Pomimo jego nieobecności w kilku egzemplarzach, La Roja niejednokrotnie zdołał wspiąć się na podium.
Hiszpańska drużyna piłkarska nie ma zbyt wielu dobrych wspomnień z igrzysk olimpijskich. Rzeczywistość, Nie było go w kilku wydaniach (Tokio 2021 jest jego dziesiątym.) Jednak pomimo wielu frustracji La Roja wie, co to znaczy być na podium: Dodaj jedno złoto i dwa srebrne.
Pierwszy medal przypadł w tym „pierwszym razie”. Reprezentacja piłkarska zadebiutowała na Igrzyskach Olimpijskich 1920, które odbyły się w Antwerpii. A w tym konkursie Drużyna prowadzona przez Francisco Pro zaskoczyła zdobyciem srebrnego medalu, jeden z pierwszych wielkich sukcesów hiszpańskiego sportu.
Ponowne pojawienie się na błogosławionym podium zajęło 72 lata. To było w 1992 roku na Igrzyskach w Barcelonie. Z Guardiolą, Luisem Enrique, Ferrerem, Kiko Narvaezem i ich współpracownikami Złoty medal przypadł po pokonaniu Polski w finale.
To nie był ostatni podbój olimpijski, bo Hiszpania zdobyła srebrny medal w Sydney 2000, z imponującym pokoleniem piłkarzy: m.in. Xavi Hernández, Puyol, Capdevila i Marchena (wszyscy czterej, Mistrzowie Świata RPA 2010). Drużyna przegrała finał z Kamerunem (grał Samuel Eto’o) na karnych.
„Pionier w mediach społecznościowych. Miłośnik muzyki. Zły student. Introwertyk. Typowy fan piwa. Ekstremalny webinnik. Fanatyk telewizji. Totalny ewangelista podróży. Guru zombie.”
