Testosteron może na nowo skalibrować sposób, w jaki nastolatki przetwarzają sygnały emocjonalne

W drodze od dzieciństwa do dorosłości nastolatki przechodzą poważne przemiany społeczne, oddalając się od rodziny w stronę grup rówieśniczych. Niedawne badanie opublikowane w Rozwojowa neuronauka poznawcza Dostarcza fascynującego wglądu w wpływ testosteronu na tę przemianę, szczególnie u chłopców transpłciowych, z których niektórzy przechodzą terapię hormonalną w ramach opieki afirmującej płeć.

Testosteron odgrywa istotną rolę w rozwoju drugorzędowych cech płciowych i ma głębokie skutki wykraczające poza zmiany fizyczne, w tym wpływając na zachowania społeczne i przetwarzanie emocjonalne. Motywacją nowego badania była zmiana zaobserwowana w okresie dojrzewania, kiedy nastolatki spędzają coraz mniej czasu ze swoimi opiekunami, a coraz częściej szukają towarzystwa i aprobaty ze strony rówieśników. Ta zmiana jest konieczna do utworzenia stabilnych sieci społecznych poza jednostką rodzinną.

Badanie skupiając się na chłopcach transpłciowych poddawanych terapii hormonalnej potwierdzającej płeć, ma na celu zapewnienie wyjątkowej perspektywy, dzięki której można zrozumieć, w jaki sposób testosteron wpływa na reakcje neuronalne na bodźce społeczno-emocjonalne pochodzące od rówieśników i opiekunów.

„Zrozumienie, w jaki sposób testosteron wpływa na przetwarzanie sygnałów emocjonalnych od opiekunów w porównaniu z rówieśnikami, pomoże określić mechanizmy leżące u podstaw reorientacji społecznej w okresie dojrzewania, udoskonalając w ten sposób teorie istotne dla neurorozwoju dorastających osób, zarówno cis, jak i transpłciowych” – napisali naukowcy.

W swoim badaniu naukowcy zrekrutowali próbę 44 transpłciowych chłopców z multidyscyplinarnej kliniki rozwoju płci zlokalizowanej w środkowo-zachodnich Stanach Zjednoczonych. Uczestników podzielono na dwie grupy w zależności od statusu leczenia: 19 chłopców otrzymywało hormony potwierdzające płeć (GAH+), w szczególności egzogenny testosteron, natomiast pozostałych 25 nie otrzymywało żadnych hormonów egzogennych (GAH-). Kryteria włączenia zapewniały, że żadna z uczestniczek nie stosowała w przeszłości leków blokujących dojrzewanie, co mogłoby mieć wpływ na wyniki badania.

Aby ocenić wpływ testosteronu na przetwarzanie sygnałów emocjonalnych, w badaniu wykorzystano funkcjonalny rezonans magnetyczny (fMRI). Podczas sesji fMRI uczestnicy byli narażeni na bodźce słuchowe składające się z nagrań dźwięków emocjonalnych (szczęśliwych i złych) zarówno od ich opiekuna, jak i nieznanego nastolatka.

Bodźce mają na celu wywołanie reakcji neuronalnych w obszarach związanych z przetwarzaniem emocjonalnym. Podczas tego zadania biernego słuchania utrzymywano uwagę, prosząc uczestników, aby naciskali przycisk za każdym razem, gdy usłyszą konkretny, pozbawiony emocji dźwięk (dzwonek rowerowy), zapewniając zaangażowanie bez znaczącego wpływu na ich przetwarzanie emocjonalne.

Badanie nie wykazało ogólnego wpływu leczenia hormonem afirmującym płeć (GAH) na ogólne wzorce aktywacji neuronów, co sugeruje, że sama obecność egzogennego testosteronu nie zmienia ogólnie reakcji mózgu na bodźce społeczne. Jednak bliższa analiza ujawniła znaczącą trójstronną interakcję obejmującą grupę GAH, typ emocji i typ mówiącego w przedniej części kory obręczy (ACC), obszarze mózgu zaangażowanym w przetwarzanie emocji i podejmowanie decyzji.

W grupie GAH+ (chłopcy transpłciowi leczeni testosteronem) reakcja ACC na gniewne głosy opiekunów była zmniejszona w porównaniu z gniewnymi głosami nieznanego nastolatka. Ten wzór sugeruje, że testosteron może osłabiać emocjonalne znaczenie negatywnych sygnałów pochodzących od bliskich osób z rodziny, wzmacniając jednocześnie reakcję na podobne sygnały od rówieśników.

I odwrotnie, w grupie GAH- (osoby, które nie otrzymywały testosteronu) wykazano odwrotny wzór, z większą reakcją neuronalną na głos szczęśliwego nastolatka w porównaniu z głosem szczęśliwego opiekuna, co sugeruje zwiększoną wrażliwość na pozytywne sygnały społeczne od rówieśników w przypadku braku leczenia testosteronem .

Odkrycia te podkreślają zróżnicowany wpływ testosteronu na przetwarzanie sygnałów emocjonalnych przez mózg, w zależności od źródła tych sygnałów. W przypadku chłopców transpłciowych otrzymujących testosteron hormon ten wydaje się ponownie kalibrować neuronalną ocenę sygnałów emocjonalnych, zmniejszając wpływ negatywnych sygnałów rodzinnych, jednocześnie zwiększając wrażliwość na emocje rówieśników. Ta zmiana może być odzwierciedleniem szerszego procesu reorientacji społecznej, który ma miejsce w okresie dojrzewania, gdy relacje rówieśnicze zyskują coraz większe znaczenie nad więziami rodzinnymi.

Ponadto w badaniu zbadano związek między wzorcami reakcji neuronalnych a zachowaniami społecznymi, na co wpływa subiektywna bliskość z rówieśnikami w porównaniu z opiekunami. W obu grupach wzorce reakcji neuronalnych powiązano z orientacją społeczną uczestników; W szczególności zmniejszona reakcja ACC na gniewne głosy opiekunów była powiązana z większą bliskością z rówieśnikami w porównaniu z rodzicami.

Odkrycie to sugeruje, że przetwarzanie neuronowe sygnałów emocjonalnych z różnych źródeł może być powiązane z siecią społeczną nastolatka i priorytetami emocjonalnymi, przy czym testosteron odgrywa rolę w tym procesie przekierowania.

„Chociaż wstępne, nasze wyniki sugerują możliwość, że zmiany w poziomie testosteronu w okresie dojrzewania mogą modulować przetwarzanie sygnałów społecznych w ACC, obszarze mózgu związanym z oceną informacji społeczno-emocjonalnych. Konieczna będzie długoterminowa praca z większymi próbami, aby wyjaśnić, w jaki sposób zmiany testosteronu przyczyniają się do reorientacji społecznej młodzieży w kierunku rówieśników i zwiększenia niezależności od środowiska rodzinnego.

badania, „Podawanie egzogennego testosteronu wiąże się ze zróżnicowaną reakcją neuronalną na głos nieznanych rówieśników i opiekunów u nastolatków transpłciowychnapisane przez Michelle Morningstar, Peyton Thomas, Avery M. Anderson, Whitney I. Mattson, Lena Nahata, Scott F. Lebowitz, Diane Chen, John F. Strang i Eric E. Nelson.