Zaniepokojony Hiszpanią

Porozumienie hiszpańskiego rządu z katalońskimi libertarianami jest atakiem na prawo. Europa nie może odwrócić wzroku. Jako Europejczycy powinniśmy być głęboko zaniepokojeni zepchnięciem Hiszpanii na ścieżkę podważania praworządności za pomocą programu amnestii, który stanowi frontalny atak na wymiar sprawiedliwości i podział władzy. Wiemy, że nacjonalizm jest niebezpieczny: udowadnia to, grożąc wielkim osiągnięciem demokracji w imię wyimaginowanych idei, fałszowania historii i rasistowskiego uzasadnienia istoty narodu katalońskiego.

Czy po Węgrzech, po Polsce, Hiszpania jest ofiarą złudzeń tożsamościowych? Chcielibyśmy, aby wielka hiszpańska socjaldemokracja wykazała się większą odwagą, aby przeciwstawić się wykluczeniu i nienawiści. Jak Pedro Sánchez może uzasadnić swoją odmowę rozmów z główną partią Hiszpanii, Partią Ludową Alberto Núñeza Feijo? A w Katalonii 11,16 proc. i kto prosił Putina o wsparcie?

W trakcie kampanii wyborczej socjaliści twierdzili, że amnestia jest niezgodna z konstytucją. Jak mogli odrzucić tak liczną niechęć i sprzeciw wielkich postaci lewicy socjalistycznej? W szczególnie dobrze uargumentowany sposób wyraził się były przewodniczący rządu (1982-1996) Felipe González, który 7 listopada przestrzegł na stronie internetowej swojej fundacji, że umowa jest niebezpieczna dla Hiszpanii; przez jego byłego wiceprezydenta Alfonso Guevrę, który odegrał zasadniczą rolę w przygotowaniu konstytucji z 1978 r.; Albo Juan Luis Cebrian, który 13 listopada wypowiadał się w tym samym duchu na łamach gazet. KrajBył jego pierwszym reżyserem.

Ze względu na moje osobiste związki z Hiszpanią jestem przerażony, widząc świat pogrążony w swoich wewnętrznych demonach w czasie, gdy płonie. Konferencja Pokojowa na Bliskim Wschodzie w 1991 r., zamiast zaakceptować jej międzynarodowy exodus, potępiła ją za geopolityczną ślepotę praktykujących czary nacjonalizmu.