Dawid Ramiro
Sportswriting, 5 września (EFE), z każdym sezonem rośnie, zarówno pod względem liczby praktykujących, jak i licencji.
Carlos Arbos, który od urodzenia cierpi na barwnikowe zwyrodnienie siatkówki – chorobę zwyrodnieniową wpływającą na wzrok, jest jednym z hiszpańskich liderów w tenisie dla niewidomych. Dowodem tego jest jej czwarte miejsce w grze pojedynczej na ostatnich Igrzyskach Światowych w Birmingham (Anglia), srebrny medal w grze podwójnej z Włoszką Danielą Pieri oraz wicemiss świata w Krakowie. Do złota wyprzedziła go dopiero Pakistańska Naki Rizvi.
„Od dzieciństwa kochałem sport, zwłaszcza piłkę nożną i tenis, ale piłkę nożną ze względu na problemy ze wzrokiem musiałem przerwać” – przyznaje madrycki sportowiec, który ze względu na ślepotę do dziś potrzebuje kija. Do dziś, od trzech lat, korzysta także z pomocy psa przewodnika.
Wszystko zmieniło się, gdy trzy lata temu, po kwarantannie spowodowanej pandemią, w jego życie wkroczył tenis dla niewidomych. „Na Facebooku odkryłem działalność targów tenisowych dla niewidomych w Madrycie, w Ciudad de la Rackete, organizowanych przez Fundację Emilio Sancheza Vicario. Był tam, kiedy zaczynałem” – zdradza.
W tym momencie rozpoczął się romans Carlosa z tenisem i od tego czasu jego rozwój jako sportowca nie ustał. Tak jak uprawiałem ten sport. „Obserwatorzy są w Logroño, Barcelonie, Walencji i Madrycie. Obecnie w Madrycie będzie nas około dwudziestu pięciu zawodników, a w całej Hiszpanii około czterdziestu pięciu graczy”.
Carlos Arbus trenuje z Jordanem Gomezem w klubie tenisowym Casa de Campo w Madrycie. Robi to indywidualnie tylko przez dwie godziny tygodniowo, bo za to płaci. „Ponieważ nie otrzymasz pomocy, musisz wziąć pod uwagę kwestie ekonomiczne” – mówi 40-letni madrycki sportowiec, który na Puchar Świata musiał jechać sam.
„Ponieważ było to samofinansujące się, moi trenerzy nie mogli przyjechać, a moja mama była jedyną osobą, która mi towarzyszyła. Zrobiłem to z zaskoczenia. W niektórych krajach mają wsparcie finansowe różnymi kanałami, ale w naszym przypadku nie Raz” – potwierdza. „Zainteresowanie rośnie. Przed latem zorganizowano zajęcia z dziećmi, demonstrację, a w zeszłym roku zorganizowano w grudniu turniej w Madrycie i wydano kilka publikacji. Stopniowo.”
Jego licencja należy do Madryckiej Federacji Tenisowej, z którą może konkurować. W 2023 roku odbędą się turnieje w Logroño, Getafe i Madrycie, a przed końcem roku z pewnością pojawi się kolejna szansa na rywalizację.
Funkcje gry
Blind Tennis ma specyficzne cechy gry, które można podsumować w różnych punktach:
W zależności od stopnia wady wzroku zawodnika wyróżnia się kilka kategorii B1, B2, B3 i B4, gdzie B1 jest całkowicie niewidomy, a B4 ma aż 40% widzenia.
Wymiary toru w B1 wynoszą 12,8 x 6,1 metra. Linia serwisowa znajduje się w odległości 4,60 m od siatki i ma wysokość 83 cm. Linie są konkretne, więc gracz może się zorientować.
Natomiast w kategoriach B2, B3 i B4 (zawodnicy z wadą wzroku) tor jest większy (18,28 x 8,23 m). Linia przyłączeniowa oddalona jest od sieci o 6,40 m, a jej wysokość wynosi 90 cm.
W zależności od klasy piłka może odbić się określoną liczbę razy. B1/B2 3 łodzie, B3 do 2 łodzi i klasa B4 tylko 1 łódź.
Piłka jest wykonana z pianki i przy uderzeniu wydaje dźwięk, ponieważ w środku znajduje się kilka ołowianych kulek, które wydają dźwięk niezbędny do umieszczenia jej na boisku.
Rakiety mają różne rozmiary w zależności od kategorii.
Wszystkie punkty w grze rozpoczynają się od następujących słów: serwujący musi powiedzieć „gotowy”, pozostały gracz mówi „tak”, następnie serwujący mówi „graj” i ma 5 sekund na serwis.
Zawodnicy klasy B1 (całkowicie niewidomi) mają obowiązek nosić atestowaną maskę na oczy w celu wyrównania różnic w widzeniu i zapewnienia uczciwego meczu tenisowego dla obu zawodników. Evie
1011041
drl/JPD
(zdjęcie)
„Pionier w mediach społecznościowych. Miłośnik muzyki. Zły student. Introwertyk. Typowy fan piwa. Ekstremalny webinnik. Fanatyk telewizji. Totalny ewangelista podróży. Guru zombie.”
