii się powtarzają. Chodziło o jednego Argentyńczyka (siatkarza) ratującego innego Argentyńczyka (piłkarza) w dzień wojny. Trener powiedział…

„On jeszcze chodzi, biedactwo… Wyjechał samochodem o ósmej rano i dotarł do miasta zwanego Lwów, 80 kilometrów od granicy. Stamtąd opuścili samochód w towarzystwie litewskiego kolegi, który mu pomaga, bo Ostatnie 20 kilometrów należy pokonać pieszoI z dwiema torbami.

Dziecko jest w połowie zdesperowane. Wysłałem go do przekroczenia granicy, udzielam mu najlepszego możliwego wsparcia, ale on jeszcze nie dotarł do przejścia. A kiedy przyjedzie, będzie musiał poczekać 8 lub 10 godzin, ponieważ przechodzi przez ogromną liczbę ludzi i samochodów”.

„Dziecko cierpi z tego powodu. Daję mu wszystko, co mogę, a kiedy przeprawi się na drugą stronę, pójdę go szukać lub wyślę kogoś, żeby go szukał. Ukraińcy chcą przyjechać do PolskiRozumiem jednak, że w niektórych przypadkach mężczyźni w wieku powyżej 18 lat i do 60 lub 65 lat nie mogą przejść przejazdu.”

Z dala od centrum uwagi, pomóż, współpracuj. A kiedy tylko może, pokazuje rękę, dużą, potężną, jak to często bywa w świecie siatkówki. Mieszkał w Rzeszowie, największym mieście południowo-wschodniej Polski, gdzie pracował. W tym momencie stał na granicy, czekając na braterskie uściski z kimś, kogo nie znał, którego nigdy w życiu nie widział. Claudio Spinelli, piłkarz. Nieumyślnie uratował jej życie. Napastnik bawił się w tym czasie na Ukrainie i uciekł. Dziś pracuje w Maldonado w Urugwaju.

Marcelo Mendes w wieku 59 lat jest nie tylko świetnym trenerem siatkówki. Niezbędny do zdobycia pamiętnego brązowego medalu na Igrzyskach Olimpijskich w Tokio. Tej nocy, tego wczesnego ranka, przed telewizorem leży pocztówka, która na zawsze pozostanie w archiwum. Unikalny ruch 3-2. Mendez był guru i ma sens, że nadal nim jest.

Swój projekt rozpoczął w 2019 roku. Spędził w River 10 sezonów, przeniósł się do Europy jako trener Draca Palmy (2005-2009) i zdobył 7 tytułów mistrzowskich (3 Superligi, 1 Copa del Rey i 3 Superpuchary); Wicemistrzostwo Challenge Cup w 2005 r. i drugie miejsce w Pucharze Europy w 2006 r. Ponadto w latach 2007–2008 przez rok był trenerem reprezentacji Hiszpanii.

Mendes powiedział kilka dni temu, że „pobyt w Paryżu w 2024 r. to wielki cel, a drogę należy utorować poprzez rozwój młodych ludzi”. I to byłby następny cel, turniej przedolimpijski. Poszedł dalej: „Nie jesteśmy zespołem mocnym fizycznie, musimy ciągle robić różnicę pod względem technicznym. Indywidualna poprawa techniczna jest taka podstawę do dalszego wzrostu jako wybór.

Technologia. A przede wszystkim serce.