Betelgeza znów robi się dziwna. co daje? : Alarm naukowy

Od czasu Wielkiego Zaciemnienia, które miało miejsce w drugiej połowie 2019 i na początku 2020 roku, czerwony olbrzym Betelgeza nie przestał się z tego śmiać.

Regularne cykle fluktuacji jasności umierającej gwiazdy uległy zmianie i Betelgeza jest teraz nietypowo jasna. W chwili pisania ona siedzi 142 procent swojej naturalnej jasności.

Od kilku miesięcy waha się tam iz powrotem na niewielkim, ale stałym trendzie wzrostowym i uderza Najnowszy szczyt to 156 proc w kwietniu.

Obecnie Betelgeza jest siódmą najjaśniejszą gwiazdą na niebie — w porównaniu ze swoją normalną pozycją jako dziesiąta najjaśniejsza, co skłania do spekulacji, że Betelgeza ma wybuchnąć jako spektakularna supernowa.

Niestety, chyba nie. Chociaż Betelgeuse jest prawie martwa w kosmicznej skali czasu, w ludzkiej skali czasu supernowa może być odległa o 100 000 lat.

Zdaniem naukowców jej obecne zachowanie prawdopodobnie będzie podlegać ciągłym fluktuacjom po pociemnieniu w 2019 roku, a gwiazda powróci do normy w ciągu dekady.

Znajdująca się około 700 lat świetlnych od Ziemi Betelgeza jest jedną z najbardziej spektakularnych gwiazd na niebie. Wisi nad nami, świecąc jak przekrwione oko, gwiazda w fazie czerwonego olbrzyma, która oznacza koniec jej życia.

Ale Betelgeza jest niezwykłym typem gwiazdy, nawet jak na czerwonego olbrzyma. Dawno, dawno temu była to absolutna bestia: niebiesko-biała gwiazda typu O, najmasywniejsza gwiezdna klasa wagowa.

Gwiazdy w tym zakresie mas spalają swoje zapasy wodoru szybciej niż gwiazdy o mniejszej masie. Betelgeza tuż obok 8 do 8,5 miliona lat temu. Porównaj to z gwiazdą taką jak Słońce, która ma 4,6 miliarda lat i jest w połowie wieku spalania wodoru.

Betelgeza zmieniła swój typ widmowy, gdy z grubsza przechodzi przez swoje rezerwy wodoru. Teraz łączy hel w węgiel i tlen i urósł do gigantycznych rozmiarów: ok 764 razy większy od Słońca i około 16,5 do 19 razy większy od jego masy.

W końcu zabraknie mu paliwa do spalania, stanie się supernową, zrzuci zewnętrzną materię, a jej jądro zapadnie się w gwiazdę neutronową.

Podczas Wielkiego Przyciemnienia jasność gwiazdy znacznie spadła, około 25 proc. Astronomowie starali się dowiedzieć, dlaczego. Okazuje się, że ochłodzenie na powierzchni Betelgezy spowodowało kondensację ogromnej chmury pyłu na gwieździe.

Ta chmura została później wyrzucona, częściowo zasłaniając Betelgezę, przez co wydawała się słaba. Naukowcy twierdzą, że to całkiem normalne zachowanie czerwonego olbrzyma; Zwykle nie dostajemy takiego miejsca w pierwszym rzędzie.

Przed Wielkim Zaciemnieniem Betelgeza miała również wahania jasności w regularnych cyklach. Najdłuższy z tych cykli wynosi około 5,9 lat; ostatnie 400 dni. Wydaje się jednak, że Wielkie Zaciemnienie spowodowało pewne zmiany w tych fluktuacjach.

Nowy artykuł, prowadzony przez astrofizyka Morgana MacLeoda z Harvard-Smithsonian Center for Astrophysics, przesłany na serwer preprint arXiv, stwierdza, że Wydaje się, że 400-dniowy cykl został skrócony o połowę.

Ten pulsujący cykl jest napędzany rozszerzaniem się i kurczeniem gwiazdy. Według symulacji przeprowadzonych przez MacLeoda i współpracowników, pióropusz konwekcyjny wewnątrz Betelgezy mógł się wypalić, stając się materią oddzielającą się od gwiazdy.

W trakcie tego odpływ zakłócił fazę 400-dniowego cyklu, tworząc mniej więcej 200-dniowy cykl, który obecnie wykazuje gwiazda.

Dlatego też Betelgeza wciąż przeżywa wielkie pociemnienie, co oznacza, że ​​jest mało prawdopodobne, aby jej obecne rozjaśnienie również wiązało się z trwającymi problemami.

Jako astrofizyk i ekspert od Betelgezy, Andrea Dupree z Harvard-Smithsonian Center for Astrophysics — współautor w zespole Maclean — Powiedzieć Amerykański naukowiec„Wyobraź sobie, że wyrzuciłbyś duży kawałek materiału. Wtedy wszystko inne wypłynęłoby i potoczyłoby się… Myślę, że górne warstwy mają problem z powrotem do normy”.

Jednak zespół przewiduje, że ostatecznie na Betelgezę powróci normalne życie i przez jakiś czas będzie ona żyła we względnym spokoju przez tysiące lat.