Deyanira Hidalgo dodaje sukcesy oparte na samodoskonaleniu – Lanza Digital

Paraolimpijczyk Puertolano został niedawno ogłoszony drugim na świecie w sztafecie 4x400m na ​​Mistrzostwach Świata Virtus w Lekkoatletyce dla osób z niepełnosprawnością intelektualną, które odbyły się w Bydgoszczy

Portorykańska lekkoatletka Deianera Hidalgo (05.08.1995) kontynuuje gromadzenie rekordów i sukcesów podczas swojej krótkiej podróży w lekkiej atletyce dla osób z niepełnosprawnością intelektualną. Jest w tym świecie lekkoatletyki dopiero od ośmiu lat i nie przestał wygrywać. Ostatnia i ostatnia miała miejsce kilka tygodni temu (7-14 czerwca) na Mistrzostwach Świata Virtus dla Osób Niepełnosprawnych Intelektualnie w Bydgoszczy (Polska), gdzie z kobiecą reprezentacją w teście zajęła drugie miejsce w Hiszpanii. przekaźników gładkich 4×400.

Na tym się nie skończyło, gdyż Deianera również poprawił swoje poprzednie osobiste rekordy na 200 metrach, test, choć nie stanął na podium, zatrzymał zegar na 28.84; W biegu na 400 metrów zajął czwarte miejsce z czasem 1:06.18. Ponadto pobił rekord Hiszpanii w biegu na 100 m przez płotki z wynikiem 19,68, mimo zajęcia czwartego miejsca.

W 2019 roku Hidalgo zdobył brąz w biegu na 100 m przez płotki podczas Pucharu Świata Virtus 2019, który odbył się w Brisbane (Australia). W szczególności podczas regionalnego festiwalu sportowego, który odbył się w październiku ubiegłego roku, znalazłam się wśród trzech finalistów na najlepszą zawodniczkę Ciudad Real w 2019 roku i ostatecznie ukoronowałam sportowca Paola Sevilla.

W związku z kryzysem zdrowotnym wywołanym wirusem Corona, Hidalgo wywalczył w tym roku 2021 tylko jeden medal, a konkretnie medal Pucharu Świata w Polsce w teście 4 x 400, by móc pochwalić się wicemistrzem świata.

Ale Deyanira Hidalgo nie osiągnęła tych wspaniałych wyników z dnia na dzień, ponieważ musiała wiele poświęcić, aby to zrobić. Wspomina, że ​​zaczął w tym świecie „kiedy miał 10 lat, na miniolimpijskiej z Javierem Bermejo. Potem zrezygnowałem, bo chciałem uprawiać inne sporty, a potem wróciłem z Puertollano Paraolimpijczykiem osiem lat temu. trening i zacząłem od 100 poślizgów. I skok w dal. Skoczyłem 4 metry, zobaczyli mnie i chcieli na mnie liczyć, potem naprawdę zacząłem od innych testów „, wyjaśnia zawodniczka, która teraz trenuje z Agustínem Lucheną i Irene Jiménez , a także z Olallo Fernándezem.

Zawodnik Puertolano podkreśla również, że „ten rok był najlepszy pod względem moich osobistych rekordów, zwłaszcza na 400 m. Zacząłem na Igrzyskach Paraolimpijskich w Toledo z obietnicą lądowania i na normalnym Ciudad Real, który odbył się tydzień przed Światem Puchar w Polsce udało mi się też z poprawy.Wreszcie w Polsce, gdzie gdyby wiatr nie był tak silny, mógłbym poprawić swoją pozycję i swój rekord.” W tym sensie Deianera marzy o Igrzyskach Paraolimpijskich 2024, o które będzie walczyć o minimum 400-metrową kreskę: „Myślę, że mam wiele możliwości” – mówi.

Mimo, że Deianera została uznana za drugą na świecie, nie była w pełni usatysfakcjonowana” z organizacji tego wydarzenia. Na przykład zrobiłem test o 10:00 rano i o 10:30 na ostatnich 200 metrach. Zrobili wszystko bardzo szybko, prawie nie mając czasu na przygotowania, ale jestem bardzo szczęśliwy, że mogę poprawić moje osobiste rekordy i jestem wicemistrzem świata.”

Jeśli chodzi o swoje cele, Deianera komentuje: „W krótkim okresie, około listopada lub grudnia, rozpoczniemy sezon halowy, a konkretnie mistrzostwami regionalnymi w lekkiej atletyce, w których rozpoczniemy treningi we wrześniu. być na Igrzyskach Paraolimpijskich w Paryżu 2024. Musimy dalej pracować i ulepszać marki. Mam nadzieję, że skrócimy się do jednej minuty na 400 i posuwamy się stopniowo, ponieważ Międzynarodowy Komitet wymaga minimum 58 sekund.

Dianiera żongluje lekkoatletyką swoimi zawodowymi zobowiązaniami. Obecnie jest studentem kursu handlowego klasy średniej w instytucie w Puertolano, a w listopadzie przyszłego roku zda egzamin konkursowy w Ciudad Real.

Zawodniczka chciała podkreślić swój klub paraolimpijski „Ciudad de Puertollano”, do którego należy. Podmiot narodził się w sezonie 2011/2012 dzięki zainteresowaniu niektórych rodziców niepełnosprawnymi dziećmi z głównym celem: zapewnić niepełnosprawnym chłopcom i dziewczętom z miasta Puertollano możliwość uprawiania lekkiej atletyki, a także uprawiania innych sportów. Możliwość doskonalenia swoich umiejętności poprzez sport.

Na koniec sportowiec z Puertolano chciał podziękować FEDDI (Hiszpańska Federacja Sportu Osób Niepełnosprawnych Intelektualnie) oraz ich trenerom, Irene Jimenez i Agustinowi Luchina, a także prezesowi Federacji Lekkoatletyki Kastylii-La Manchy, Olalo Fernandezowi, który jest nadzorowanie prac dotyczących jego przygotowania. Oczywiście podziękował także swojej rodzinie za wszelkie otrzymane wsparcie.