Oto dlaczego ludzie zawsze ważą mniej w niektórych częściach Kanady niż gdziekolwiek indziej na świecie

Może prawdziwym sekretem odchudzania jest przeprowadzka do tundry?

W rejonie Zatoki Hudsona w Kanadzie, daleko na północnym wschodzie, naukowcy odkryli w latach 60. XX wieku, że wszystko ważyło trochę mniej,

Na obszarze ponad 500 000 mil kwadratowych tracisz około 1/25 000 masy ciała.

Naukowcy po raz pierwszy odkryli tę anomalię w latach 60. XX wieku, po raz pierwszy mapując zmiany w ziemskich polach grawitacyjnych. Ale zajęło im dziesięciolecia, aby zrozumieć, dlaczego.

walizka? Stopiona magma opada pod powierzchnię obszaru, który został sproszkowany przez ciśnienie nad ziemią z dwóch gigantycznych lodowców podczas ostatniej epoki lodowcowej.

Wiele niedźwiedzi polarnych mieszka w swoich domach wokół lodowych odpływów Zatoki Hudsona i piaszczystych plaż. Każdy niedźwiedź waży trochę mniej, około 1/25 000 swojej wagi w innym zoo

Powiedzmy, że ważysz 150 funtów. W pobliżu Zatoki Hudsona waga wskazywała około 149 994 funtów.

Prosta odpowiedź na tę zagadkę zaczyna się od faktu, że przyciąganie grawitacyjne, jakie każde ciało wywiera na inne ciało, jest wprost proporcjonalne do jego masy.

Ale ponieważ obiekt wpływający do Zatoki Hudsona niekoniecznie wyrzuca jakąkolwiek masę po drodze, nie wyjaśnia to tajemnicy „brakującej” grawitacji Kanady.

Aby rozwiązać ten problem, naukowcy zwrócili się do NASA Twin Satellites Recovery and Climate Experiment (GRACE)którego użyli do zmapowania anomalii grawitacyjnych otaczających Wielką Zatokę Słonowodną w Kanadzie w 2007 roku i jak te anomalie zmieniają się w czasie.

„Kanadyjska anomalia jest znana od dawna i jest wynikiem deformacji skorupy ziemskiej podczas ostatniej epoki lodowcowej” – powiedział Daily Mail fizyk Dan Britt, dyrektor Lunar and Asteroid Surface Science Center na University of Central Florida. com za pośrednictwem poczty elektronicznej.

W tym czasie, około 20 000 lat temu, w Kanadzie i dużej części Ameryki Północnej znajdowały się chłodnie pod pokrywą lodową Laurentide, rozległym lodowcem o grubości około dwóch mil na obszarach w pobliżu Zatoki Hudsona.

Brett, którego praca czasami polegała na dostosowaniu modeli grawitacji Księżyca na podstawie Różnice geologiczne między różnymi typami skał księżycowych.

„Ten sam proces zachodzi w różnych miejscach, które mają grube pokrywy lodowe” – powiedział Brett.

„Szczegóły dotyczą lepkości płaszcza”.

Pod miażdżącym ciężarem pokrywy lodowej Laurentide skorupa wokół Zatoki Hudsona zaczęła się kurczyć i opadać.

W trakcie tego procesu wyparła część gorącej magmy z półpłynnej warstwy płaszcza, jak sproszkowana kanapka odpychająca masło orzechowe i galaretkę.

Ta kompresja była najbardziej intensywna po obu stronach Zatoki Hudsona, gdzie na pokrywie lodowej utworzyły się dwie gigantyczne kopuły.

Stopniowa depresja rzeki Laurentide w ciągu następnych 10 000 lat była odpowiedzialna za wiele cech Ameryki Północnej, w tym Wielkie Jeziora.

Niektórzy teoretycy przewidywali, że cała wyparta przez nią stopiona masa zmniejszyła przyciąganie grawitacyjne Ziemi wokół Zatoki Hudsona, ale satelity GRACE NASA pokazały, że to tylko część historii.

Chociaż teoria pokrywy lodowej Laurentide i dane z GRACE wyjaśniają niektóre przyczyny utraty grawitacji nad Kanadą, wyjaśniają tylko około 25-45 procent różnicy grawitacji.

Naukowcy szacują, że pozostałe 55-75 procent wynika z teorii związanej z konwencją.

Pod powierzchnią Ziemi warstwa stopionej skały, znana jako magma, wytwarza prądy konwekcyjne w wyniku naturalnego wznoszenia się i opadania bulgoczącego materiału.

Powoduje to przyciąganie płyt kontynentalnych Ziemi do wewnątrz, powodując spadek masy i grawitacji obszaru Zatoki Hudsona.

Oczekuje się, że grawitacja powróci do Kanady, ale tylko stopniowo.

powiedział geofizyk Mark Tamesse z Harvard-Smithsonian Center for Astrophysics w Cambridge, Massachusetts. Dziennik naukowy że zajęłoby do 300 000 lat, zanim grawitacja regionu osiągnęła średnią światową.