Przerażający koszmar na zasłużone wakacje

Niewielkie miasteczko białych domów na słonecznej wyspie, gdzie jedynym dźwiękiem, jaki słyszysz, są fale morskie i dzieci bawiące się na ulicy. To lato może być po prostu idealne na wylegiwanie się… chyba że ci zabawni, mali faceci zabiją wszystkich dorosłych. Wygląda na to że Narciso Ibáñez Serrador nie był pewien, czy bogaty i wpływowy człowiek świata naprawdę zasługuje na wakacje.

Przerażające pierwsze minuty Kto może zabić dziecko? (1976), nękany obrazami tortur i maltretowania dzieci w Auschwitz, zamachów bombowych w Wietnamie, wojny koreańskiej… było więcej niż przekonującym wyjaśnieniem, dlaczego dziewczęta i chłopcy na tej wyspie postanowili się zemścić. Film jest tylko jednym z ostrzeżeń kin, że letnie wakacje mogą być wstrzymywane przez coś więcej niż oparzenia słoneczne, ukąszenia komarów czy nieznośne zapalenie żołądka i jelit.

„Nikt nie może nas tu znaleźć.”

Genialne lato można przemienić w horror, aż stanie się najciemniejszą i najbardziej fatalną porą roku… zasługiwać Komfort może być najbardziej przerażającym koszmarem. I to, nawet jeśli podróżujesz do najdalszego zakątka planety, gdzie nikt nie może ci przeszkadzać. A może to jest właśnie problem. „Nikt nie może nas tu znaleźć.”Ed (Jon Voight) opowiada Lewisowi (Bert Reynolds) o swojej ucieczce do rzeki Kahulawasi – nazwa została wymyślona na potrzeby filmu – w północnej Gruzji, pośród natury.

„Była noc i nic nie mogliśmy na to poradzić”. I to było. w Złączony (John Boorman, 1972) Czterech biznesmenów z Atlanty, którzy wybrali się na krajobraz i małą przygodę z kajakiem, spotkali miejscowi, którzy podejrzewali, że ci nieznajomi byli członkami firmy energetycznej planującej zalać dolinę. Nieufność i pogarda, jaką przybysze okazywali mieszkańcom okolicy, rozpętały prawdziwe piekło.

Zabijają się nawzajem

Brutalny gwałt na kimś – „Założę się, że umiesz piszczeć jak świnia. Ogrodzenie banjo, na początku opowieści, między Drew (Ronnie Cox) a niepełnosprawnym chłopcem z miasta, granym przez nieznanego, niezatartego Billy’ego Raidena. Nawiasem mówiąc, Raiden, który nie mógł grać na banjo, poszedł do pracy nad trzema kolejnymi filmami –Duża rybanapisany przez Tima Burtona, wśród nich – oraz serial i w każdym z nich grał rolę człowiek z banjo.

Oczywiście ta historia sprawiła, że ​​zastanawiałeś się nad tym samym, o czym rozmawiały Marge Sherwood i Gwyneth Paltrow Talent pana Ripleya (Anthony Minghella, 1999): „Dlaczego kiedy mężczyźni grają, zawsze grają, żeby się nawzajem zabić?”. Pytanie pojawiło się pewnego pamiętnego lata we Włoszech, gdzie młoda kobieta i jej chłopak Dickie Greenleaf (Jude Law) skonfrontowali się z Tomem Ripleyem (Matt Damon). Człowiek z dużym talentem, Kłamać, fałszować podpisy i podszywać się pod jakąkolwiek osobę.

Napięcie na pełnym morzu

Wynajęcie żaglówki z partnerem na kilka spokojnych dni kołysanych przez morskie fale również nie jest najlepszym pomysłem, zwłaszcza jeśli wcześniej złapałeś motorówkę, a następnie zaprosiłeś ją na łódź. A tym bardziej, jeśli ty i druga osoba zdecydujecie się afiszować swoją męskość i konkurować Od tej samej kobiety. Roman Polański, niekwestionowany mistrz niepokoju, obsesji i klaustrofobii, rozpoczął swoją nieskazitelną i fascynującą karierę tą historią, Nóż na wodzie (1962)które w PRL wcale się nie podobały.

Reżyser zabrał puszki z filmami i wyjechał z kraju do Francji. Tymczasem został odkryty w Stanach Zjednoczonych jako nowy i bardzo obiecujący młody reżyser. kinematografia, Wizerunek klasy i walka o władzę między dwoma mężczyznamiBył nominowany do Oscara w kategorii Film Zagraniczny i zdobył w Wenecji Międzynarodową Nagrodę Krytyków FIPRESCI.

John i Ray Ingram (Sam Neill i Nicole Kidman) popełniają ten sam błąd i idą na plażę. Jego spotkanie z Hughie Warrinerem (Billy Zane) było niepokojące w inny sposób i bardziej niebezpieczne fizycznie niż spotkanie tej pary w filmie Polańskiego. Reżyser Philip Noyce przesłał „Całkowity spokój” (1989), thriller pełen napięcia i pewnej dozy bólu i napięcia.

Najgorsza drzemka na plaży?

Wyprzedzanie cysterny na opustoszałej autostradzie (diabeł na kółkachSpielberg, 1971) lub powitaj gościa sąsiada w swoim letnim domku, kiedy się pojawi i zamówi jajka na obiad (Zabawne gry, Michael Haneke, 1997 i 2007) również nie są wysoce rekomendowanymi pomysłami. Jednak pomimo okropnego niepokoju, jaki te historie wywołują w tobie, prawdopodobnie nie czujemy się w prawdziwym niebezpieczeństwie, gdy myślimy o nich przed świętami. Coś, co osiąga Francois Ozon pod piaskiem (2000).

Bardzo trudno, jeśli planujesz lato na plaży, nie myśleć ponownie o pozie Marie Drillon, cudownej i bardzo eleganckiej Charlotte Rampling. Ona i jej mąż Jane są na szczęśliwych wakacjach w Les Land. On poszedł popływać, a ona ucina sobie drzemkę Na piasku i pod słońcem. Kiedy się budzi, jej męża nie ma, nie ma go na zawsze. Nie mogąc go znaleźć, nie może nawet potwierdzić swojej śmierci. Zrodzony z doświadczeń prawdziwego reżysera z dzieciństwa, film jest bardzo wymagającą eksploracją zakamarków śmierci i żałoby.

Wesołych wakacji!