Henryk Pruski, książę, który mógł być królem Stanów Zjednoczonych

Henryk Pruski, książę tego samego kraju i młodszy brat słynnego Fryderyka II Coś dużegoNie był przeznaczony do przejścia do historii w gronie tych, którzy zajmowali tron, i był trzynastym dzieckiem swoich rodziców. Ale do dwóch razy próbował to zmienić, raz koronę Polski i jeszcze bardziej, gdy niektórzy północnoamerykańscy rewolucjoniści zaproponowali go jako nowego prezydenta lub króla Stanów Zjednoczonych. Nic nie działało.

Fryderyk Heinrich Ludwig, jego pełne imię, urodził się w Berlinie w 1726 roku, był królem pruskim Fryderykiem Wilhelmem I i Zofią Dorotią, małżonką królowej Hanoweru. Ojciec miał przydomek Król sierżant Ze względu na swój militaryzm, w przeciwieństwie do surowości dworu, zawsze nosił mundur i większość zasobów państwowych przeznaczał na wojsko, które stało się bardzo potężne. Jak powiedzieliśmy, miał trzynastu potomków, chociaż dwóch starszych mężczyzn zmarło młodo, a trzecia kobieta nie mogła wtedy rządzić ze względu na status, stąd imię następcy Federico.

Król jednak go nie znał, gdyż wbrew silnemu duchowi narzuconemu krajowi wychowywał się w wyrafinowanym przez matkę stylu francuskim; Ponadto oddzieliła go od spadkobiercy, gdy odkrył swój romans z porucznikiem. Jednakże Król sierżant Zmarł w 1740 r., a Federico wstąpił na tron jako jeden z najlepszych przedstawicieli dyktatury intelektualnej XVIII wieku, łączący radykalną politykę kulturalną ze sprawnym zarządzaniem administracyjnym i znakomitymi zwycięstwami wojennymi.

Nowy Władca był odważnym wojskowym, który po przeszkoleniu swojego młodszego brata pod dowództwem pułkownika von Steele, mianował go pułkownikiem strzelców, gdy miał czternaście lat. Jego udział w I wojnie śląskiej (odcinek dziedzica austriackiego) w wieku, w którym był adiutantem w bitwie pod Sothusits uczynił z niego niezwykłego prekursora. Od 1744 sprawnie objął dowództwo pułku i brał udział w II wojnie śląskiej, samotnie walcząc pod Doberem i Hohenfriedbergiem.

W następnym roku Enrique został awansowany do stopnia generała dywizji, zyskując starszeństwo mimo młodego wieku, aw 1753 podpisał przydomek. Mariskel Kessler. A młodszy książę Federico był bardziej defensywny i rozważny na polu bitwy, odrzucając ataki zlecone przez starszego brata, które z powodzeniem pochłonęły nawet wiele istnień ludzkich (jak pokazuje w wojnie o sukcesję w Bawarii w 1778 r.). Enrique otrzymał komplementy od kilku generałów i odpowiedział, umieszczając ich nazwiska na pomniku, który wzniósł w Rainsbergu.

Jak można się domyślać braterskie relacje Henryka z Federico nie były zbyt płynne, choć formalnie byli przyzwyczajeni i król podarował mu kilka pałaców, które dziś są siedzibą Uniwersytetu Humboldta w Berlinie, Bostomu czy zamku Reinberg. Ulubione mieszkanie. Mieszkał tam ze swoją żoną Wilhelminą z Hessen-Castle, którą poślubił w 1752 r. na ślubie państwowym. Ale nie mają potomstwa. W rzeczywistości nie był z nią żonaty, a do pałacowych pomieszczeń były osobne wejścia i klatki schodowe.

Zamiast tego miała kochanków, takich jak aktor Blainville, francuski hrabia de la Roche-Aymon czy major von Cubenxt, z których ten ostatni był w wielkim chaosie w pałacu Schloss Mesberg, z którym się rozstał, a drugi szukał awansu na pułkownik. Książę musi zostać pociągnięty do odpowiedzialności za duże długi, które pozostawił. Z tego powodu w 1766 roku, pod pretekstem zdrady Guillerma, małżeństwo zostało rozwiązane. Suwerenność doświadczyła czegoś podobnego, inny był w kontakcie ze swoją żoną Isabel Christina de Brunswick-Bever, która wyszła za mąż tylko z nakazu ojcowskiego, czego nigdy nie widział w swoim życiu.

Zamek Reinberg, ulubione miejsce Henryka / Zdjęcie: Thomas Kohler i Wikimedia Commons

Enrique nie ożenił się ponownie, ale raczej dekadę później grał rolę swata, organizując ślub wnuczki swojej siostry Federiki, Zofii Doroty z Wirtembergii. zarevich Paweł I, spadkobierca Katarzyny ŚwietnyZostała wdową po utracie pierwszej żony podczas porodu. Rosyjska Sarina jest Pruską z urodzenia, więc interesy strategiczne wydawały się działać, po wielu latach wrogości, zobaczymy poniżej.

Tymczasem podczas III wojny śląskiej Henryk rozszerzył swój program wojskowy, pierwszą serię konfliktów, które wstrząsnęły Europą od 1756 r. i rozprzestrzeniły się na Stany Zjednoczone i Azję: wojna siedmioletnia. Został w nim awansowany do stopnia generała porucznika i miał znakomite występy w bitwach pod Brockiem, Leedsmeritz, Rosbach, Potson, Hoyserwerta i Breżniew, minimalizując porażkę jego brata pod Kunestorfem. Austriacy i jego rosyjscy sojusznicy) oraz radzenie sobie z ranami odniesionymi w czasie wojny.

Piechota pruska w czasie wojny, Carl Rosling / Obraz wydrukowany w XIX wieku: Domena publiczna na Wikimedia Commons

Jego zwycięstwo pod Fryburgiem (1762) zakończyło rywalizację i wywołało pochwały społeczne, w tym Fryderyka, gdyż zwiększyło równowagę negocjacji po stronie pruskiej. W rezultacie król zdecydował się na ciche korzystanie z jego usług i mianował go dyplomatą do Polski, który wykorzystał swoją słabość na korzyść zarządzania swoim pierwszym rozbiorem: rozpadem i rozdziałem jednej części między Rosję i Austrię oraz Federico jako mózg procesu, uznający innych bardziej niż same Prusy. „…jesteśmy tylko złodziejami”.

Enrique, jako agent prowadzący sprawę (według jednej wersji, zdarzyło mu się podczas lotu podczas pośredniczenia między Rosją a Turcją), negocjował warunki, podróżując do Sztokholmu i Sankt Petersburga. W trakcie rozmów wręczono mu tron polski, który przyjął; Ale jego brat, któremu nie spodobał się pomysł, odmówił zgody, ponieważ później przekazał planowane królestwo Wołoszczyzny naprzeciwko Katarzyny Ruskiej. Rozbiór Polski został zakończony w 1772 roku (oba kontynuowane w 1793 i 1795), a Enrique kontynuował karierę dyplomatyczną we Francji.

Pierwsze udostępnienie w Polsce / zdjęcie: Rowanwindwistler I Wikimedia Commons

W 1775 pojawiła się nowa możliwość noszenia korony. Tego roku trzynaście kolonii Wielkiej Brytanii w Ameryce Północnej zbuntowało się przeciwko metropolii i obie pogrążyły się w długiej wojnie o niepodległość, która trwała do 1783 roku, kiedy Brytyjczycy zostali pokonani w Yorktown, a następnie traktat paryski został podpisany jako nowy naród. Stany Zjednoczone. Jak już wyjaśniliśmy w artykule poświęconym Hesom, duża liczba pruskich wojsk zaciężnych była początkowo w służbie króla Jerzego III podczas konfliktu, ale która zmieniła stronę, gdy rebelianci zaoferowali im mnóstwo ziemi na pobyt i około pięciu tysiące zostały przyjęte.

Wśród nich był Frederick Wilhelm von Stephen, weteran wojny siedmioletniej, Benjamin Franklin, który skontaktował się z nim w Paryżu i obiecał wstąpić do Armii Kontynentalnej USA. W ten sposób najpierw podjął się zadania szkolenia początkujących żołnierzy rebeliantów, a później został szefem jednej z trzech dywizji Jerzego Waszyngtona. Pod koniec wojny i u schyłku niepodległości von Stephenem był Nathaniel Gorham (przedstawiciel Kontynentalnego Kongresu Kupieckiego Massachusetts, który był prezydentem i jednym z sygnatariuszy Konstytucji). W 1786 przedstawił Aleksandrowi Hamiltonowi zaskakujący plan.

Hamilton, były doradca Waszyngtonu i pierwszy sekretarz przyszłego skarbu państwa (a także założyciel pierwszego Banku Narodowego, Partii Federalnej, Straży Przybrzeżnej i gazety Poczta w Nowym Jorku), był reprezentantem Kongresu Konfederacji w Nowym Jorku i należał do grupy dygnitarzy, którzy napisali konstytucję, więc wydawał się właściwym człowiekiem do nominowania kandydata do zajmowania reprezentacji kraju w jakiejkolwiek formie. Państwo Wybrane.. Dlatego nadali mu imię Henryka Pruskiego, obecnie Prezydenta, teraz Króla.

Podpisanie Konstytucji Stanów Zjednoczonych przez artystę Howarda Chandlera Christie / Zdjęcie: Domena publiczna na Wikimedia Commons

Pomysł, który widzimy dzisiaj bardzo dziwnie, ale wtedy nie był taki dziwny. Rewolucja francuska jeszcze się nie zaczęła, więc kraj bez monarchii nie był możliwy.Te terytoria były w przyszłości brytyjskie (…lub siła w rozwoju Amerykanów, którą już widział). Następnie Portugalia zrobi coś podobnego – w innych okolicznościach – z Brazylią.

Prawda jest taka, że oferta złożona Hamiltonowi nie została spełniona. Dokonano tego w kontekście realizacji umowy przyjacielsko-handlowej z Prusami, ale przed konsultacją z zainteresowanymi stronami Henryk; Kiedy został mu przekazany, został już wycofany, więc nie miał szans nawet odpowiedzieć. W następnym roku, w 1787, Zgromadzenie Ustawodawcze Filadelfii przyjęło niedawno przyjętą konstytucję – która została później ratyfikowana przez legislatury stanowe – ustanawiając tym samym Stany Zjednoczone jako republikę federalną. Enrique przegapił ostatnią szansę na rządzenie.

W rzeczywistości stracił coś jeszcze, ponieważ jego brat zmarł latem 1786 roku. Nie miał dzieci, a po nim patronem intelektu i sztuki był jego zięć, Fryderyk Wilhelm II. Henryk przebywał właśnie w kraju gaelickim i został wysłany przez nowego monarchę pruskiego, aby przekonać rząd Ludwika XVI do przyjęcia katastrofalnych reform. Nie słuchał, a potem próbował pogodzić się z rewolucjonistami i zawrzeć sojusz z Dyrekcją; Był zapalonym bojownikiem masonerii i nic nie mogło zapukać do tylu drzwi.

Przez pewien czas panował Fryderyk Wilhelm II. Jego śmierć w 1797 r. pozostawiła dziedzictwo jego najstarszemu synowi, Fryderykowi Wilhelmowi III, który został doradcą Henryka, choć był mniej wpływowy, niż wiedział Wolter (wiedział, że dobrze służył bratu i uważał go za czynnik wieku, właściwego filozofa – bez korony, tak – ). On sam wiele oczekiwał od tej współpracy, dlatego wycofał się od 1799 roku. Zbliżała się nowa era, epoka napoleońska – przeprowadził wywiad z Ludwikiem Bonaparte w następnym roku – w której czuł, że nie ma już miejsca i zmarł w 1802 r. w swoim ukochanym zamku Rainsberg, gdzie jego szczątki spoczywały pod gorliwą piramidą. Zepsuty blat ..