W Polsce odnaleziono broń plemion gotyckich lub wandalskich sięgającą czasów Cesarstwa Rzymskiego

Na początku 2024 r. p. Przypadkowe odkrycie zabytków archeologicznych dokonane przez Mateusza Filipowicza.

Odkrył różne żelazne przedmioty. Początkowo, ze względu na bardzo silną korozję pokrywającą metal, zmieszaną z piaskiem i mułem, trudno było określić charakter materiału.

Prawie wszystkie znajdowały się w jednym miejscu, powierzchownie pokryte ściółką z liści, na obszarze zdegradowanym przez ciężkie maszyny leśne, a częściowo przez działalność zwierząt. Okoliczności te doprowadziły do ​​​​początkowego odkrycia jednego obiektu na powierzchni i po drugim.

Kilkadziesiąt kilogramów zardzewiałego i zabłoconego żelaza bezpiecznie zapakowano i zabrano do lasu w celu oczyszczenia i ustalenia charakteru znaleziska.

Bez wątpienia szybko odkryto, że jest to znalezisko archeologiczne. Odkrywcy skontaktowali się z Muzeum Hrubieszowskim i w ciągu kilku godzin od znaleziska całe znalezisko przekazano do muzeum wraz z pełnym raportem dotyczącym okoliczności znalezienia i przybliżonej lokalizacji stanowiska.

Archeolodzy z tego muzeum, p. Bartomija Bardeckiego i p. Anna Hirsala przeprowadziła wstępną analizę i ocenę tych ustaleń. Ponadto, jak wynika z analizy dokumentów przedstawicieli Ochrony Zabytków (AZP), na terenie, na którym odnaleziono te artefakty, nie są dotychczas znane żadne stanowiska archeologiczne.

Zbiór znalezionych artefaktów składa się z kilku pozycji. Na początek można powiedzieć, że są to:

• 9 żelaznych grotów włóczni, długość od 25,5 cm do 34,5 cm i szerokość ostrza od 5 cm do 6,5 cm.
• 2 żelazne topory bojowe, jeden o długości 23,5 cm i wysokości ostrza 7 cm, drugi nieco mniejszy o długości 19 cm i wysokości ostrza 5 cm.
• 1 siekiera rurowa lub siekiera do rąbania drewna (stanie się to jasne po konserwacji), długość 17 cm, szerokość 6 cm i wysokość ostrza 4 cm.
• 3 przedmioty bardzo trudne do określenia w tym stanie, prawdopodobnie w tym: 1 żelazny hak tarczowy (długość 21,5 cm i szerokość 6,5 cm) oraz 2 żelazne dłuta lub ostrza (długość 22 cm i 25,5 cm i szerokość 4 cm).

Kto ukrył tu tyle broni i dlaczego? To bardzo trudne pytanie. Jednak archeologom niektóre fakty pozwalają na ostrożne teoretyzowanie.

Po pierwsze, mamy do czynienia głównie z bronią używaną przez barbarzyńskie plemiona w czasach Cesarstwa Rzymskiego. Być może wojownicy tzw. kultury przeworskiej (I wiek p.n.e. – II/III n.e.), identyfikowany przez archeologów z plemionami Wandalów lub społecznościami w granicach kultur gotyckich (II/III n.e. – V n.e.).

Warto w tym miejscu zaznaczyć, że kilka lat temu podczas budowy posterunku straży granicznej w pobliskim Horodle odkryto grób wojownika z kultury przeworskiej (uważanej za północną fazę tej kultury).

Liczba zabytków, ich charakter, sposób depozycji i stan zachowania wykluczają możliwość istnienia w tym miejscu grobowca lub pojedynczego grobowca. Podczas weryfikacji terenowej nie natrafiono na żadne kości ani fragmenty ceramiki, które powinny znajdować się w grobowcu.

Wszystko wskazuje na to, że ktoś te przedmioty celowo połączył, zapakował do torby lub innego organicznego pojemnika (nie było po nim śladu), a następnie wyrzucił na bagna. Miejsce to, zarówno dziś, jak i w przeszłości, może być bardzo wilgotne i trudno dostępne. Nie jest wykluczone, że wspomniane w lesie bagna są pozostałością po dużych zbiornikach wodnych lub rozlewiskach rzek.

O odkryciu natychmiast powiadomiono zamojskich przedstawicieli Wojewódzkiego Wydziału Zabytków oraz Opiekuna Zabytków Województwa Lubelskiego, w związku z czym podjęto wszelkie niezbędne kroki formalne.

Przedmiotowe zabytki zostały przekazane przez Wojewódzkiego Kustosza Zabytków do zbiorów Muzeum Pamięci Ks. Stanisława Staszczyka w Hrubiszowie, które niezwłocznie przystąpi do ich konserwacji i ochrony. Dopiero po tych zabiegach można właściwie określić charakter znaleziska, jego chronologię i kulturę.

Oprowadzając przez lata naszych gości, wspominaliśmy, że gdzieś na ziemi hrubieszowskiej musi znajdować się miejsce, w którym odnaleziono broń używaną przez Gotów. Pamiętajmy, że Goci nie wkładali do grobów przedmiotów żelaznych. Te włócznie, miecze, topory i inny sprzęt wojskowy muszą gdzieś być, a znalezienie jednego z tych miejsc zajmie trochę czasu.

Kto zdecydował się wrzucić tę kolekcję do rzeki lub bagna? Wandale? Gotów? Poczekajmy na ostateczną odpowiedź, ale to niewątpliwie jedno z najciekawszych odkryć ostatnich lat.

Dziś może nie jest to zbyt atrakcyjne wizualnie, ale po odrdzewieniu i zakonserwowaniu będzie bardzo spektakularne!

dowody

Lubelski Wojewódzki Konserwator Zabytków (Strażnik Zabytków Województwa Lubelskiego)

Wyjątkowo rzadkim rzymskim fragmentem ze zbiorów Muzeów Narodowych Szkocji jest…

Od prawie 200 lat archeolodzy są zaintrygowani tajemniczą brązową plamą.

Taranto swoje początki zawdzięcza Spartanom, którzy założyli je w VIII wieku p.n.e.

Naukowcy odkryli nową naturalną metodę czyszczenia i konserwacji cennych papirusów.

Dlaczego konie alaskańskie, żółwie kryptotronowe i jaszczurki…

Zespół badaczy z Chin, Australii, Francji, Hiszpanii i Niemiec ujawnił obecność.

Więcej artykułów

Ładowanie…

Coś poszło nie tak. Odśwież stronę i/lub spróbuj ponownie.