Dżuma, którą po raz pierwszy odkryto w Oregonie dziesięć lat temu, pochodzi od kota

Aktualności

przez Katarzyna Dunleavy

Mieszkaniec Oregonu po raz pierwszy od prawie dziesięciu lat zaraził się dżumą dymieniczą i prawdopodobnie został zarażony przez swojego kota.

Uważa się, że jedyną zarażoną osobą jest „lokalny mieszkaniec” hrabstwa Deschutes – obszaru wiejskiego w środkowym Oregonie. Władze sanitarne ogłosiły Środa.

To znaczy poza zwierzęciem objawowym.

„Skontaktowaliśmy się ze wszystkimi osobami, które miały bliski kontakt z mieszkańcem i jego zwierzęciem i podano im leki zapobiegające chorobie” – powiedział w oświadczeniu dr Richard Fawcett, urzędnik ds. zdrowia hrabstwa Deschutes.

Nie jest jeszcze znany stan mężczyzny ani jego kota, ale urzędnicy twierdzą, że schorzenie zostało wcześnie zdiagnozowane i wyleczone, co nie stwarza znaczącego zagrożenia dla społeczności.

Dżuma – słynąca z tego, że w XIV wieku szalała w Europie – była przenoszona przez wiewiórki, wiewiórki i inne dzikie gryzonie oraz ich pchły. Kiedy zarażony gryzoń zachoruje i umrze, pchły mogą przenieść infekcję na inne zwierzęta lub ludzi poprzez ukąszenia.

Osoby dotknięte chorobą cierpią na wysoką temperaturę, letarg i obrzęk węzłów chłonnych zwanych dymienicami. Objawy pojawiają się od dwóch do ośmiu dni po ekspozycji.

Chociaż nie ma szczepionki, dżumę można leczyć antybiotykami, jeśli zostanie wcześnie wykryta. Nieleczona może być śmiertelna.

Potwierdzony przypadek jest pierwszym, który ma wpływ na stan od 2015 roku, kiedy nastolatka zaraziła się chorobą w wyniku ukąszenia pcheł podczas wyprawy na ryby.

Od 1995 roku w Oregonie odnotowano tylko dziewięć przypadków dżumy u ludzi i nie zgłoszono żadnego przypadku śmiertelnego.

Według danych Dżuma dymienicza w Stanach Zjednoczonych jest niezwykle rzadka, a na Zachodzie od 5 do 15 przypadków rocznie. Centra Kontroli i Zapobiegania Chorobom.

Choroba ta występuje zwykle na obszarach wiejskich i półwiejskich, gdzie częściej występują dzikie gryzonie.

Urzędnicy zalecają, aby ludzie unikali kontaktu z dzikimi gryzoniami, zwłaszcza chorymi lub martwymi gryzoniami, i nigdy nie powinni karmić wiewiórek ani wiewiórek. Ludzie powinni także trzymać swoje zwierzęta z dala od dzikich gryzoni, aby uniknąć infekcji.