Wody z roztopów powierzchniowych wpływają do oceanu przez kanał na Grenlandii. Źródło: Ian Goggin
Według nowych badań globalne ocieplenie spowodowało, że ekstremalne topnienie lodu na Grenlandii stało się częstsze i bardziej intensywne w ciągu ostatnich 40 lat, podnosząc poziom mórz i grożąc powodziami na całym świecie.
Tylko w ciągu ostatniej dekady 3,5 biliona ton lodu stopiło się z powierzchni wyspy i spłynęło w dół do oceanu.
To wystarczająca ilość stopionego lodu, aby pokryć całą Wielką Brytanię około 15 metrami wody z roztopów lub cały Nowy Jork na około 4500 metrów.
Nowe badanie, prowadzone przez Uniwersytet w Leeds, jest pierwszym, w którym wykorzystano dane satelitarne do wykrycia tego zjawiska – znanego jako spływ lądolodu – z kosmosu.
Wyniki publikowane są w powiązania z naturą, Pokazuje, że odpływ wód roztopowych na Grenlandii wzrósł o 21% w ciągu ostatnich czterech dekad i jest o 60% bardziej niestabilny z roku na lato.
Główny autor, dr Thomas Slater, pracownik naukowy w Centrum Monitorowania i Modelowania Polarnego na Uniwersytecie w Leeds, powiedział:
„Jak widzieliśmy w innych częściach świata, Grenlandia jest również podatna na wzrost ekstremalnych zjawisk pogodowych.
„Ponieważ nasz klimat się ociepla, rozsądne jest oczekiwanie, że ekstremalne topnienia na Grenlandii wystąpią częściej – takie obserwacje są ważnym krokiem w ulepszaniu modeli klimatycznych i lepszym przewidywaniu tego, co wydarzy się w tym stuleciu”.
W badaniu finansowanym przez Europejską Agencję Kosmiczną (ESA) w ramach projektu Polar + Surface Mass Balance Feasibility Project wykorzystano pomiary z satelity CryoSat-2 Europejskiej Agencji Kosmicznej.
Badania pokazują, że w ciągu ostatniej dekady (2011-2020) zwiększony odpływ wód roztopowych z Grenlandii spowodował, że globalny poziom mórz podniósł się o jeden centymetr. Jedna trzecia tej sumy została wyprodukowana w ciągu zaledwie dwóch gorących sezonów (2012 i 2019), kiedy ekstremalne warunki pogodowe doprowadziły do rekordowych poziomów topnienia śniegu, jakich nie widziano w ciągu ostatnich 40 lat.
Podnoszący się poziom mórz spowodowany topnieniem lodu zwiększa ryzyko powodzi dla społeczności przybrzeżnych na całym świecie i zakłóca ekosystemy morskie Oceanu Arktycznego, od których rdzenni mieszkańcy są uzależnieni od żywności.
Może również zmieniać wzorce cyrkulacji oceanicznej i atmosferycznej, które wpływają na warunki atmosferyczne na całej planecie.
W ciągu ostatniej dekady spływ z Grenlandii wynosił średnio 357 miliardów ton rocznie i osiągnął maksimum 527 miliardów ton topniejącego śniegu w 2012 roku, kiedy zmiany we wzorcach atmosferycznych spowodowały utrzymywanie się nad pokrywą lodową niezwykle ciepłego powietrza. To ponad dwukrotnie więcej niż minimalny odpływ 247 miliardów ton, który miał miejsce w 2017 roku.
Zmiany te są związane z ekstremalnymi zdarzeniami pogodowymi, takimi jak fale upałów, które stają się coraz częstsze i są obecnie główną przyczyną utraty lodu z Grenlandii z powodu wynikającego z tego spływu.
Dr Slater powiedział: „Jednak są powody do optymizmu. Wiemy, że ustalenie i osiągnięcie znaczących celów redukcji emisji może trzykrotnie zmniejszyć straty lodu z Grenlandii i wciąż jest na to czas”.
Te pierwsze obserwacje odpływu Grenlandii z kosmosu można również wykorzystać do sprawdzenia, w jaki sposób modele klimatyczne symulują topnienie pokrywy lodowej, co z kolei pozwoli na lepsze prognozy tego, jak bardzo Grenlandia podniesie się do globalnego poziomu mórz w przyszłości, gdy ekstremalne zjawiska pogodowe staną się bardziej powszechne.
Współautor badania, dr Amber Leeson, starszy wykładowca w dziedzinie nauki o danych środowiskowych na Uniwersytecie Lancaster, powiedział:
Model szacuje, że pokrywa lodowa Grenlandii przyczyni się do wzrostu globalnego poziomu morza o około 3–23 cm do 2100 roku.
„Ta prognoza ma szeroki zakres, częściowo ze względu na niepewność związaną z symulacjami złożonych procesów odwilżania, w tym tych związanych z ciężką pogodą. Te nowe szacunki odpływu w kosmosie pomogą nam lepiej zrozumieć złożone procesy odwilży i poprawić nasze zdolności do ich modelowania, co umożliwi nam poprawę naszych szacunków dotyczących wzrostu poziomu morza w przyszłości”.
Wreszcie badanie pokazuje, że satelity są w stanie dostarczyć w czasie rzeczywistym szacunkowe dane dotyczące topnienia śniegu w okresie letnim, wspierając wysiłki na rzecz zwiększenia zdolności hydroenergetycznych Grenlandii oraz europejskie ambicje dotyczące uruchomienia misji CRISTAL, która zastąpi CryoSat-2.
Tommaso Parinello, kierownik misji CryoSat w Europejskiej Agencji Kosmicznej, powiedział:
Od czasu swojej premiery ponad 11 lat temu CryoSat dostarczył mnóstwo informacji na temat naszego szybko zmieniającego się regionu polarnego. Ten niezwykły satelita pozostaje kluczem do badań naukowych, a niepodważalne fakty, takie jak odkrycia dotyczące spływu wód roztopowych, mają kluczowe znaczenie dla podejmowania decyzji dotyczących zdrowia naszej planety.
„Patrząc w przyszłość, misja ekspansji Copernicus Sentinel CRISTAL zapewni, że kruchy lód na Ziemi będzie monitorowany w nadchodzących dziesięcioleciach. W międzyczasie ważne jest, aby CryoSat pozostawał na orbicie tak długo, jak to możliwe, aby zmniejszyć lukę przed tymi nowymi Kopernikami. misje są operacyjne”.
Odniesienie: „Increasing Variation in Grenland Ice Sheet Runoff from Satellite Observations” Thomasa Slatera, Andrew Shepherda, Malcolma Macmillana, Amber Leeson, Lyn Gilbert, Alana Muira, Petera Kuipers-Monnecke, Brice’a Noela, Xaviera Vittwisa i Michaela van den Broeka, i Kate Briggs, 1 listopada 2021, Połączenia z naturą.
DOI: 10.1038 / s41467-021-26229-4
„Introwertyk. Myśliciel. Rozwiązuje problemy. Specjalista od złego piwa. Skłonny do apatii. Ekspert od mediów społecznościowych. Wielokrotnie nagradzany fanatyk jedzenia.”
