Słyszeliśmy to już wcześniej, ale wygląda na to, że Boeing ma kilka miesięcy przed ostatecznym wystrzeleniem astronautów na orbitę na pokładzie komercyjnej kapsuły załogowej CST-100 Starliner.
Około dwa miesiące przed datą poprzedniego startu tej misji w lipcu zeszłego roku urzędnicy Boeinga i NASA podjęli decyzję o zawieszeniu przygotowań do startu. Prawie rok temu podczas końcowych przeglądów mających na celu certyfikację Starlinera do lotu inżynierowie odkryli dwa problemy techniczne, które przez lata w jakiś sposób umykały wykryciu.
Jeden z tych problemów dotyczył części systemu otwierania spadochronów Starlinera, które nie spełniały wymaganych specyfikacji bezpieczeństwa. Drugim było odkrycie, że Boeing zainstalował łatwopalną taśmę owiniętą wokół wiązek przewodów w całym statku kosmicznym, stwarzając potencjalne zagrożenie pożarowe. Był to najnowszy z serii problemów technicznych, które nękały program Starliner, opóźniając pierwszy lot testowy nowego statku kosmicznego z astronautami od 2017 r. do tego roku.
W ciągu ostatniego roku inżynierowie przeprojektowali krytyczne elementy systemu spadochronowego i usunęli około 4300 stóp (1,3 km) łatwopalnej taśmy – znanej jako P213 – ze statku kosmicznego Starliner.
„Zajęliśmy się szeregiem problemów, które opóźniały start z zeszłego lata i zamknęliśmy te problemy” – powiedział Steve Stich, kierownik programu Commercial Crew w NASA. „Na początku stycznia przeprowadziliśmy udany test spadochronu, wprowadzając pewne modyfikacje w systemie spadochronu, aby poprawić jego wytrzymałość. Wypadł dobrze. Przeanalizowaliśmy te dane”.
Według Sticha był to ostatni test systemu spadochronowego Starlinera, zanim statek kosmiczny z astronautami na pokładzie w końcu wzniósł się w powietrze. Ten nadchodzący lot, zwany Crew Flight Test, ma obecnie wystartować ze stacji sił kosmicznych Cape Canaveral na Florydzie nie później niż 22 kwietnia, powiedział w odpowiedzi na pytania Arsa.
Zakładając, że start nastąpi 22 kwietnia, czas startu wyniesie około 4:24 czasu wschodniego (09:24 UTC), w oparciu o zrównanie orbity ISS z platformą startową na Florydzie. Weterani astronautów NASA, Butch Wilmore i Sonny Williams, polecą statkiem kosmicznym Starliner, aby zadokować do stacji kosmicznej, a następnie wrócić na Ziemię, aby wylądować w Nowym Meksyku przy pomocy poduszki powietrznej. Cały lot testowy potrwa około 10 dni.
Odzyskaj taśmę
„Musieliśmy przetestować jeden z nowym, ulepszonym systemem” – Stitch powiedział o spadochronach statku kosmicznego. „Zmieniliśmy łączenia linek zawieszenia, wzmocniliśmy główne osłony, a potem okazało się, że trzeba wzmocnić kilka miękkich łączników, które w tym teście lataliśmy na dwóch czaszach i wszystkie wyglądały dobrze. Sprawdziliśmy cały osprzęt po teście baldachimu w Yumie (w Arizonie) i wszystkie wyglądały świetnie.
Na każdym statku kosmicznym Starliner znajdują się 24 takie przedłużenia z miękkiego materiału, po osiem na każdym z trzech głównych spadochronów kapsuły. Miękkie ogniwa są częścią sieci linek łączących każdy spadochron ze statkiem kosmicznym. W zeszłym roku podczas końcowych przeglądów bezpieczeństwa inżynierowie odkryli, że połączenia typu softlink są bardziej podatne na awarie, niż oczekiwano, szczególnie w sytuacji, gdy jeden z trzech głównych spadochronów statku kosmicznego nie został uruchomiony. Podstawowym wymogiem bezpieczeństwa programu Starliner jest to, aby statek kosmiczny mógł bezpiecznie wylądować przy użyciu dwóch z trzech spadochronów.
Do końcowego testu spadochronu przed wystrzeleniem, który miał miejsce 9 stycznia, Boeing zweryfikował wytrzymałość miękkich wiązań, korzystając z pojazdu testowego o tej samej masie co statek kosmiczny Starliner. Podczas tego testu pojazd testowy został zrzucony z samolotu transportowego C-130 nad obiektem armii amerykańskiej w Arizonie. Inżynierowie celowo zastosowali tylko dwa smary, aby zasymulować dodatkowe naprężenia, jakich doświadcza system w ekstremalnych warunkach.
Gdy Boeing przygotowywał się do próby zrzutu spadochronu, technicy w fabryce Starliner w Centrum Kosmicznym im. Kennedy'ego NASA usunęli większość łatwopalnej taśmy P213 ze statku kosmicznego przeznaczonego na nadchodzący lot astronautów. Zajęło to kilka miesięcy. Według NASA z niektórych obszarów nie można było usunąć taśmy i w tych miejscach pracownicy nałożyli na materiał P213 inną niepalną, odporną na ścieranie taśmę i zainstalowali zabezpieczenia ogniochronne na wiązkach przewodów.
Na późne wykrywanie łatwopalnych taśm i problemów związanych z bezpieczeństwem baldachimu można spojrzeć na kilka sposobów. To pokazuje, jak rygorystyczne są procesy certyfikacji NASA w odniesieniu do lotów kosmicznych z udziałem ludzi, ale każdy menedżer programu kosmicznego powie Ci, że tańsze i mniej czasochłonne jest wykrycie tych problemów na wczesnym etapie rozwoju, a nie w momencie, gdy rozwiązanie tych problemów wymaga demontażu główne części statku kosmicznego.
„Introwertyk. Myśliciel. Rozwiązuje problemy. Specjalista od złego piwa. Skłonny do apatii. Ekspert od mediów społecznościowych. Wielokrotnie nagradzany fanatyk jedzenia.”
