Rafaela Del Pino Calvo Sotelo (Madryt, 1958) Ponownie jest bohaterem historycznego momentu w firmie, którą jego ojciec założył w 1952 roku i którą zarządza, odkąd w 2000 roku objął stanowisko dyrektora generalnego Infrastructure Group.drugi najstarszy z pięciorga rodzeństwa, swoim zwycięstwem już pomógł utorować drogę Ferrovialowi za granicą. Toronto autostrada ETR 407.
Rafael Del Pino, inżynier, który przeszedł rygorystyczne szkolenie akademickie w najlepszych szkołach biznesu (Sloan i MIT) i sumiennie kształcił się na różnych poziomach firmy aż na sam szczyt, był prezesem Rafaela Del Pino. Nie wzdrygaj się w obliczu przeciwności losu.
W latach 90. stanął przed władzami kanadyjskimi w sądzie, aby zachować kontrolę nad Toronto Beltway. Uwolnienie Oferta z Hiszpanii w 2006 roku na brytyjskich lotniskach, a teraz spotyka się z krytyką hiszpańskiej opinii publicznej po tym, jak zdecydował się przenieść siedzibę z Madrytu do Amsterdamu, co wywołało gniewną reakcję koalicyjnego rządu.
„Jest bardzo mało prawdopodobne, aby Veruvial się wycofał; chodzi o to przemyślana decyzja, które pozostawały uśpione, dopóki firma nie zakończyła sprzedaży wszystkich swoich biznesów usługowych w Hiszpanii, z planowanym opóźnieniem kalendarzowym, mówią źródła, z którymi się konsultowano. „Nie można było tego zrobić wcześniej” – dodają, odnosząc się do wybranego momentu, w połowie roku wyborczego i zbliżającej się hiszpańskiej prezydencji w Unii Europejskiej.
Zauważyli, że „Czasy ferrowalne nie są naznaczone agendą polityczną”, na co patrzą z niedowierzaniem Przesadna reakcja rządu Pedro Sancheza przeciwko firmie. „Nie spodziewaliśmy się tego” – mówią.
Rafał z najmądrzejszych ludzi z kim pracowałeś To on i towarzyszący mu zespół profesjonalistów przyczynili się do przekształcenia Ferrovialu w największą spółkę infrastrukturalną wykorzystując hiszpańską giełdę – mówi jeden z członków komitetu zarządzającego grupy, który współpracował z Delem Pino, w pełnym międzynarodowym skoku międzynarodowych firm.
Jego ojciec, Rafaela Del Pino Moreno, położył podwaliny pod obecną firmę Ferrovial, będąc promotorem pierwszej autostrady w Hiszpanii (Bilbao-Behobia) i robiąc skok za granicę dzięki kontraktom na roboty w Libii. Jego syn, który przejął Ferrovial w 2000 roku, rok po tym, jak został mianowany dyrektorem generalnym, wielokrotnie zwielokrotnił międzynarodowy zasięg, kupując Amy (Zjednoczone Królestwo), Mieszanka ciała (Polska), BAAA (Zjednoczone Królestwo), Webera (Teksas), wśród innych inwestycji, które noszą jego pieczęć. „To zawsze było ostatnie słowo, ale jest otoczone przez komitet sterujący z najwyższymi gwarancjami”.
współpracownicy
Del Pino, rozwiedziony z drugą żoną, z którą miał trzy córki (ma jeszcze troje dzieci z poprzedniego małżeństwa, po którym został wdowcem), i miał u boku profesjonalistów, którzy podobnie jak on wychowali się w firmie. zrobił wraz z Santiago Bergarichiegochoć wkrótce znalazł się w Joaquin Ayuso bliskiemu współpracownikowi, który towarzyszył mu jako wiceprezes do 2009 r., kiedy to Inigo Miras Awansował na stanowisko CEO, które piastuje do dziś Ignacio Madrigos.
Numery branżowe przeszły przez Ferrovial jak Luis Del Rivero, Manuel Manrique, Carlos Puente, Juan Bejar, Enrique Diaz-Rato, Nicolás Villan, Juan Anguetia, Santiago Varela, Alejandro de la Joya, pośród innych. Nie stoją już u steru firmy, ale ich czas w Ferrovial był kluczem do obsadzenia najbardziej odpowiedzialnych stanowisk w innych hiszpańskich i zagranicznych firmach.
„Del Pino nie wyróżnia się sympatią; był wymagającym menadżerem i trzeba było dobrze z nim pracować, żeby nigdy nie zawieść” – wspominali jego współpracownicy, którzy widzieli w nim menedżera bystrego w kwestiach technicznych, konstruktywnych, aspekty finansowe i geostrategiczne.
Rafaela Del PinoJako niestrudzony pracownik naprawdę zaczął godzić pracę z życiem rodzinnym w swoim drugim małżeństwie, jednocześnie opiekując się trzema córkami. Wśród jego hobby jest nawigacja superjachty. Uwielbia też jazdę na łyżwach, muzykę i wszelkie formy artystycznej ekspresji. Miłośnik Stanów Zjednoczonych, teraz widzi siebie bliżej realizacji swojego amerykańskiego snu.
„Introwertyk. Myśliciel. Rozwiązuje problemy. Specjalista od złego piwa. Skłonny do apatii. Ekspert od mediów społecznościowych. Wielokrotnie nagradzany fanatyk jedzenia.”
