Kiedy Agnieszka Holland obaliła polski rząd filmem o uchodźcach

Jeśli Twój ojciec, podobnie jak ojciec Agnieszki Holland (Polska, 1948), przeżył Holokaust, a Ty, jak… Agnieszki HolenderGdyby połowę swojej filmografii poświęcili jednej z najbardziej rażących zbrodni w historii ludzkości, ich reakcja byłaby prawdopodobnie znacznie gorsza, niż wtedy, gdy reżyser… Został nazwany nazistą. To stwierdzenie padło z ust Zbigniewa Ziobropolski Minister Sprawiedliwości i rzecznik okrucieństw i wydarzeń popełnionych przez rząd skrajnie prawicowego prezydentaAndrzeja Dudyi został wyprodukowany przed ostatnim Festiwalem Filmowym w Wenecji, na którym prezentowała się Holandia „zielona granica”.

Zdaniem Ziobry, który filmu jeszcze nie widział, Dokładny opis procesu migracji Co najważniejsze, porównanie w filmie syryjskich uchodźców (których się wypędzono) i Ukraińców (których przywitano otwartymi drzwiami) sprawiło, że reżyser sprzymierzył się z Putinem i wszystkim, co jest złe w jego małym, rasistowskim świecie. Tylko uzasadnione podejrzenie wobec Holandii, która w swoim czarno-białym filmie potępia okrucieństwa popełnione przez jego rząd, ale także Białorusi. Pod przewodnictwem Łukaszenkiprzełożyło się na zaciekłą kampanię przeciwko dyrektorowi w trakcie wyborów do organów legislacyjnych, które odbyły się w ubiegłą niedzielę.

[[H3:«Han usado mi película para volcar sus odios. Han sido víctimas de su propio clima de paranoia»]]

„Rząd posunął się za daleko. Przez lata wykorzystywali jedynie źródło nienawiści. Nienawidzę ludzi innych, imigrantów i każdego, kto nie zgadza się z ich poglądami. Mówimy o osobach, które mówią, że lider opozycji Donald Tusk to po prostu diabeł i obrażają go, a nawet mówią, że tak naprawdę nie jest Polakiem, bo umie mówić po niemiecku. „Część społeczeństwa nie przejmuje się tym, wręcz im wierzy” – wyjaśnia reżyser LA RAZÓN, Wczoraj rozpoczął się oficjalny konkurs W Seminci w Valladolid zdobywszy już Złotego Lwa za najlepszą reżyserię w Lido i moralne zwycięstwo także wygranej w procesie o zniesławienie przeciwko Ziobro i zobaczeniu, jak straci po tym stanowisko Porażka jego partii w wyborach.

„To prymitywna propaganda. Rzecznicy mediów określili mnie jako nazistę i stalinistę. Nawet nie wyjaśniają. „Ale powodują hałas i zniechęcają mieszkańców” – kontynuuje Holland „zielona granica” Opowiada nam całą historię: od rodziny syryjskich uchodźców, przez żołnierza granicznego, aż po psychologa z organizacji pozarządowej – reżyser potrafi dodać człowieczeństwo do procesu, w którym go wcale nie było, Uchwycenie smutku i przemocy kontroli imigracyjnej W jednym z gorących punktów na kontynencie. „Zalążek tyranii nie zginął podczas II wojny światowej, a my go jedynie wyhodowaliśmy. Horror Holokaustu był szczepionką przeciwko faszyzmowi, ale po raz kolejny jesteśmy na to odporni„, wskazuje.

Klimat paranoi

„Rząd wykorzystał mój film i moją osobę, aby wyrazić całą nienawiść. „W pewnym sensie spodziewałem się, że będzie to wojna otwarta, ale nie do tego stopnia, że ​​będę musiał mieć eskortę we własnym kraju” – zdradza Holland, rozczarowany polską prasą, ale zadowolony z końcowego wyniku wojny. Gorzkie kontrowersje:Byli ofiarami własnego klimatu paranoi. Dodaje: „Jeśli wszyscy będą wrogami, nie będziesz miał już wrogów, z którymi mógłbyś walczyć”.

[[H3:«Me han llamado nazi y estalinista, ni siquiera ellos se aclaran» – Agnieszka Holland]]

Złamany bólem, wyraźną przemocą i momentami, które zachęcają do ucieczki ze względu na drastyczną i krwawą naturę sytuacji, „zielona granica” Można to rozumieć jako przeciwieństwo „niezbędności” utartych schematów kina społecznego. Trwająca od kilkudziesięciu lat pusta dyskusja i debata wewnątrz i na zewnątrz bardziej „głównego nurtu” postępu, Agnieszkę Holland w niewielkim stopniu interesuje współczesna wrażliwość na ironię Zawsze woli wystąpić, żeby skarga była ostateczna: „Nic, co mówimy, nawet najostrzejsza część, nie jest wymyślone. Wszystko jest udokumentowane. „Jedyne, co zrobiliśmy, to nadaliśmy mu kształt piekła Dantego, tak aby nie można było odwrócić wzroku” – mówi protekcjonalnie, żegnając się.

Nie jest ani reżyserem, ani aktywistą, wręcz przeciwnie

Dwukrotnie nominowany do Oscara, raz za wstrząsający film „Europa, Europa” (1991) oraz zwycięzca w Wenecji i Berlinie (oprócz pracy w wielu najlepszych serialach w historii, takich jak „Drut” lub „Drut”). Zabijanie”, Agnieszce Holland (na zdjęciu) trudno jest zdefiniować siebie bardziej jako reżyserkę czy aktywistkę: „Robię to, co uważam za naturalne. Robię filmy z tego, co prawdziwe, bo to do mnie dociera. Nie wiem, czy po tylu latach kino poruszy sumienia, czy nie, ale będę próbować. Widok klaszczących ludzi, którzy uważali mnie za diabła, nadal ma ogromną moc”.