Adrien Brody: „Sława nie jest tym, co ludzie myślą. Napełniła mnie uczuciem nieznajomych »| Kultura | Ikona

Przywiązany do filiżanki kawy, w której od czasu do czasu zakopuje nos Homera, rozmawiając z ICON z domu w Los Angeles, gdzie obudził się w środę, Adrien Brody (Nowy Jork, 48 lat) robi dla niego coś zwyczajnego: przemawia przez Wesa Andersona. Brody, najmłodszy artysta, który zdobył Oscara dla najlepszego aktora (w 2002, w wieku 29 lat) pianista, napisany przez Romana Polańskiego), z filmowcem z Teksasu bardziej niż ktokolwiek inny w jego karierze. Tak było, gdy połączyli trzy tytuły, w tym nominowany do Oscara Gran Hotel Budapeszt (2014). Tej jesieni wypuszczą czwartą, Francuska wysyłka, który został niedawno ujawniony w Cannes, a oni już przygotowują się do pięciu, które wciąż nie mają tytułu, które będą kręcone w Chinchon nie mniej. „Wspaniale jest mieć przyjaciela, który tak bardzo cię inspiruje. Wydobywa ze wszystkich to, co najlepsze” – mówi, zatrzymując się przed ważnymi słowami i patrząc na rozmówcę po ich wypowiedzeniu, jakby sprawdzał ich wpływ.

Brody wydaje się dobrze pasować do nieuniknionego hiperświata Andersona. Wszystko w jego filmach rządzi się zamkniętą zasadą estetyczną, a Brody też zdaje się żyć w połączeniu z jakąś wyższą i niewidzialną siłą. Zachowuje się, owszem, ale w intensywny sposób, nie tylko zapraszając, wskazuje na monastyczne samozaparcie się swojej sztuki. Nie ma znaczenia, czy grałem Żyda w Holokauście w Polsce pianista; Dla wrażliwego dramaturga w postać króla konga (2005) Olbrzym Okazać się w reżyserii Petera Jacksona; Gangsterzy w najlepiej przyjętym sezonie skromne maski (2017, BBC i Netflix) lub dołącz jesienią do najlepszej ekipy telewizyjnej w nowym sezonie Dziedziczenie (HBO).

A jeśli aktorstwo rzeczywiście działa w kontraście, z tą aurą kultowego tłumacza, która jednak błyszczy w tak wielowyznaniowych projektach, jego życie poza nim jest bardziej pełne faset. Maluje (pokazuje), pisze (i przechowuje) i jeździ (swoim Porsche 911 brał udział w kontrowersyjnym wyścigu sportów motorowych na publicznej autostradzie Gumball 3000), odpowiadając na wywiady, w których każda odpowiedź wydaje się być krótką historią. Coś w jego oczach zdaje się zdradzać buntowniczego ducha nastolatki, którym był, przez którą jego matka narażała go w wywiadzie, aby trzymać go z dala od złego towarzystwa, z którym spotykał się w Queens.

Tak będzie wyglądał Francuska wysyłka, w którym dzieli się rachunkiem z Timotheé Chalametem, Frances McDormand, Tildą Swinton, Owenem Wilsonem czy Elizabeth Moss, gdzie gra właściciela galerii. „Nie miałem obowiązku wyglądać jak ktoś, kto naprawdę istnieje, to tylko mieszanka ludzi, których znam” – przyznaje. „Pomogło mi to poznać świat sztuki”.

Film wymyśla magazyn inspirowany Nowojorczyk W latach sześćdziesiątych. Jego matka, wielokrotnie nagradzana fotografka Sylvia Blacci, pracowała w tym czasie dla innej gazety w Nowym Jorku, dźwięk wioski. Nie mógłbyś wykorzystać tego zbiegu okoliczności? Ten aspekt filmu nie wpływa tak bardzo na moją postać. Ale idź do urzędów dźwięk wioski W latach 70. odwiedziny mojej mamy, kiedy miałam cztery czy pięć lat, były wyjątkowym doświadczeniem edukacyjnym. Wiele pomysłów, które towarzyszyły mi przez całe życie, powstało właśnie tam, w tych biurach. Moja mama miała partnera, który kocha magię i robił kilka sztuczek, na przykład branie monety, proszenie mnie o ugryzienie, a potem wyglądało na to, że moneta została ugryziona. Te rzeczy mnie fascynowały. To zamiłowanie do magii było zdecydowanie pierwszym krokiem w kierunku zrozumienia, czym jest aktorstwo, pędem do przyciągnięcia uwagi publiczności, przyciągnięcia jej i stworzenia postaci. [Se le va mirada, como sobrevenido por un recuerdo]. Potem moja mama dostała zlecenie sfotografowania Amerykańskiej Akademii Sztuk Dramatycznych i gdyby nie to, nie byłabym dzisiaj aktorką. Widziała w tych młodych mężczyznach coś, co przypominało jej mnie. To był bardzo zbieg okoliczności, ale ostateczny. Kto wie, gdzie by to było, jeśli nie.

Może rysować? Oprócz matki artysty z obrazów znany jest jego ojciec, historyk Elliot Brody. Ty też wchodzisz teraz w świat sztuki. Może malowałem, tak i głodowałem. To prawda, że ​​rysunek bardzo mnie dotyka od dzieciństwa. Ale nie przyjęli mnie na wydział artystyczny z moimi rysunkami ze szkoły średniej i przyjęli mnie na wydział aktorski, co postawiło mnie na ścieżce, która doprowadziła mnie do profesjonalnej pracy od najmłodszych lat.

W którymkolwiek momencie ktoś z Nowego Jorku zdecydował się na wyjazd do Hollywood? Miałem przyjaciela, z którym pracowałem w reklamie w wieku około 16 lat. Sprzedałem mu Mustanga, no cóż, był moim naśladowcą… Potem mieliśmy romans i musiałem mu spłacić. Ale zostaliśmy przyjaciółmi. Przeprowadził się do LA i powiedział: „Musisz przyjechać, oto to. Miałem 19 lat, grałem i studiowałem dramat na studiach i czułem, że inne zajęcia nie wniosą mi więcej. tam spać na futonie”. Na podłodze mojego przyjaciela. Zatrzymałem się na chwilę, wynająłem tanie mieszkanie, kupiłem motocykl i przeniosłem się z jednego doświadczenia do drugiego. Nowy Jork to czysta więź z ludzkością. W Los Angeles musisz mieć przyjaciół, a to wymaga czasu. Mam ich teraz, ale kiedy byłem młody, byłem bardzo zamknięty w sobie, to było bardzo samotne doświadczenie.

Czy bycie aktorem zmieniło twoją osobowość czy odwrotnie? Jestem bardzo emocjonalną osobą. To sprawia, że ​​jestem dobrym tłumaczem: jestem reaktywny, ale także komunikuję się w bardzo jasny sposób z emocjonalną stroną rzeczy. Jestem taka wrażliwa. Zawsze zdaję sobie sprawę z emocjonalnej treści każdej sytuacji i biorę odpowiedzialność za to, co ludzie mogą czuć. To po części coś we mnie wrodzonego, które odziedziczyłam po mamie, innej bardzo wrażliwej osobie. Oddając swoje życie, by być aktorem, by zawsze postawić się w sytuacji innych, określić swój sposób rozumienia świata i swoje w nim miejsce. Zdaję sobie sprawę z możliwości tragedii na każdym kroku. I to nie tylko tragedia! Złożoność, wspólny wątek w naszym życiu. Nie znajduję się w chmurach z dala od ogromnego cierpienia, które istnieje na tej planecie. Czuję wspaniałe połączenie, ogromną część ludzkości i chcę to wyrazić w mojej pracy.

Losowanie musi odbyć się podczas kolacji wigilijnej. Mam poczucie humoru! Kiedy działam, robię to, na co pozwala mi tekst, ale kiedy maluję, jestem bardziej zbirem. Odzwierciedlam złożoność Ameryki, gdzie życie jest jednocześnie piękne i gwałtowne. Zrobiłem serię prac na temat fast foodów i tego, jak łatwo je zdobyć pomimo niskiej wartości odżywczej. Jako dziecko w Queens dorastałem na pizzy, hamburgerach i frytkach, ponieważ były praktyczne i tanie. Wydaje mi się, że przemoc wyrządzamy sobie. Ale zrobiłem to z humorem.

Ma 20 lat w Hollywood. Czy szczęście zostawia ślad? postać króla konga To zdecydowanie największy film, jaki kiedykolwiek zrobiłem. Były świetne filmy niezależne, ale żaden nie dostał tak ogromnej promocji i nikt nie przychodzi do ciebie po latach i nie mówi: „Widziałem cię w nauczyciel (2011) i zmienił moje życie”. postać króla konga TAk. Zamknij Times Square, aby go zobaczyć. Byłem tam w Nowym Jorku, moim mieście. Przedstawiliśmy burmistrza na scenie. Zobaczyłem swoją twarz w papierowych kubkach McDonalda. Zsynchronizowali kilka kin, aby pokazać film. Nigdy nie widziałem siebie w czymś takim. Na ulicy były armie ludzi, wszystkim się podobało postać króla konga. I byli uliczni sprzedawcy z nieoficjalnymi produktami z filmu, które sami zrobili. Kapelusze i T-shirty… Ktoś sprzedawał fajne kapelusze, starał się pokonać tłum i dał mi jeden w prezencie. Cóż za łaskawy gest. Co za idealna okładka! Był zakamuflowany i miał naszytą naszywkę King Kong. W środku miała małą kieszonkę. Nosiłem go i nie zdejmowałem przez lata. Ta okładka obleciała ze mną cały świat. Pewnego dnia zgubiłem ją w jeziorze i poprosiłem łódź, aby zawróciła, dopóki jej nie odnajdę. Właśnie go zgubiłem… ale wciąż mam ten gest, którego nigdy nie zapomnę. podgląd pliku postać króla konga.

Czy sława zmieniła również sposób, w jaki postrzegasz świat? Sława nie jest tym, co myśli większość ludzi. Moje życie napełniło mnie miłością do doskonałych nieznajomych. Wiele osób było dla mnie miłych tylko dlatego, że czuli, że mnie widzą. To nie jest fałszywe. Ujawniłem coś o sobie i łączą się z nim, widzą człowieka, którym jestem, nawet mnie nie znając. Łączy nas zaufanie, świadomość tego, jak daleko może zajść moja dusza i że większość ludzi nie ma przyjaciół, znajomych, ludzi, z którymi pracuję od lat, bo ludzie żyją bardzo pilnie strzeżeni. Stopień wyeksponowania, jaki daje celebryta, jest osiągany tylko w intymnych związkach, kiedy czujesz, że możesz dzielić się pewnymi rzeczami lub że nie masz wyboru, aby je ukryć.

Co to oznacza dla tych z nas, którzy nie są sławni? Jakiś czas temu w Nowej Zelandii wybrałem się na duży spacer. Skończyło się na tym, że byłem całkowicie zagubiony, kilka godzin od punktu wyjścia. Krajobraz był tak piękny, że odpłynąłem. Pojawiły się dwie dziewczyny i zapytały, gdzie jestem i jak wrócić do Wellington, a one powiedziały, że to mile stąd. Najwyraźniej mnie rozpoznali. Zabrali mnie do domu, usiadłem na tylnym siedzeniu samochodu i na tej wycieczce nie było mowy o filmach, nikt nikogo nie pytał o telefon, nie robiono selfie. Zostawili mnie przy drzwiach, pa i tyle. Niestety nie dzieje się tak z większością ludzi, którzy udają się na drugi koniec świata. Powinniśmy być w stanie wchodzić ze sobą w interakcje z takim poziomem zaufania i traktować się nawzajem jak sąsiadów.

Był najmłodszym aktorem, który zdobył Oscara od 19 lat. Czy frustruje Cię, że nieuniknione jest jeszcze o tym rozmawiać? Nie, to szczyt kariery każdego aktora. Każdy chciałby mieć możliwość doświadczenia tak głębokiej pracy na wielu płaszczyznach i z wielką wagą. pianista Jest znacznie lepszy od wielu dzieł filmowych i nie mówię tego z powodu mojego wkładu. Trzeba wiedzieć wystarczająco dużo o bólu i cierpieniu w tym życiu, aby zrozumieć i przeformułować je w formę sztuki oraz pokazać czas i utratę takiej wielkości, że niedoświadczone pokolenie może zrozumieć. Nie ma znaczenia, czy wygrasz jeszcze dziesięć nagród, czy w ogóle nic. Nic nie zmieni ważnej rzeczy, czyli tego.

Wiesz, że twoje życie jako aktora, pilota, malarza itp. nie jest zbyt częste, prawda? Widziałem wiele rzeczy i przeżyłem je wszystkimi, ale dopiero teraz widzę to wszystko z nowym entuzjazmem. Kiedy jesteś młody, całe twoje życie kręci się wokół tego, czego chcesz. To było dla mnie bardzo oczywiste i podszedłem do tego bardzo emocjonalnie, prawie nieświadomie. Teraz nie mówię, że jestem bardziej samoświadomy, ale widzę, że lepiej wybieram to, na co poświęcam swoją energię. Takie postępowanie nadaje większą wartość temu, co zostało wybrane.

Możesz śledzić IKONĘ na Facebooki Świergoti Instagramlub zapisz się tutaj na wiadomości.