Magiczne lata maratonu meksykańskiego

Niewiarygodne, ale prawdziwe. W latach 80. i 90. meksykańskie maratony były najlepsze na świecie, zwyciężały w Japonii, Holandii, Londynie i Stanach Zjednoczonych.

Jaki jest powód tego sukcesu?

Przed Igrzyskami Olimpijskimi w Meksyku w 1968 roku, w porozumieniu z Państwem Polskim, do Meksyku przyleciał Tadeusz Kiepka (który wyprzedzał nas już w ostatnim locie), dając początek najwybitniejszym biegaczom w historii kraju stosując prostą formułę: dyscyplina, dyscyplina i jeszcze więcej dyscypliny . Jego uczniom zajęło kilka lat, zanim rozkwitli i osiągnęli sukces.

Gdzie wygrali i kim są notable

Martin Mondragon zwyciężył w Los Angeles Marathon, Rodolfo Gomez zwyciężył w Pittsburghu, ale najbardziej godne uwagi są zwycięstwa Alejandro Cruza w Chicago z 1988 roku z 2:08:57, będąc najlepszą meksykańską marką swoich czasów, a w 1990 Martín Pitayo z 2:09: 41.

W Londynie wielki Dionisio Cerón powtórzył swoje zwycięstwo przez trzy kolejne lata, od 1994 do 1996, a jego najlepsze wyniki to te zanotowane w 1995 roku o godzinie 2:08:30. W Nowym Jorku, światowym numerze maratonu, w 1991 roku triumfował Salvador „El Halcón” García z czasem 2:09:28. Również w Nowym Jorku Niemiec Silva powtórzył zwycięstwo dwa razy z rzędu, w 1994 i 1995 roku, swój najlepszy wynik w 1995 roku z czasem 2:11:00. Andres Espinosa wygrał Nowy Jork w 1993 roku z czasem 2:10:04.

Jedyny meksykański zwycięzca w Nowym Jorku

W 1999 roku Adriana Fernández triumfowała z czasem 2:25:06, czyniąc ją jedyną Meksykanką i Latynoską, która wygrała w całej historii maratonu.

To tylko kilka przykładów zwycięstw Meksyku w tym złotym wieku. Ale co się dzisiaj dzieje? Naprawdę nie znamy odpowiedzi, ale wiemy, że jesteśmy tak daleko od tych wspaniałych czasów, miejmy nadzieję, że te nowe pokolenia nas wszystkich zaskoczą.