Klasyczna technika „głupiego marszu” Johna Cleese’a spala więcej kalorii niż zwykłe chodzenie

Chodź jak postać grana przez Johna Cleese’a, Mr. Teag, w słynnym filmie Monty Pythona”Głupie spacery ministerstwa„Sitcom wymaga znacznie więcej energii niż zwykłe chodzenie, ponieważ ruch jest tak nieefektywny, zgodnie z nowym artykułem badawczym opublikowanym w corocznym bożonarodzeniowym wydaniu British Medical Journal. W rzeczywistości zaledwie 11 minut marszu dziennie jak Mr Teabag było odpowiednikiem 75 minut aktywności.” Energiczna aktywność fizyczna w tygodniu, reprezentująca nowy sposób na poprawę wydolności sercowo-naczyniowej.

Pół wieku temu tak było [Ministry of Silly Walks] Autorzy piszą, że sitcom mógł nieumyślnie poruszyć potężny sposób promowania sprawności sercowo-naczyniowej u dorosłych. „Gdyby inicjatywa zachęcająca do ruchu biernego została przyjęta na początku lat 70., moglibyśmy teraz żyć w zdrowszym społeczeństwie”.

Jednak świąteczne wydanie British Medical Journal jest zwykle nieco lżejsze Dziennik utrzymuje że publikowane w nim artykuły nadal „odpowiadają tym samym wysokim standardom nowości, rygoru metodologicznego, przejrzystości raportowania i czytelności, jakie zastosowano w wydaniu zwykłym”. minione lata Zawierał artykuły na takie tematy, jak: dlaczego wiek 27 lat nie jest uważany za niebezpieczny dla muzyków, skutki uboczne połknięcia miecza i Pomiar toksyczności Z mieszanki warzonej w książce Roalda Dahla z 1981 roku Cudowne lekarstwo George’a. (To naprawdę toksyczne.) Najszerzej czytanym był Notorious z 1999 roku.Obrazowanie metodą rezonansu magnetycznego męskich i żeńskich narządów płciowych podczas stosunku płciowego i kobiecego podniecenia seksualnego. ” (my pisał o papierze w 2019 roku z okazji 20-lecia jego publikacji).

Jak już wcześniej informowaliśmy, Szkic dla „Ministerstwa głupich kroków” Po raz pierwszy został wyemitowany 15 września 1970 roku w BBC One. Książka zaczyna się od pana Teaga, który kupuje gazetę w drodze do pracy – co trwa trochę dłużej niż zwykle, ponieważ jego spacery stają się ostatnio „mądrzejsze”. W jego biurze czeka dżentelmen o imieniu Mr. Booty (Michael Palin), który stara się o dotację z Ministerstwa na rozwój swojej absurdalnej kariery. Putty demonstruje swój głupi chód, ale Teabag nie jest od razu pod wrażeniem. – To nie jest szczególnie głupie, prawda? On mówi. „Mam na myśli to, że prawa noga wcale nie jest głupia, a lewa noga po prostu wykonuje aerobowy półobrot do przodu na każdym kolejnym kroku”. Butte upiera się, że dotacja rządowa pozwoli mu sprawić, by rajd był naprawdę bardzo głupi. W końcu Teabag zaproponował mu stypendium badawcze w ramach anglo-francuskiego marszu głupiego. W rysunek wnika rysunek pary Francuzów ilustrujący „La Marche daremny”.

W 2020 roku dwóch naukowców z Dartmouth College przeprowadziło analizę chodu różnych śmiesznych ścieżek na wystawie, Opublikuj ich ustalenia W magazynie „Chód i postawa”. Studiowali cykle chodu Puteya i Teabag w wideo do oryginalnego skeczu telewizyjnego z 1970 roku, a także chód Teabag z występu na żywo na scenie w Los Angeles w 1980 roku. Odkryli, że głupi chód torebki z herbatą jest 6,7 razy bardziej zróżnicowany niż chód przeciętnego człowieka, podczas gdy chód nocnika jest 3,3 razy bardziej zróżnicowany.

Ale według autorów tego najnowszego artykułu badanie z 2020 roku nie mierzyło zużycia kalorii podczas tego głupiego chodu. Tak więc Glenn Gesser z Arizona State University i jego współpracownicy postanowili „wypełnić tę istotną lukę badawczą”. Ludzie ewoluowali, aby „poruszać się w coraz bardziej efektywny sposób”, zauważają autorzy, ale jeśli chodzi o wydolność sercowo-naczyniową, „nieefektywność ruchu może być pożądaną cechą”. Uważali, że można zmniejszyć efektywność energetyczną poprzez przyjęcie biernego chodu, poprawiając w ten sposób wydolność sercowo-naczyniową bez konieczności wykonywania ćwiczeń przez dłuższy czas. Nazwali swoje podejście PEMPA: The Practice of Effort Maximization in Physical Activity.

Aby je przestudiować, Geser i in. Zrekrutowano 13 zdrowych osób dorosłych (sześć kobiet i siedmiu mężczyzn) w wieku od 22 do 71 lat. Uczestnicy ukończyli trzy próby chodzenia po torze w pomieszczeniach: jedną chodząc swoim zwykłym krokiem i wybranym tempem, jedną chodząc (najlepiej jak potrafi) w sposób przypominający torebkę z herbatą, a trzecią próbując chodzić jak kit. Wszyscy badani nosili przenośne systemy pomiaru metabolizmu do pomiaru poboru tlenu (ml/kg/min), wydatku energetycznego (kcal/kg/min) i intensywności ćwiczeń (MET). Wydaje się, że większości osobom podobało się to doświadczenie.

„Nie mierzyliśmy minut spędzonych na śmiechu ani liczby uśmiechów jako drugorzędnych wyników podczas biernego chodzenia” – napisali autorzy. Nie można było zaobserwować uśmiechu podczas pasywnych prób marszu, ponieważ maski na twarz noszone podczas zbierania danych zasłaniały usta uczestników.Jednak wszyscy uczestnicy uśmiechali się znacznie po zdjęciu maski.Ponadto zaobserwowano u uczestników napady śmiechu w wielu Czasami przez nadzorującego detektywa, prawie zawsze, gdy uczestnicy brali udział w wiecu Torebek”.

Wyniki: zarówno dla mężczyzn, jak i kobiet chodzenie jak w torebce prowadziło do znacznie większego wydatku energetycznego — około 2,5 razy więcej niż chodzenie jak zwykle lub chodzenie jak Putey. W rzeczywistości spacer Teabag wykazał gęstość energii na poziomie ośmiu MET, co odpowiada energicznemu, intensywnemu treningowi. Plus, to jest zabawne, chociaż trzeba wyglądać trochę głupio.

Autorzy podsumowują: „Obecnie nie możemy opowiadać się za uogólnieniem wyników tych badań i ogólną propozycją ograniczenia efektywności ruchu do innych form ćwiczeń, takich jak wspinaczka górska, sporty wodne (z wyłączeniem aerobiku w wodzie) lub jazda na rowerze miejskim”. „Taniec pasywny istnieje od pokoleń, ale często ten samotny pomysł w lokalnym klubie nocnym lub na statku wycieczkowym był raczej przedmiotem szyderstw niż uzasadnionego podziwu (z godnym uwagi wyjątkiem tańca breakdance).”

Obraz listy BBC