Od ponad dwóch dekad wzrost realnego PKB na mieszkańca w hiszpańskiej gospodarce praktycznie wynosi zero. Odwieczny dramat produktywności nie pozwala Hiszpanom cieszyć się większym dobrobytem gospodarczym. I na tym polega problem. Organizacja Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (OECD) opublikowała możliwy do wyodrębnienia raport, który wskazuje na złożoną przyszłość hiszpańskiej gospodarki: w nadchodzących dziesięcioleciach jedenaście krajów przegoni Hiszpanię pod względem PKB na mieszkańca.
Hiszpania od pewnego czasu traci pozycje w światowych rankingach PKB. Wskaźnik ten nie jest jednak zbyt przydatny ani dokładny w ocenie dobrostanu społeczności. Istnieją kraje o bardzo wysokiej produkcji (PKB), ale w rzeczywistości nadal są one pogrążone w strefie gospodarek o niskich lub średnich dochodach. Tak może być na przykład w Indonezji, która wkrótce wyprzedzi Hiszpanię pod względem PKB, mimo że jest krajem znacznie biedniejszym.
Z tego powodu OECD preferuje stosowanie PKB na mieszkańca, co w zasadzie daje bardziej wiarygodny obraz rzeczywistości gospodarczej kraju. Wskaźnik ten dzieli produkcję pomiędzy całą populację kraju, eliminując w ten sposób „zniekształcenie” wynikające z wielkości populacji. Mimo wszystko PKB per capita też nie jest panaceum w tym zakresie, bo i tak jest przeciętny. Wysoce nierówna gospodarka może mieć bardzo wysoki PKB na mieszkańcaJednocześnie duża część społeczeństwa boryka się z niskimi dochodami. Dzieje się tak, gdy nieliczni monopolizują większość dochodów kraju. Gospodarki takie jak Arabia Saudyjska czy Zjednoczone Emiraty Arabskie zazwyczaj przesyłają ten plik.
PKB na mieszkańca jako wskaźnik
Ogólnie rzecz biorąc, PKB na mieszkańca wydaje się jednak obecnie najbardziej wiarygodnym wskaźnikiem służącym do analizy dobrobytu gospodarczego kraju. Dlatego też w najnowszym opublikowanym przez OECD raporcie na temat perspektyw długoterminowych wynik zaprezentowany dla Hiszpanii może być nieco niepokojący. Jak widać na wykresie, PKB na mieszkańca Hiszpanii w nadchodzących dziesięcioleciach pozostanie praktycznie na niezmienionym poziomie (w porównaniu ze Stanami Zjednoczonymi, krajem porównawczym).
Organizacja Współpracy Gospodarczej i Rozwoju ujawniła, że Hiszpania straci 11 miejsc w światowych rankingach krajów z powodu… PKB na mieszkańca w parytecie siły nabywczej lub parytecie siły nabywczej. W ten sposób przeprowadza się analizę porównawczą (PPA), aby „usunąć” zakłócenia spowodowane cenami pomiędzy różnymi krajami. W prosty sposób zakup hamburgera i lodów generuje ten sam luksus w tym czy innym kraju, nawet jeśli jego cena w USA wynosi 15 dolarów, a w Polsce tylko 7 dolarów. Ważna jest ilość i jakość tych dóbr i usług, a nie ich cena.
Według najnowszych danych Hiszpania znajduje się na 23. miejscu zestawienia. Ale do 2060 r. (Jak daleko idą prognozy OECD?), Hiszpania będzie świadkiem ciągłego spadku, który sprawi, że kraj ten zajmie 34. miejsce, równe Rumunii. W ciągu tych dziesięcioleci takie kraje jak Portugalia, Polska, Litwa, Czechy, Słowacja, Węgry, Turcja, Estonia, Grecja i Łotwa wyprzedzą Hiszpanię. Co więcej, Rumunia osiąga poziom Hiszpanii.
Co dzieje się w Hiszpanii?
Chociaż Hiszpania nie jest jedynym krajem, w którym wzrost dochodu na mieszkańca utrzymuje się na stosunkowo stałym poziomie, prawdą jest, że jest to jedyny kraj, który cierpi z powodu tego przedwczesnego zatrzymania. Jakie kraje lubisz? Dania, Szwajcaria i Luksemburg odnotowują spowolnienie wzrostu PKB Na głowę mieszkańca ma to sens, skoro gospodarki te osiągnęły bardzo zaawansowany etap rozwoju (najwyższy na świecie), to co nie wydaje się już tak powszechne, to Hiszpania, której dochód na mieszkańca nadal kształtuje się w średnim lub niższym średnim przedziale. krajach rozwiniętych gospodarki cierpią z powodu tego rodzaju recesji.
Albo Dania, albo Szwajcaria posiadają systemy produkcyjne, które wykorzystują już najnowsze i najbardziej zaawansowane technologie, podczas gdy rynki pracy w obu krajach funkcjonują na pełnych obrotach (pełne zatrudnienie). Jej margines dalszego wzrostu jest ograniczony. Hiszpania ma jednak duże możliwości w obu obszarach.
Oczekiwane przez OECD dane potwierdzają problemy, z jakimi boryka się od lat hiszpańska gospodarka, ale także ostrzegają przed problemami, z którymi będzie się borykać w przyszłości. Z jednej strony niski jest wzrost tego, co OECD nazywa wydajnością pracy, czyli w uproszczeniu produktywności. W latach 2007-2020 produktywność rosła zaledwie o 0,1% rocznie. Organizacja międzynarodowa potwierdza, że lata 2007-2020 to niemal stracona dekada (i trzy lata). Jedną z przeszkód dla wzrostu jest niska produktywność i konkurencyjność hiszpańskich firm (w dużej mierze skupionych na sektorach o niskiej wartości dodanej).
Wydajność prawie nie rośnie
Organizacja Współpracy Gospodarczej i Rozwoju była jednak optymistką i w opublikowanym pod koniec ubiegłego roku raporcie przewidywała, że w tej dekadzie wskaźnik ten będzie rósł o 0,4% rocznie, a w latach 2030–2060 o 0,9% rocznie. Prognozy te zakładają znaczną poprawę w porównaniu z tym, czego doświadczyła hiszpańska gospodarka w ciągu ostatnich dwudziestu lat. Jednak wzrost produktywności będzie całkowity To za mało, aby Hiszpania osiągnęła zbliżenie ze strefą euro Albo Stany Zjednoczone Ameryki. Raczej stanie się odwrotnie.
Z drugiej strony pojawia się problem demografii. OECD przewiduje, że w tej dekadzie odsetek ludności w wieku produkcyjnym będzie rósł średnio o 0,1% rocznie. Ale, W latach 2030–2060 oczekuje rocznego spadku o 0,5% w przypadku Hiszpanii (wraz z Grecją). Najbardziej ukarany kraj w całej próbie (38 krajów i dwa bloki gospodarcze). OECD rzeczywiście uważa, że głównym czynnikiem ograniczającym wzrost PKB na mieszkańca w nadchodzących dziesięcioleciach będzie spadek liczby ludności w wieku produkcyjnym. Organizacja Narodów Zjednoczonych w swoich podstawowych prognozach pokazuje, że liczba ludności (ogólnie, nie tylko w wieku produkcyjnym) w Hiszpanii zacznie spadać w 2025 r., a w 2060 r. straci nawet obszar 40 mln osób.
Silniki napędzające gospodarkę w dłuższej perspektywie są obecne w Hiszpanii, choć w krótkim okresie mogą nastąpić ruchy wzrostowe ze względu na czynniki cykliczne. Będą gorsze i lepsze lata, ale scenariusz, który obserwujemy od kilkudziesięciu lat, jest ponury. Wzrost gospodarczy jest determinowany wzrostem czynników produkcji (ziemi, kapitału i pracy) lub wzrostem tak zwanej całkowitej produktywności czynników produkcji (TFP). Jeśli nie nastąpi rewolucja, produktywność jest nowością Wyż demograficznyAlbo lawina migrantów, albo inne nieprzewidziane wydarzenie – hiszpańska gospodarka wydaje się skazana na dziesięciolecia przeciętności.
Co więcej, Hiszpania znajduje się także w niekorzystnej sytuacji w porównaniu z wieloma krajami, które plasowałyby się na szczycie rankingu dochodów na mieszkańca: dług publiczny i deficyt strukturalny. Innym sposobem pobudzenia wzrostu, przynajmniej w krótkim okresie, są wydatki publiczne. Jednak stosunek długu do PKB Hiszpanii wynosi 110%. Teraz, gdy fala inflacji ustąpiła, wydaje się mało prawdopodobne, aby wskaźnik ten uległ obniżeniu, zwłaszcza że deficyt strukturalny (nieuwzględniający cyklu koniunkturalnego) jest jednym z najwyższych w krajach rozwiniętych.
„Introwertyk. Myśliciel. Rozwiązuje problemy. Specjalista od złego piwa. Skłonny do apatii. Ekspert od mediów społecznościowych. Wielokrotnie nagradzany fanatyk jedzenia.”
