Festiwal w Toronto: Recenzja „Survivor” Barry’ego Levinsona (Gala)

Niemal sportowa mieszanka Lista Schindlera I dziki byk, ale przy bardzo niewielu obiektywnych wyzwaniach i formalnych zagrożeniach dla tych dwóch klasyków, niedobitek Opowiada historię, która wydaje się być stworzona dla kina, historię młodego Żyda, który przeżył Holokaust z ananasem i wylądował w Stanach Zjednoczonych, gdzie stał się psychotycznym zawodowym bokserem. Poza poprawkami, których zdecydowanie dokonano, aby nadać jego życiu tradycyjną strukturę fabularną, historia jest prawdziwa.

Kiedy go poznajemy, Harry Heft jest bokserem, który zawodowo walczy w Stanach Zjednoczonych. Jego styl to styl klasycznego udręczonego wojownika, który uderza i uderza niemal nagą twarz, taki, który bierze na siebie winę lub otwarcie zajmuje się problemami psychologicznymi. Po prostu widząc go na ringu i obserwując wyjście Rain Man Kiedy inscenizują swoje walki, uświadamiamy sobie, że klasyk Martina Scorsese z 1980 roku był na liście priorytetów, gdy film został nakręcony wizualnie. I to nie tylko z powodu scen bokserskich: spojrzenie Hafta (Ben Fostera) na jego północnoamerykański teatr wydaje się być skopiowane z tego, co Robert De Niro w tym filmie, w tym wiele jego przyrostów masy ciała.

Jednak Heft ma zupełnie inną przeszłość niż Jake La Motta. Urodzony w Polsce – jego prawdziwe imię to Herschel – jest ocalonym z Auschwitz, o czym świadczą krótkie, gwałtowne czarno-białe błyski, które przychodzą mu do głowy i rozpraszają go podczas boksowania. Stopniowo, przez Wspomnienia z przeszłości Tam jeszcze przez dłuższy czas dowiemy się więcej o jego historii. W obozie koncentracyjnym Haft otoczył innych więźniów żydowskich, co początkowo było rozrywką – wymuszoną przez nazistów, zwłaszcza młodego komendanta Schneidera (Billy Magnussen), ale z czasem i coraz bardziej nasiloną sytuacją stało się to kwestią życia i śmierci.

Harry ponosi teraz winę za to, przez co przeszedł, a jego zawodowe walki są sposobem radzenia sobie z koszmarami i traumami. W Stanach Zjednoczonych sprawy nie są dla niego takie łatwe, ponieważ jego sukces jako «Ocalony z Auschwitz » Zaczyna się ściemniać, kiedy udziela wywiadu dziennikarzowi (w tej roli Peter Sarsgaard), w którym zdradza szczegóły tego, co tam robił, szczegóły, które nie podobają się fanom boksu czy społeczności żydowskiej. I dodaje do tego jeszcze jeden ból, jeśli wolisz, bardziej osobisty, ponieważ stara się dowiedzieć, gdzie przebywa Leah, partnerka, którą miał w Polsce, która prawdopodobnie jest również w Stanach Zjednoczonych. Osobą, która pomaga jej w poszukiwaniach, jest Miriam (Vicky Krebs) i w trudnym procesie dotarcia do pewnych informacji zaczynają się lepiej poznawać.

Levinson opowiada o dwóch fazach życia Hefta, gdy bokser przygotowuje się do tego, co, jak ma nadzieję, będzie wielką walką jego życia: zmierzy się z młodym wówczas i szanowanym „Rockym” Marciano, rywalem, którego wyraźnie deklasuje. Podczas treningu do tej walki Heft nawiązał dziwną przyjaźń z menedżerem Marciano, polskim Żydem granym przez Danny’ego DeVito, który przygotowuje go do konfrontacji ze swoim wojownikiem, aby jego porażka nie była tak katastrofalna, jak wszyscy się spodziewają. Harry wie, że wygrana jest bardzo trudna, ale ma nadzieję, że ta walka ze słynnym przeciwnikiem sprawi, że pojawi się w gazetach i że Leah też tam jest.

Trwa dłużej niż dwie godziny niedobitekLevinson (oraz scenarzysta Justin Joel Gilmert) będą dodawać coraz więcej danych i sytuacji do i tak już długiej i złożonej historii. również jak dziki byk, film nie jest zbudowany wokół „wielkiej bitwy” z Marciano, ale trwa do lat 60., z bardzo późnymi scenami z życia Hafta, ponieważ film w jakiś sposób próbuje znaleźć obiecujące, jeśli nieprawdopodobne, zakończenie najbardziej torturowanych części twojego życie.

Dla Fostera to jedna z tych prac, które aż wołają (być może przesadnie) o nominację do Oscara. aktor bez pozostawiania śladu Przybiera na wadze – od skrajnej chudości Auschwitz po bardziej dźwięczne ciało w średnim wieku, przechodząc przez przerwę, która jest jego fazą zawodowego boksera – i składa się z dość prostej osobowości, z bardzo silnym akcentem i mieszanką słów w języku pomysł. Chodzi o te wspaniałe dzieła, ale Foster – aktor, który generalnie uwewnętrznia więcej niż wyraża na zewnątrz – sprawia, że ​​jest to wiarygodne, realistyczne i prawdziwe. Film bardziej ją „przedstawia”, niż sam się prezentuje.

niedobitek To nie jest świetny film – jest zbyt tradycyjny, wiele jego ruchów jest przewidywalnych i kończy się trochę za długi – a występ Fostera prawdopodobnie nie zapisuje się z tego powodu w historii. W każdym razie jest to bardzo ludzka, szczera, a czasem emocjonująca historia, film, który wyraźnie reprezentuje coś bardzo osobistego dla reżysera. dzień dobry Wietnamie I Bugsi, który w 2022 roku skończy 80 lat, któremu się poświęcił Film biograficzny Telewizja nie ma znaczenia. Film skupiający się na złożonej i skonfliktowanej, pełnej poczucia winy i żalu pamięci o człowieku, który całe życie walczył z własnym cieniem. Jak mówi tytuł, ocalały.