Różne kraje na świecie odgrywają ważną rolę w eksporcie i imporcie w przemyśle owocowo-warzywnym, w tym Stany Zjednoczone, które są głównym celem eksportu z Ameryki Łacińskiej.
Jednak pandemia Covid-19 zmieniła globalny scenariusz gospodarczy, ponieważ każdy kraj wdrożył nowe środki w celu wzmocnienia swojej polityki pieniężnej.
Zgodnie z raportem Coface bezpośrednie skutki kryzysu zdrowotnego (blokady i inne ograniczenia) również odczuwają skutki uboczne dojrzałych gospodarek (w szczególności poprzez handel, ceny towarów, turystykę i przekazy pieniężne).
Podmiot wyjaśnił, że pozytywnym aspektem jest to, że wielu z nich było w stanie wdrożyć politykę gospodarczą o charakterze antycyklicznym, jak ma to miejsce w Europie i Stanach Zjednoczonych, zwłaszcza w polityce pieniężnej. W 2008 roku było ich mniej w tej sytuacji: wysokie stopy inflacji (w większości przypadków powyżej celów banku centralnego) ograniczały ich wówczas zdolność do działania ”.
Z kolei na początku 2020 r. Większość krajów wschodzących odnotowała stopy inflacji poniżej swoich celów i wykorzystała zwiększoną wiarygodność swojego banku centralnego, co pomogło ustabilizować oczekiwania inflacyjne. Z wyjątkiem niektórych krajów borykających się z wysoką inflacją (zwłaszcza Argentyny, Turcji i Libanu) banki centralne krajów wschodzących obniżyły oficjalne stopy procentowe średnio o 150 punktów bazowych.
W dokumencie stwierdzono, że aby obniżyć stopy procentowe lub uelastycznić wymogi dotyczące rezerw bankowych, na przykład banki centralne ponad 15 krajów wschodzących uruchomiły programy zakupu obligacji publicznych lub prywatnych papierów wartościowych.
Dzieje się tak w wielu krajach Europy Środkowo-Wschodniej (zwłaszcza w Polsce), Ameryce Południowej (Chile i Kolumbia), Azji (Indonezja i Filipiny) czy w Afryce (RPA i Ghana). Chociaż pojęcie luzowania ilościowego jest używane w tym sensie, zakres tych polityk łagodzenia jest znacznie mniejszy w gospodarkach wschodzących niż w gospodarkach rozwiniętych.
Kovas zauważył, że „różnią się one w kilku punktach: skromniejsze zakupy aktywów (stanowiące maksymalnie 5% krajowego PKB), a programy banków centralnych nie są ukierunkowane na określone kwoty aktywów do nabycia i pokrycia na dużą skalę. Mniejsza liczba aktywów. „
Co więcej, „nie ma na celu obniżenia kosztu kredytu, ale zrekompensowanie utraty inwestorów zagranicznych i zapewnienie miejscowym graczom czasu na ich zastąpienie. Tym samym, z wyjątkiem Polski, ich wielkość pozostała niewielka. wyjaśnił, że to poluzowanie polityki pieniężnej pomogło uspokoić i ustabilizować rynki finansowe oraz nadało pewną rolę. Antycykliczne dla polityki pieniężnej ”.
Aby zidentyfikować kraje wschodzące, które będą nadal czerpać korzyści z pola monetarnego do manewru w 2021 r., COFAS wybrał cztery wskaźniki do sklasyfikowania pola manewru banku centralnego:
1) Realna stopa procentowa (tj. Podstawowa stopa banku centralnego pomniejszona o stopę inflacji) jest dodatnia i równa co najmniej 25 punktom bazowym.
2) Brak ograniczeń zewnętrznych:
- Elastyczny system kursów walutowych.
- Rachunek bieżący ma niewielką nadwyżkę lub deficyt (mniej niż 3% PKB);
- Odpowiednie rezerwy walutowe (obejmujące ponad 3 miesiące importu)
Jeśli kraj spełnia te cztery kryteria, jego bank centralny będzie miał wystarczające pole manewru, aby wesprzeć swoją gospodarkę w 2021 r. Ostatecznie z 23 badanych krajów (zob. Tabela 1) w tym przypadku są tylko trzy: Indonezja, Meksyk i Rosja.
„Introwertyk. Myśliciel. Rozwiązuje problemy. Specjalista od złego piwa. Skłonny do apatii. Ekspert od mediów społecznościowych. Wielokrotnie nagradzany fanatyk jedzenia.”
