La Jornada – Stany Zjednoczone i geopolityka ropy

Arogancko i pogardliwie dyplomacja władzy administracji Bidena przebiega na kilka ścieżek. To zaleta bycia imperium. Po rozpoczęciu wojny zastępczej przeciwko Rosji na Ukrainie, aby przejąć europejski rynek węglowodorów i podporządkować sobie Niemcy, właśnie przekroczyła czerwoną linię z Chinami z prowokacją w stylu Pearl Harbor lub Zatoki Tonkińskiej, w której wystąpiła przewodnicząca Izby Reprezentantów Nancy Pelosi podczas wizyty na Tajwanie. Starając się utrzymać słabnącą imperialistyczną hegemonię na świecie, on stan głęboki Kontrolując wątki Białego Domu, postanowił zintensyfikować działania wojenne przeciwko dwóm eurazjatyckim nuklearnym siłom balistycznym za pomocą surowców i zaawansowanej technologii, które mogłyby wywołać konflikt na dużą skalę.

W połączeniu z niemal celowym paraliżem światowej gospodarki przez reżimy Covida, wojna USA i NATO „sankcjonująca” Rosję doprowadziła europejski rynek energii do stanu alarmowego i podsyciła stagnację i inflację w strefie euro w znacznych proporcjach, które mogą się pogorszyć . Następna zima. Największym zwycięzcą europejskiej katastrofy energetycznej były Stany Zjednoczone, które po raz pierwszy w historii stały się głównym źródłem skroplonego gazu ziemnego na świecie, omijając ten transportowany rosyjskimi gazociągami. W kwietniu 2022 r. Francja, Hiszpania, Wielka Brytania, Holandia i Polska odpowiadały za 54,1 proc. całkowitego eksportu amerykańskiego LNG. Poza wysoką ceną gazu (sześcio- lub siedmiokrotnie wyższą niż normalna liczba potrzebna do ogrzewania domów i zasilania przedsiębiorstw), te pięć krajów europejskich musi płacić o 40 procent więcej za LNG do przetwarzania i transportu.

W dłuższej perspektywie celem administracji Bidena jest zniszczenie centralnej roli Rosji w globalnej gospodarce energetycznej. W 2021 r. Rosja była drugim co do wielkości producentem ropy na świecie (536 mln ton), za Stanami Zjednoczonymi (711 mln) i przed Arabią Saudyjską (515 mln), co oznacza w masie odpowiednio 13, 17 i 12 procent. światowej produkcji. Nałożenie „wtórnych sankcji”, które karzą zagranicznych nabywców, którzy nie przestrzegają amerykańskich restrykcji, może zablokować możliwość prowadzenia interesów z amerykańskimi firmami w Chinach, Indiach, Turcji i innych krajach, które kupują rosyjskie węglowodory.

W krótkim okresie głównym przegranym z przymusowych sankcji nałożonych przez Stany Zjednoczone i NATO w celu doprowadzenia do zmiany reżimu na Kremlu i oddzielenia Rosji od światowej gospodarki są Niemcy. Od upadku muru berlińskiego i upadku ZSRR Niemcy budują masę wzajemnie powiązanych gospodarek, które łączą po stronie zachodniej Austrię, Szwajcarię, Belgię i Holandię, a po stronie wschodniej Czechy. Słowacja, Węgry, Polska i Słowenia, pełniące różne role, z Niemcami jako centrum dominacji. To uczyniło z Niemiec trzecią co do wielkości potęgę gospodarczą na świecie, po Stanach Zjednoczonych i Chinach, kraju, który stał się głównym partnerem handlowym Niemiec. Podobnie krzyżackie koła przemysłowe stworzyły synergię między Chinami, Rosją, Kazachstanem i Ukrainą, dążąc do integracji narodów, które zrzeszyłyby obszary logistyczne, produkcyjne i energetyczne oraz importerów towarów przemysłowych z Chin i Niemiec. Rosja, ze swoimi rurociągami Nordstream 1 i 2, służyła jako niezbędne połączenie między Chinami a Niemcami. Ponadto Rosja dostarczała „Blokowi Niemieckiemu” zboże, nawozy, nikiel, uran i „ważne” metale, takie jak tytan, skand i pallad. Poddanie się Stanom Zjednoczonym zmusiło Niemcy do osłabienia relacji z Chinami i zamknięcia kanałów komunikacji z Rosją, co ograniczyłoby ich pomocniczą rolę imperialną w Europie.

W obliczu niedoboru węglowodorów wynikającego z polityki globalnego chaosu promowanej przez Stany Zjednoczone – która skłoniła Francję, Niemcy, Włochy i Austrię do powrotu do używania węgla, ujawniając retoryczne oszustwo „zielonej zmiany” – dwóch producentów kraje będące członkami „osi zła” zwracają się do ratowania „świata” Cywilizowane: Iran i Wenezuela, które przetrwały lata nielegalnych środków przymusu.

W geopolityce naftowej Stanów Zjednoczonych typowy jest przypadek Wenezueli. Wenezuela, dysponująca największymi na świecie udokumentowanymi rezerwami węglowodorów, była w stanie pokonać zamach stanu Pentagonu i CIA z 2002 r. oraz kolejne formy niekonwencjonalnych działań wojennych (czwartej generacji, hybrydowa, kognitywna, cybernetyczna, miękki zamach stanu, gospodarczo-finansowa, kulturalna i medialna), w tym próby zamordować prezydenta Maduro, zajęcie kont PDVSA (państwowego koncernu naftowego) za granicą oraz konfiskatę fizycznych aktywów CITGO.

Jak sarkastycznie przyznali były doradca ds. bezpieczeństwa narodowego John Bolton i były sekretarz obrony Mark Esper, obaj uczestniczyli w planach Trumpa, by obalić Maduro, a nawet go zamordować. w jego książce święta przysięga ( święta przysięga), Esper. szczegóły operacja strażnika Przechwytywanie irańskich i wenezuelskich statków na pełnym morzu w kontekście blokady naftowej i morskiej nałożonej przez Pentagon na oba kraje oraz uniemożliwienie stosunków handlowych i wymiany technologii naftowych między obydwoma krajami. Aby zniszczyć strukturę i infrastrukturę energetyczną Wenezueli, Esper ujawnia, że ​​podczas spotkania z marionetkowym prezydentem Juanem Guaido w Waszyngtonie w lutym 2020 r. rozważano bezpośrednią inwazję wojskową USA; kradzież wenezuelskiej ropy na wodach międzynarodowych; Morska blokada Kuby i Wenezueli, choć była to „akt wojny” w świetle prawa międzynarodowego, oraz atak sił powietrznych lub desantowych sił specjalnych USA na strategiczny kompleks naftowo-petrochemiczny José A. Anzoástegui we wschodniej Wenezueli. Przedstawia również udział byłego doradcy ds. bezpieczeństwa narodowego, Mauricio Claviera Caroniego (dzisiaj szefa Islamskiego Banku Rozwoju), w nieudanej operacji Gideon, 3 maja 2020 r., z najemnikami i byłymi. Marines Amerykanie

Kolofon: Jak powiedział w piątek, 5 sierpnia Donald Trump, aby uderzyć w Bidena, teraz „jesteśmy narodem żebrzącym o ropę z Wenezueli, Arabii Saudyjskiej i wielu innych krajów”.