Białoruski sportowiec zmuszony do opuszczenia Tokio przez krytykę | Europa do tej pory

Białoruska Fundacja Solidarności Sportowej poinformowała w niedzielę (8.01.2021 r.), że białoruska lekkoatletka Kristina Simanuskaya została zmuszona do zawieszenia udziału w igrzyskach olimpijskich Tokio 2020 po publicznej krytyce jej federacji.

„Proszę Międzynarodowy Komitet Olimpijski o pomoc, naciskają na mnie i próbują zmusić mnie do opuszczenia kraju bez mojej zgody” – napisał sportowiec w wiadomości na Instagramie. Ze swojej strony Białoruska Fundacja potępiła „sportowca przymusowo wydalonego z Tokio”.

W ramach tego Białoruski Narodowy Komitet Olimpijski kierowany przez Wiktora Łukaszenkę, syna prezydenta kraju Aleksandra Łukaszenki, powiedział w oświadczeniu, że sportowcy powinni „przestać uprawiać sport” z powodu swojego stanu emocjonalnego. Psychologia”. Na lotnisku w stolicy Japonii zakwalifikowano oświadczenie, że sportowiec „kłamał” przed prasą.

Kristina Simanuskaya była zaciekłą krytyczką Białoruskiego Związku Lekkiej Atletyki, zauważając, że została zmuszona do biegania na 4×400 metrów, początkowo musiała biegać na 100 i 200 metrów, ze względu na wystarczającą liczbę testów antydopingowych. Przez pozostałych dwóch białoruskich sportowców. „Dlaczego mamy płacić za ich błędy?

Białoruski Trust zwrócił się o pomoc do japońskiej policji, aby zapobiec przymusowej repatriacji Kristiny Simanuskiej. Sportowiec powiedział, że rozważa ubieganie się o azyl polityczny w ambasadzie austriackiej w Tokio. Rozważał także możliwość poszukiwania Polski. Po chwili sportowiec powiedział, że jest w bezpiecznym miejscu.

„Jestem pewien, że zdecydujemy, gdzie spędzę noc”, powiedział w oświadczeniu w The Telegram. „MKOl (Międzynarodowy Komitet Olimpijski) i Tokio 2020 rozmawiały dziś wieczorem bezpośrednio z Christiną Symanoską. Jest z urzędnikami na lotnisku Haneda i jest z drużyną Tokio 2020. Powiedziała nam, że czuje się bezpiecznie” – potwierdził na Twitterze MKOl.

Wcześniej rzecznik MKOl powiedział AFP, że organ olimpijski „poprosił o wyjaśnienia od białoruskiego CNO (Narodowego Komitetu Olimpijskiego)”. Wydarzenie to ma miejsce, gdy reżim prezydenta kontynuuje rozprawianie się ze swoimi przeciwnikami, dziennikarzami i bojownikami, w celu zdecydowanego stłumienia ruchu protestacyjnego, który powstał w 2020 roku przeciwko jego ponownemu wyborowi na piątą kadencję. (AFP)

Igrzyska Olimpijskie w Kinie

Mityczne czasy

„Czas na legendy” opowiada historię lekkoatlety Jesse Owensa, który zdobył złote medale na 100 i 200 metrów, a także w sztafecie i skoku w dal na Igrzyskach Olimpijskich w Berlinie w 1936 roku. Owens stał się symbolem walki z nazistowską ideologią. W oryginalnej wersji angielskiej film miał niejasny tytuł „Wyścig”, co oznacza „Wyścig” i „Wyścig”.

Igrzyska Olimpijskie w Kinie

Fajne bieganie (1993)

Historie o bohaterstwie są najlepsze, gdy są osadzone w rzeczywistości. Chociaż postacie w komedii „Cool Running” są fikcyjne, są oparte na historii pierwszej drużyny popsleya na Jamajce na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1988 w Calgary. Zespół zajął ostatnie miejsce na dwóch i czterech saniach. Ale ucieleśniają motto olimpijskie: „Najważniejszą rzeczą jest rywalizacja”.

Igrzyska Olimpijskie w Kinie

Eddie Orzeł (2016)

Podobnie jak Jamajczycy, brytyjski skoczek narciarski Michael Edwards lub Eddie the Eagle rywalizowali w Calgary i został wyśmiany za swój występ. W każdym meczu zajął ostatnie miejsce, ale podbił serca kibiców. Edwards nosił grube okulary podczas skoków, które były w większości zamglone. Darren Eckerton zabrał go do kina.

Igrzyska Olimpijskie w Kinie

Ja, Tonia (2017)

Główna postać w „Ja, Tonya” świetnie się bawiła: mąż łyżwiarki, Toni Harding, próbował w 1994 r. dokonać zamachu na jej rywalkę Nancy Gerigan. Obaj mogli wziąć udział w Zimowych Igrzyskach w Lillehammer miesiąc później. Ale potem Harding został zakazany dożywotnio.

Igrzyska Olimpijskie w Kinie

Olimpia (1938)

Dwuczęściowy film dokumentalny reżysera Lenny’ego Rifenstale „Olympia” o Igrzyskach z 1936 roku był poważnie rozważany. Doceniani za swoją estetykę i wykorzystanie nowej technologii, sportowcy o wszystkich odcieniach skóry poza białymi byli rejestrowani tylko wtedy, gdy było to nieuniknione, jak Jesse Owens. Faszystowski kult ciała tak zwanych „aryjczyków” został ostro skrytykowany.

Igrzyska Olimpijskie w Kinie

Godzina zwycięzców (1981)

„Godzina zwycięzcy” Dwóch brytyjskich sportowców, którzy brali udział w igrzyskach olimpijskich w 1924 r. i ich żydowskie i katolickie przekonania spowodowały problemy w ich przygotowaniach. Zdobył Oscara za najlepszy film w 1982 roku. Tematem przewodnim Vangelisa „Charts of Fire” są sceny filmowe, na których ludzie biegają po plaży w zwolnionym tempie.

Igrzyska Olimpijskie w Kinie

Monachium (2005)

Akcja filmu Stevena Spielberga „Monachium” rozgrywa się na igrzyskach olimpijskich w 1972 roku, w których palestyńscy terroryści atakują izraelski zespół i zabijają jedenastu zakładników oraz policjanta. Izraelskie tajne służby stworzyły specjalną jednostkę do zabijania nauczycieli materialnych i intelektualnych. Zginęli też przechodnie. Spielberg mieszał postacie historyczne i fikcyjne.

Igrzyska Olimpijskie w Kinie

Foxcatcher (2014)

Steve Carroll (z prawej), tym razem nie żartując: miliarder John E., który stworzył teren treningowy dla sportowców. Uosabia prawdziwy obraz Du Bonda. Trenowali tam zapaśniczy bracia Mark i David Schultz (Saning Tatum i Mark Rufallo), już złoci medaliści olimpijscy w 1984 roku. Gospodarz zastrzelił Davida Schultza w 1996 roku, przypuszczalnie paranoicznego.

Autor: Torsten Landsberg