Hiszpania otrzymała mniej migracji zarobkowej w zeszłym roku niż w środku pandemii | Gospodarka

Pomimo ożywienia gospodarczego Hiszpania otrzymała w zeszłym roku mniejszą migrację zarobkową niż w pierwszym roku pandemii. Liczba pracowników-imigrantów w 2021 r. wyniosła 27 537, co oznacza przyjazd o około 5 500 osób mniej niż w 2020 r. (-16,6%). To zachowanie, według raportu Przegląd międzynarodowej migracji 2022Opublikowane w czwartek przez Organizację Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (OECD) było niezwykłe dla gospodarek zaawansowanych: 24 kraje objęte badaniem pozyskały łącznie prawie 67 000 pracowników migrujących. Nie oznacza to jednak, że było wyjątkowe: podobne zjawisko wystąpiły w Japonii, Szwecji, Australii i Nowej Zelandii, co w przypadku trzech krajów Pacyfiku tłumaczy się dotkliwymi restrykcjami, jakie utrzymywały w wyniku wirusa Corona. Hiszpania, która na początku 2021 r. ucierpiała na skutek trzeciej fali COVID-19, była gospodarką zaawansowaną, która odnotowała największy spadek PKB w 2020 r., a także znalazła się wśród krajów opóźnionych w ożywieniu.

W skali globalnej badanie klubu 38 najbogatszych krajów na świecie (co jest tylko jego częścią, ponieważ nie ma jednolitych statystyk dla wszystkich) plasuje Hiszpanię jako czwartego co do wielkości odbiorcę stałej imigracji w 2021 roku. Ponad 390 000 przybyłych obcokrajowców stanowią 13,5% wzrostu w porównaniu do roku 2020. USA (około 834 000 imigrantów, +43,4%), Niemcy (536 000 imigrantów, +0,8%) i Kanada (401 000 imigrantów, +117,3%) zajęły trzy miejsca. Za Hiszpanią plasują się Wielka Brytania, Francja i Włochy. Do 24 krajów objętych badaniem łącznie przyjęło ponad 4,2 mln migrantów, a szacuje się, że do 27 europejskich partnerów przybyło około 2 mln osób.

Głównym powodem emigracji nie była praca, ale rodzina. Druga (z której Hiszpania zajmuje pierwsze miejsce) to tak zwana „swoboda przemieszczania się”. To znaczy osoby przemieszczające się na obszarze, na którym nie ma ograniczeń przepływu obywateli, na przykład w Unii Europejskiej. Ten rodzaj imigracji, w przypadku Hiszpanii, reprezentował ponad 135 000 osób i wzrósł o ponad 20% w porównaniu do 2020 roku.

Ale w roku przed wojną na Ukrainie emigracja humanitarna do Hiszpanii spadła o ponad połowę w porównaniu z pierwszym rokiem epidemii: z 52 658 osób do 21 045 osób. Ten sam trend obserwuje się we wszystkich 24 analizowanych krajach, chociaż Organizacja Współpracy Gospodarczej i Rozwoju ostrzega, że ​​„nieuzasadniona, nieuzasadniona i bezprawna agresja Rosji na Ukrainę spowodowała historycznie masowy napływ ludzi uciekających przed wojną”.

Pięć milionów Ukraińców

Według raportu ten napływ, według stanu na wrzesień tego roku, obejmuje ponad pięć milionów ludzi, co jest „kryzysem niespotykanym w Europie od II wojny światowej”. Polska (blisko 1,4 mln) i Niemcy (milion) były głównymi kierunkami uchodźców. Hiszpania zajmuje szóste miejsce wśród krajów najczęściej przyjmujących, z prawie 142 000 ukraińskimi uchodźcami. Odpowiada to trzem Ukraińcom na 1000 mieszkańców, czyli dwa razy więcej niż we Francji i nieco więcej niż we Włoszech, ale daleko od Czech (41,1 uchodźców na 1000 mieszkańców), Niemiec (12,1) czy większości krajów Europy Środkowej i Wschodniej. Północna Europa.

OECD podkreśla „szybką reakcję” Europy na kryzys humanitarny na Ukrainie, ale wzywa do podjęcia dodatkowych wysiłków w obliczu przedłużającego się konfliktu. „Chociaż panuje powszechne oczekiwanie, że Ukraińcy, którzy uciekli przed wojną, powrócą po jej zakończeniu, państwa coraz bardziej poszerzają dostęp do różnych środków integracyjnych” – mówią autorzy badania, które zostało podpisane przez Departament Migracji Międzynarodowej organizacji. Wśród tych środków dostęp do mieszkań wyróżnia się „w kontekście wcześniejszych poważnych wyzwań, takich jak niewystarczająca podaż mieszkań i rosnące koszty”; oraz edukacja dzieci uchodźców.

Koszt kryzysu dla europejskich państw członkowskich Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju szacowany jest na 26 756 mln w ujęciu dziesięciomiesięcznym (od marca do grudnia br.). Prawie wszystko, ponad 17 000 milionów, wynika z kosztów utrzymania, które obejmują zakwaterowanie i pomoc uchodźcom w celu ich utrzymania. Tylko dwa kraje, Niemcy i Polska, poniosą ponad połowę całkowitych kosztów, podczas gdy Hiszpania poniesie około 1360 mln.