Analizując niektóre z najstarszych na świecie kolorowych kamieni szlachetnych, badacze z Uniwersytet Waterloo Odkrył pozostałości węgla, które kiedyś były starożytne, pokryte szafirem sprzed 2,5 miliarda lat.
Zespół badawczy kierowany przez Chrisa Yakimchuka, profesora nauk o Ziemi i środowisku w Waterloo, rozpoczął badania nad geologią szafiru, aby lepiej zrozumieć warunki potrzebne do powstania szafiru. Podczas badań na Grenlandii, która zawiera najstarsze znane złoża szafiru na świecie, zespół znalazł próbkę szafiru, która zawierała grafit, minerał wykonany z czystego węgla. Analiza tego węgla wskazuje, że jest to relikt wczesnego życia.
„Grafit wewnątrz tego szafiru jest naprawdę wyjątkowy. Po raz pierwszy widzieliśmy dowody starożytnego życia w skałach zawierających szafir” – mówi Yakimchuk. „Obecność grafitu daje nam również więcej wskazówek, aby określić, w jaki sposób szafiry powstały w tym miejscu, co jest niemożliwe do zrobienia bezpośrednio na podstawie koloru i składu chemicznego szafiru”.
Obecność grafitu umożliwiła naukowcom analizę właściwości zwanej strukturą izotopową atomów węgla, która mierzy względne ilości różnych atomów węgla. Ponad 98 procent wszystkich atomów węgla ma masę 12 amu, ale kilka atomów węgla jest cięższych, o masie 13 lub 14 amu.
„Żywa materia składa się przede wszystkim z lżejszych atomów węgla, ponieważ wbudowanie w komórki wymaga mniej energii” – powiedział Yakymchuk. „Na podstawie zwiększonej ilości węgla 12 w tym graficie doszliśmy do wniosku, że atomy węgla były kiedyś starożytnym życiem, najprawdopodobniej martwymi mikroorganizmami, takimi jak cyjanobakterie”.
Grafit znajduje się w skałach, które mają ponad 2,5 miliarda lat, okres na planecie, kiedy tlen nie był obfity w atmosferze, a życie istniało tylko w mikroorganizmach i błonach glonów.
Podczas tych badań zespół Yakymchuka odkrył, że ten grafit nie tylko łączy kamień szlachetny ze starożytnym życiem, ale prawdopodobnie jest również niezbędny, aby szafir w ogóle istniał. Grafit zmienił skład chemiczny otaczającej skały, tworząc sprzyjające warunki do wzrostu szafiru. Bez tego modele zespołu wykazały, że szafiry nie mogłyby powstać w tym miejscu.
Badanie „Wzrost korundu (szafiru) podczas końcowego montażu północnoatlantyckiego kratonu archajskiego w południowo-zachodniej Grenlandii” zostało niedawno opublikowane w surowe recenzje geologiczne. Towarzyszące mu badanie zostało opublikowane w czasopiśmie zatytułowanym „The Corundum Puzzle: Restriction of Fluid Compositions Involved in Sapphire Formation in Metamorphic Enzymes of Ultramafic and Aluminium Rocks”. geologia chemiczna w czerwcu.
Bibliografia:
„Wzrost korundu (szafiru) podczas końcowego montażu archaicznego kratonu północnoatlantyckiego, południowo-zachodnia Grenlandia” Chris Jakimchuk, Vincent Van Hensburg, Christopher L. Kirkland, Christopher Zellas, Carson Kenny, Gillian Kendrick i Julie A. Hollis, 20 sierpnia , 2021, surowe recenzje geologiczne.
DOI: 10.1016 / j.oregeorev.2021.104417
„The Corundum Enigma: Restriction of Fluid Compositions Involved in Sapphire Formation in Metamorphic Melanges of Ultramafic and Aluminium Rocks” Vincent Van Hinsberg, Chris Yakimchuk, Anjunjuak Thomas Kleist Jepsen, Christopher L. Kirkland i Christopher Zellas, 20 marca 2021 r. Dostępne tutaj. geologia chemiczna.
DOI: 10.1016 / j.chemgeo.2021.120180
„Introwertyk. Myśliciel. Rozwiązuje problemy. Specjalista od złego piwa. Skłonny do apatii. Ekspert od mediów społecznościowych. Wielokrotnie nagradzany fanatyk jedzenia.”
