Kolumbia domaga się roli Kuby w negocjacjach pokojowych z Narodową Armią Wyzwolenia

Kuba po raz kolejny stała się areną działań pokojowych Kolumbii. Pierwszy uścisk dłoni między prezydentem Gustavo Petro i Antonio Garcią, głównodowodzącym Armii Wyzwolenia Narodowego, w zeszły piątek w Hawanie, przypomniał Juana Manuela Santosa i Rodrigo Londoño, Tymoszenko, w ostatniej fazie negocjacji pokojowych z wymarłym FARC. W obu przypadkach zrobili to przed prezydentem Kuby, który był ich gospodarzem, wczoraj Raul…

Kuba po raz kolejny stała się areną działań pokojowych Kolumbii. Pierwszy uścisk dłoni między prezydentem Gustavo Petro i Antonio Garcią, głównodowodzącym Armii Wyzwolenia Narodowego, w zeszły piątek w Hawanie, przypomniał Juana Manuela Santosa i Rodrigo Londoño, Tymoszenko, w ostatniej fazie negocjacji pokojowych z wymarłym FARC. W obu przypadkach zrobili to przed prezydentem Kuby, który był gospodarzem, wczoraj Raulem Castro, dziś Miguelem Diaz-Canelem.

„Dwustronne, narodowe i tymczasowe” zawieszenie broni zostało ogłoszone w uroczystych salach kubańskiego rządu w El Laguito, w którym odbyło się już kilka ważnych wydarzeń w długich negocjacjach z FARC. Tak zwane „porozumienia kubańskie”, podpisane w piątek, kładą podwaliny pod zawieszenie broni – na razie na sześć miesięcy – i udział społeczeństwa obywatelskiego. To bezprecedensowy postęp w operacji z Armią Wyzwolenia Narodowego, ostatniej zbrojnej partyzanckiej wojnie w Kolumbii. Stół czwartej rundy rozmów powróci do Wenezueli, gdzie rozpoczęto negocjacje, a Hawana została złożona pierwszym kamieniem wszechstronnego pokoju, kamieniem milowym, który stanowi również rekompensatę dla karaibskiej wyspy.

Petro podziękował Kubie za dziesięciolecia „gościnności” na rzecz pokoju w Kolumbii i nazwał włączenie jej na amerykańską listę państwowych sponsorów terroryzmu „aktem głębokiej niesprawiedliwości dyplomatycznej” w swoim liście, który prezydent ponownie przesłał w poniedziałek. jako tytuł. Powiedział nawet, że na niedawnym spotkaniu poprosił prezydenta Joe Bidena o naprawienie tego środka, ponieważ „jest to akt niesprawiedliwości, który należy naprawić”. Negocjatorzy ze strony rządu i bojownicy również uporczywie dziękowali Kubańczykom, za których słono zapłacili.

Wrogość dyplomatyczna, która charakteryzowała kadencję Ivana Duque (2018-2022) kosztowała Hawanę po raz kolejny czarną listę, obejmującą sankcje wobec ludzi i krajów, które prowadzą określone działania handlowe z Kubą. W swoim czasie Duque, zagorzały krytyk porozumienia z FARC, odziedziczył negocjacje z ELN, które rozpoczął już jego poprzednik, Juan Manuel Santos. Ale zakończył to po ataku partyzanckim na szkołę studencką w Bogocie, w wyniku którego zginęły 23 osoby w styczniu 2019 r. Po wyobcowaniu Duque udawał, że ignoruje protokoły podpisane przez strony – w tym państwa gwarantów – prowadzące rebeliantów do opuszczenia. Delegacja na Kubę jest w zawieszeniu. Wyspa odmówiła ich wydania, chroniona protokołami.

Kiedy rząd Donalda Trumpa uznał Kubę za „państwowego sponsora terroryzmu” w styczniu 2021 r., zaledwie dziewięć dni po opuszczeniu Białego Domu, uzasadnił swoją decyzję powtarzającymi się zarzutami ze strony Kolumbii. Kuba została usunięta z listy w 2015 r., a posunięcie Trumpa w ostatniej chwili zahamowało starania administracji demokratycznego prezydenta Baracka Obamy o odbudowę stosunków z komunistyczną wyspą, historycznym wrogiem z czasów zimnej wojny. Skomplikowało to również wszelkie potencjalne odwilży Biden.

Stawką było nie tylko ostateczne zbliżenie z ELN czy stosunki USA z Kubą, „ale możliwość negocjacji pokojowych”, jak ostrzegli Humberto de la Calle i Sergio Jaramillo, architekci porozumienia z FARC, broniąc wyspy rolę państwa gwaranta, poza Norwegią. Sam Santos, wspierany przez grupę światowych przywódców zebranych w The Elders, poprosił Bidena o cofnięcie desygnacji. „Kubę należy pochwalić za decydującą rolę, jaką odegrała w zakończeniu dziesięcioleci konfliktów i ułatwieniu pojednania w Kolumbii, i nie należy jej narażać na sankcje za to”, powiedział laureat Pokojowej Nagrody Nobla w lutym 2021 r. Pietro przyłączył się do wrzawy.

Relacje między Bogotą a Hawaną z Petro wróciły do ​​stanu sprzed Duque, który wyznaczał łuk w kolumbijskiej tradycji dyplomatycznej, mówi internacjonalistka Sandra Borda. „Praktycznie wszystkie rządy zdały sobie sprawę, że bardzo trudno jest prowadzić negocjacje z grupami partyzanckimi w Kolumbii bez udziału Kuby” – zauważa jeden z aktorów, do których budzą zaufanie. Kolumbia ze swojej strony pomaga w reintegracji Kuby ze społecznością międzynarodową i normalizacji stosunków z Waszyngtonem. Pominięcie Hawany na słynnej liście, którą dzieli z krajami takimi jak Syria, Iran i Korea Północna, jest jednak mało prawdopodobne, biorąc pod uwagę polityczny moment, przez który przechodzą Stany Zjednoczone, ostrzega naukowiec z University of Los Andes. Ocenia, że ​​„administracja Bidena będzie próbowała przenieść się do centrum politycznego, w tym zająć ostrzejsze stanowisko w sprawie imigracji i nie być elastyczną w kontaktach z Kubą”.

Od czasu przejęcia władzy od Duque, rząd Petro skierował kolumbijską dyplomację w stronę „całkowitego pokoju”, swojej głównej polityki, za pomocą której zamierza z większą determinacją realizować porozumienie z FARC, dialog z ELN i przyspieszyć ujarzmienie. Polityka grup przestępczych, takich jak Clan del Golfo. Wysiłki negocjacyjne z Armią Wyzwolenia Narodowego, która narodziła się ponad pół wieku temu pod wpływem rewolucji kubańskiej, przebiegają również przez Hawanę, partnera w poszukiwaniu pokoju.

Zapisz się tutaj Do newslettera EL PAÍS o Kolumbii i otrzymuj wszystkie niezbędne informacje o bieżących sprawach kraju.