„Jeśli spojrzysz na cztery jasne księżyce Jowisza, satelity Galileusza, nazywane są one regularnymi księżycami, a wszystkie gigantyczne planety mają regularne księżyce” – mówi Brett Gladman, kanadyjski astronom z University of British Columbia i jeden z kolegów Ashtona . Podziel się najnowszymi odkryciami dotyczącymi Saturna. „I ich księżyce, krążące w płaszczyźnie równikowej planety, podobnie jak pierścienie wokół planety. Uważa się, że uformowały się na orbicie, płaski dysk gazu i pyłu, który uformował się wokół gigantycznych planet… planety uformowane na orbicie wokół Słońca”.
Przyjęta mądrość, mówi Gladman, polega na tym, że jeśli księżyce powstają z bliskich im planet, pozostają blisko i krążą wokół swoich płaszczyzn równikowych – tak jak robią to pierścienie planet.
Może Ci się spodobać:
Ale okazuje się, że niektóre księżyce nie przestrzegają tej księgi zasad. Planety mają również nieregularne satelity, których orbity nie podążają po przewidywalnej ścieżce wokół płaszczyzny równikowej planety macierzystej. Ich orbity są bardziej eliptyczne i bardziej strome i rozciągają się dalej od planety, często w innym kierunku niż ścieżka planety wokół Słońca. Wiele z nich jest też mniejszych.
Przez dziesięciolecia badacze Księżyca na Ziemi musieli używać płyt fotograficznych, aby znaleźć dowody na istnienie księżyców Układu Słonecznego. Im są mniejsze i im bardziej nieregularna jest ich orbita, tym trudniej je zaobserwować. Ale w latach 90. i 2000. fotografia cyfrowa nagle zmieniła sposób, w jaki ludzie tacy jak Gladman mogli się zlokalizować. Czujniki ze sprzężeniem ładunkowym (CCD) w aparatach cyfrowych były znacznie bardziej wrażliwe na światło niż płyty obrazowe lub emulsje, co oznaczało, że można było wykryć znacznie słabsze obiekty.
Pojawił się jednak nowy problem. Czujniki CCD były małe, więc pole widzenia, które mogły uchwycić, było bardzo ograniczone. „Planety olbrzymy są bardzo duże, a obszar wokół nich, w którym można okrążać planety – zamiast orbitować wokół Słońca – jest bardzo duży” – mówi Gladman. A widziany na niebie był na tyle duży, że nikt nie mógł go uchwycić kamerami CCD.
„W 1997 roku odkryłem pierwsze dwa księżyce w pobliżu Urana za pomocą kamery i było to trudne, ale zadziałało” – mówi Gladman. Dodaje, że względna odległość planety od Ziemi spowodowała stosunkowo ograniczone pole widzenia do badań.
„Introwertyk. Myśliciel. Rozwiązuje problemy. Specjalista od złego piwa. Skłonny do apatii. Ekspert od mediów społecznościowych. Wielokrotnie nagradzany fanatyk jedzenia.”
