Wybory we Francji 2022: Emmanuel Macron i Marine Le Pen, dawni rywale, którzy zmierzą się ponownie w drugiej rundzie.

Kraj europejski odbędzie decydujące głosowanie 24 kwietnia, a kadencja nowego rządu rozpocznie się 13 maja.

We Francji prezydent może ubiegać się o reelekcję natychmiast raz, a każda kadencja trwa pięć lat. Jeśli Macron wygra, będzie pierwszym prezydentem, który zostanie przywrócony na urząd w ciągu ostatnich 20 lat.

Sondaż Ifop-Fiducial określa oczekiwania na 24 kwietnia na 51% dla Macrona i 49% dla Le Pen, podczas gdy Ipsos-Supra Styria daje operatorowi zasiedziałemu szersze prowadzenie, 54% w porównaniu z 46%.

W kontekście niedzielnych wyborów dokonujemy przeglądu historii obu polityków.

W swoim przemówieniu po zapoznaniu się z wynikami Macron poprosił Francuzów o zatrzymanie skrajnej prawicy. „Wzywam wszystkich, w tym tych, którzy nie głosowali na mnie w pierwszej turze, aby nas poparli” – powiedział.

„To, co zadowala populizm i ksenofobię, to nie jest Francja” – powiedział. „Nic nie zostało postanowione” – dodał, prosząc swoich zwolenników, aby „nie oszczędzali wysiłku”.

44-letni prezydent podziękował także przegranym kandydatom i publicznie poprosił o głosowanie na jego nominację.

Pięciu pokonanych kandydatów poprosiło swoich wyborców, aby nie popierali Le Pen: Melenchon, Valerie Pecres (4,7% głosów), Yannick Gadot (4,5%), Fabian Roussel (2,3%) i Anne Hidalgo (1,7%).

Macron przybył do Pałacu Elizejskiego w 2017 roku, pokonując tradycyjne francuskie imprezy. Niezadowolenie z elit politycznych, które od lat rządzą europejskim krajem, zwróciło wyborców na tego młodego byłego bankiera, który startował w swoich pierwszych wyborach.

W 2017 roku w wieku 39 lat został francuskim liderem Najmłodszy od czasów Napoleona. z nową grupą w marcu! (Go!), obiecał odejść od politycznego spektrum, wzmocnić więzi z Europą i przeprowadzić ważne reformy społeczno-gospodarcze.

Kiedy przy tej okazji pokonał Le Pena w drugiej turze, jego jedynym doświadczeniem w rządzie było stanowisko doradcy ekonomicznego i ministra gospodarki byłego socjalistycznego prezydenta François Hollande’a.

Nie bez krytyków, po pięciu latach u władzy, jest dominującą postacią we francuskiej polityce. Jego głos rozbrzmiewa także na arenie międzynarodowej i odegrał ważną rolę w kryzysach, takich jak niedawna inwazja Rosji na Ukrainę.

24 kwietnia zostanie osądzony na podstawie biografii, która nie jest już pustą kartą dla Francuzów.

W sprawach pracowniczych podczas swojej kadencji zatwierdził reformę uelastyczniającą przepisy dotyczące zatrudniania i zwalniania. Obniżył również podatki i uchwalił surowe przepisy dotyczące bezpieczeństwa antyterrorystycznego.

Podpisanie kodeksu pracy było zwycięstwem jego nowo inaugurowanej prezydentury, ponieważ było obietnicą wyborczą, ale jednocześnie stanowiło wyzwanie dla robotników, którzy w proteście wyszli na ulice.

W 2018 r. został zmuszony do wycofania się z planu zwiększenia kosztów paliwa w obliczu gwałtownych demonstracji w całej Francji, prowadzonych przez tak zwane „żółte kamizelki” (żółte kamizelki).

Ale prawda jest taka, że ​​jego rządowi udało się zmniejszyć bezrobocie z 10% do 7,4%, choć nie dotrzymał obietnicy obniżenia go do 7%.

Podobnie reakcja Macrona na wojnę na Ukrainie, polegająca na dołączeniu do Zachodu i uchwaleniu ostrych sankcji przeciwko Rosji, według sondaży wzmocniła jego kandydaturę.

Macron obiecał pełne zatrudnienie w ciągu pięciu lat, obniżkę podatków o 16 miliardów dolarów rocznie dla rodzin i firm oraz finansowanie poprzez stopniowe podnoszenie wieku emerytalnego z 62 do 65 lat.

Jeśli chodzi o obronę, stwierdził, że zwiększy wydatki wojskowe z myślą o większej niezależności od Francji, zwłaszcza w kontekście rosyjskiej inwazji.

W energetyce proponuje budowę sześciu reaktorów jądrowych, natomiast w edukacji będzie dążył do zapewnienia uczelniom większej autonomii.

W centrali swojej kampanii, po opublikowaniu pierwszych wyników, Le Pen powiedział, że będzie „głowa wszystkich po francusku?Jeśli jest wybrany.

Poruszył także kwestie, w których prowadził kampanię, w tym potwierdzając Francuskie wartości, kontrola imigracyjna i bezpieczeństwo.

Chociaż zaczął karierę w polityce znacznie wcześniej, Le Pen był znaną twarzą we francuskim życiu publicznym od dekady, kiedy po raz pierwszy kandydował na prezydenta.

53-latka jest często opisywana jako „cichy” polityk z mocą zmiany, cechy, które wyraźnie zademonstrowała w 2011 roku, kiedy wyłoniła się z cienia ojca. Jean Marie Le Penna czele Partii Frontu Narodowego.

Do tego czasu partia propagująca ideały nacjonalistyczne, czasami kojarzona z retoryką rasistowską i antysemicką, była ściśle związana ze swoim ojcem, który pięciokrotnie kandydował na prezydenta Francji.

Ale w 2015 roku Front Narodowy pod kierownictwem Marine Le Pen wydalił jej ojca po serii komentarzy bagatelizujących Holokaust. Od tego czasu prawnik i były eurodeputowany również prowadzili starania Aby przywrócić obraz główny Ze Zgromadzenia Narodowego, które teraz nazywa się.

W ciągu tych lat Le Pen, najmłodsza z trzech sióstr, starała się stworzyć całościowy obraz, z podejściem do lokalnej społeczności żydowskiej i nowych pokoleń pochodzenia północnoafrykańskiego.

Ponadto przeformułował swoją antyeuropejską retorykę. W wyborach w 2017 r., kiedy po raz drugi startował w wyborach do Elizeusza, jego platforma rozważała przeprowadzenie referendum w celu wycofania Francuzów z 27 bloku.

Kilka tygodni temu Grupa Narodowa wyraziła chęć zreformowania UE „od wewnątrz”, zwłaszcza po dojściu do władzy skrajnie prawicowych przywódców w regionie.

Nie rezygnuje jednak z silnej obrony „tego, co francuskie”, które odziedziczył po ojcu. Porównuje patriotyzm do globalizacji, opowiada się za ograniczeniem imigracji i wzmocnieniem lokalnej produkcji.

Zmienność Le Pen mogła mieć wpływ na wyborców, a ostatnie sondaże wskazują, że wąska przewaga Macrona zmierza do drugiej tury.

Jeszcze miesiąc temu tracił do rywala 10 punktów i walczył o drugie miejsce. Teraz potencjalne zwycięstwo jest na marginesie błędu.

Eksperci uważają również, że nowy skrajnie prawicowy rywal, Eric Zemmour, zapewnił Le Penowi pewne zwycięstwa.

W tym wyścigu wyborczym dziennikarka prezentowała bardziej skrajne postawy niż prawniczka, co pozwoliło jej wyglądać na bardziej umiarkowaną i przyciągnąć grupę wyborców, którzy w ostatnim głosowaniu uznali ją za zbyt „radykalną”.

Zemmour, który w niedzielę zajął czwarte miejsce z wynikiem 6,92%, poparł Le Pen w drugiej rundzie.

Polityka obiecywała położenie kresu „nadużyciu” prawa do azylu poprzez przeprowadzenie referendum w sprawie ograniczenia imigracji.

Chce również zapobiegać noszeniu chusty islamskiej w miejscach publicznych. Dąży również do przekształcenia Unii Europejskiej w koalicję krajów, w których prawo samego organu nie jest kwestionowane.

Na koniec mówi, że jeśli wygra, zwolni z opodatkowania osoby poniżej 30 roku życia, a także wyeliminuje składki na firmy, jeśli podniesie płacę minimalną dla dużej części swojej siły roboczej o 10%.

Zapamietaj to Możesz otrzymywać powiadomienia z BBC World. Pobierz i aktywuj nową wersję naszej aplikacji, aby nie przegapić naszych najlepszych treści.