Historia hiszpańskich medali olimpijskich: 83 medal Rafa Trujillo, Wujek

PlikRozczarował mnie hiszpański sport, 2000 Gry w Sydney Został przygotowany ze świecą. Sport, który często utrzymywał Hiszpanię na powierzchni w panoramie olimpijskiej tabeli medalowej przez długie lata trudności, tym razem wraca do pustego portu. Brak medali Złamał passę, która zaczęła się w 1976 roku. Nie oznacza to, że miał złą drużynę lub że w poprzednich latach poziom spadł. Aspiracje były podobne Jak zwykle, ale rzeczy na wodach przeciwnych po prostu nie toczyły się dobrze. Więc Ulga pokoleniowa To, co nastąpiło po tych igrzyskach, przybrało formę reform narzuconych przez kryzys wyników.

Był jednym z marynarzy, którzy za Sydney przybyli na front Raphael Trujillo, Członek rodziny, który zadebiutował w grach José Mara van der Bleuig. Dotarłem do wysokiego, blokowego żagla Koszykówka. Nie jest tak, że w zasadzie nie rzucił morza, zabrała go ta rodzinna tradycja: jest z 1,80 wzrostu i 90 kg wagi w wieku 14 lat Nie pasował do „optymistów”, klasycznych łodzi startowych. Powinien był zacząć żeglować na dorosłych łodziach, więc jego warunki fizyczne czyniły go idealnym do pełnienia funkcji członka załogi i przeciwwagi w trudnych w obsłudze łodziach. W wieku 16 lat, w 1991 roku, był już w samolocie Latający Holender. Potem sprzymierzył się z José Mara van der Bleuig. Obok niego pierwszy wspiął się na FinFerrari do żeglarstwa olimpijskiego, jako „sparing” w przygotowaniach do Atlanty 96. Następnie popłynął z nim w klasie. gwiazda Na Sydnej: Zdobyli dyplom odpowiadający ósmemu miejscu, mimo awansu w pierwszych dwóch wyścigach.

Wtedy przyszedł czas na samodzielne żeglowanie. Wybrał ponownie Fin, Elegancka, ale też trudna w obsłudze łódź, sam Olimpijski Żeglarski Król, w którym może wykorzystać swoją mocną sylwetkę, choć musiał trochę „ nie docenić ” w tym celu: przeszedł z 123 kilogramy, które ważył żeglując z Van der Ploegg Dla mnie 104 Z kim uważał, że może bezpiecznie posługiwać się płetwą. Pomiędzy treningiem z Jos Marą a własnymi umiejętnościami zademonstrował wspaniały związek ze statkiem: w Puchar Świata Cdiz 2003 Był drugi. Pierwszy, Ben Ainsley. Nic mniej.

Bo to było drugie: po fińsku pierwsze miejsce było zwykle „zamknięte” z powodu obecności tego ogromnego brytyjskiego żeglarza, który został dodany już przed Atenami 2004 Trzy kolejne tytuły światowe, Oprócz olimpijskich złotych i srebrnych medali w laserze, które są odpowiednio zdobywane w Sydnej s Atlanta. Kiedy pojawił się we flocie, pozostali wiedzieli, że poza bardzo nieoczekiwanym i niespodziewanym wydarzeniem, srebro jest najdalszym metalem, do którego można aspirować.

Rafa nie przejmował się zbytnio, a raczej uznał, że nie warto się zbytnio martwić, ponieważ i tak by tam był. Więc nosił swój fetyszowy kapelusz, który nosił w hołdzie Joselle Dorrest I poszedł nad morze.

Odbyło się jedenaście wyścigów łodzi. Zgodnie z oczekiwaniami Ben Ainsley Wkrótce przestał być zmartwieniem, gdy zaczął dodawać pierwsze pozycje i stał się nieuchwytny. Ale Rafa nie był zbyt daleko w tyle. Ósmy w wyścigu otwierającym, natychmiast zaczął też regularnie ustawiać się w pozycji PosterunkiDrugi, trzeci i szósty nawet w wieku siedmiu lat, poza linią startową, spowodowały, że został zdyskwalifikowany i zdobył 26 punktów. Naprawienie tego nie było niemożliwe, ponieważ można było wykluczyć, że jest to gorszy wynik, ale drastycznie zmniejszyli margines błędu. Doszło jednak do ostatniej funkcji z srebrny medal Dobrze związał się szyją, mając 14 punktów przewagi nad Polakiem Kusznieriewiczem. Dopóki pozostaje na tych pozycjach, w porządku.

Ale ostatnie kilka mil tak było bolesny. We wcześniejszych wyścigach, w wietrzne dni, jego siła pomagała mu kontrolować łódź lepiej niż rywale. Ale ostatni dzień był prawie spokojny, a ja włożyłam na niego 104 kilogramy. Zaczęło się Porzucanie stanowisk Polak dzielnie walczył o swoje ostatnie szanse na zajęcie lepszego miejsca na podium. Idąc w kierunku mety, Rafa bardzo powoli posuwał się naprzód. W końcu odrobina wiatru i fakt bycia przeciwko konkurentom, którzy nie zagrali nic w kołku, pozwoliły mu na dodanie. Dwie prace, I dwa punkty zatrzymał srebrny medal, który mógł zadedykować swojemu zmarłemu ojcu.

Rafa Trujillo był dwukrotnym olimpijczykiem w Boczek s Londyn. Z obu spotkań wrócił z dyplomem. W tym czasie już się uspokoił Nowa Zelandia I zacząłem wymieniać żagiel olimpijski na statek wycieczkowy. Wcześniej, w 2007 roku, wygrał Puchar Świata w Finlandii, dodając miejsce w 2010. Ze swojej strony Ainsley był mistrzem olimpijskim w tej samej kategorii jeszcze dwa razy, oprócz trzech finałów mistrzostw świata. Zrobili to ’Pan’. Rafael Trujillo nadal jest Rafą, ale jest bardzo szczęśliwy.