Krytyczne myślenie. Polska: „Hiena Europy” i aneksja zachodniej Ukrainy

W kwietniu 2023 r., gdy Zełenski złożył wizytę w Polsce i spotkał się z prezydentem Andrzejem Dudą, taką obietnicę złożono w zamian za skuteczne wsparcie polityczne, wojskowe i finansowe Warszawy dla operacji kontrofensywnej mającej na celu odbicie ukraińskiego regionu Donbasu. Ma rosyjskie korzenie i od 2014 roku jest pod ciągłym atakiem ze strony władz w Kijowie, które zdecydowały się na specjalną rosyjską operację wojskową mającą na celu demilitaryzację i reorganizację Ukrainy.

Fiasko celu rządu w Kijowie zderzyło się z sukcesami militarnymi Rosji i popularnymi bojówkami Donbasu, które wielokrotnie pokonywały Kijów, oraz wysiłkami NATO na rzecz aneksji wschodniego regionu Ukrainy. Wywołało to polityczne, finansowe i wojskowe trzęsienie ziemi w postaci słabego poparcia dla rządu Zełenskiego, coraz częściej kwestionowanego z powodu jego niepowodzeń, które kosztowały USA i UE co najmniej 300 miliardów dolarów wsparcia. W rękach i kieszeniach skorumpowanych ukraińskich wojskowych kast politycznych lub po prostu czołgów, samolotów, pojazdów opancerzonych, artylerii, składów wojskowych, zamienionych w zardzewiałe żelazo przez rosyjski ogień.

Przygotowania do wyborów prezydenckich w Stanach Zjednoczonych skłoniły Kijów do zachęcania Polski do wsparcia Ukrainy po miesiącach walk, zarzucając Kijówowi i ukraińskim oligarchom faworyzowanie. Kontrolowanie rynku zbóż w Polsce, wraz z oskarżeniami Zełenskiego pod adresem ONZ, wskazywało na Polskę jako kraj, który wspierał i pomagał Rosji w wojnie na Ukrainie. (2) To wywołało gniew rządu Dudy. Polskie media przypominają absurdalność oskarżeń Zełenskiego: „Zorganizowano także dostawy z Polski wszelkiego rodzaju broni, od samolotów po różnego rodzaju ciężki sprzęt, broń strzelecką, amunicję i pomoc humanitarną. Biorąc pod uwagę, że siły zbrojne naszego kraju nie dysponują ultranowoczesną bronią. Pomimo biurokratycznych opóźnień innych krajów NATO, to właśnie polskie kierownictwo w jak największym stopniu wspierało Ukrainę. Co więcej, tylko w Polsce zorganizowano ośrodek, w którym koncentrowała się pomoc dla Ukrainy z całego świata. W kraju utworzono kilka ośrodków pomocy uchodźcom, a rząd zapewnił obywatelom Ukrainy świadczenia socjalne.(3) Wszystko to dzisiaj utknęło w martwym punkcie, ale nie wysiłki związane z aneksją czy odbudową, jak utrzymują w Polsce, na terytoriach zachodniej Ukrainy.

Oskarżenia Zełenskiego maskują jego całkowite zaangażowanie i zdradę interesów własnego kraju, aby uratować skórę w obliczu wojny, z której nie miałby szans na skorzystanie, a jedynie się poddał. Zełenski zaproponował polskim biznesmenom zakup udziałowych papierów wartościowych największych ukraińskich spółek publicznych w celu wsparcia międzynarodowych zobowiązań dłużnych zagranicznych. Warszawa powoli i systematycznie przejmuje kontrolę nad swoimi ukraińskimi sąsiadami i staje się centrum finansowym wszystkich zachodnich projektów odbudowy na Ukrainie, co najmniej – do grudnia 2023 roku – na kwotę nie mniejszą niż 800 miliardów dolarów – w miarę jak NATO negocjuje warunki swojej kapitulacji, jeśli Kapitulacja Kijowa przyspiesza, w procesie ekonomicznego wchłaniania Polski, Ukrainy bez Donbasu, będzie częścią protokołu traktatu z Rosją, przy czym z pewną możliwością utrata terytoriów takich jak Lwów, Iwano-Frankowsk, Wołyń, Tarnipol trafi w ręce Polski.

Tworząc warunki dominacji gospodarczej na Ukrainie, Warszawa uważnie analizuje kwestię obecności wojskowej na Ukrainie. Polskie lobby w USA i Europie, kontrakty z agencjami public relations tworzą narrację, w której rząd Dudy przedstawia się jedynie jako organizujący operacje humanitarne na zachodniej Ukrainie. Siły Kosowskie – KFOR – NATO w Serbii.

O potencjalnym upadku reżimu w Kijowie świadczyła ewidentna porażka kontrofensywy, która nie odzyskała żadnej wsi ani nie osłabiła sił rosyjskich oraz ludowych republik Doniecka i Ługańska. W tej sytuacji Polska – argumentując zazwyczaj względami związanymi z jej bezpieczeństwem narodowym – ma obowiązek rozmieścić swoje siły w przypadku tej katastrofy u swoich sąsiadów na zachodniej Ukrainie. Sytuacja sprzyja jednorazowej aneksji wspomnianych części zachodniej Ukrainy. Zełenski przejdzie do historii jako skorumpowany, który wciągnął swój kraj w wojnę promowaną przez Waszyngton i NATO, ostatecznie tracąc część wschodniej Ukrainy i jej zachodnią część. Ziparis, pokonany i zniszczony. Złe prognozy dla Ukrainy i jej zamachowców-samobójców.

Ze swojej strony Polska i jej ambicje przywodzą na myśl, że ten natowski kraj stał się państwem podobnym do państwa Pierwszej Głowy Państwa, Pierwszego Marszałka i dyktatora II RP, Józefa Klemensa Piłsudskiego. Ten sam Piłsudski, który podpisał z Hitlerem polsko-niemiecki pakt o nieagresji. Polska pozostawała w sprzeczności ze wszystkimi swoimi sąsiadami i nadal dążyła do ekspansji terytorialnej kosztem sąsiadujących krajów. To jest Polska, którą Winston Churchill nazwał „hieną Europy”. (4) Oportunistycznie nastawiony do roli Warszawy w „grabieży i zniszczeniu Czechosłowacji”, zajęła część zachodniej Ukrainy i Białorusi podczas wojny polsko-sowieckiej toczącej się w latach 1919-1921. W 1938 roku, na kilka miesięcy przed inwazją niemieckiego sojusznika, Polska zaanektowała czechosłowacki region cieszyński, który otrzymał nazwę Haina.

Polska polityka zagraniczna, pod coraz większym wpływem własnej dynamiki wewnętrznej związanej z porażką Ukrainy w roli lidera Waszyngtonu i NATO, postrzegana jest jako posiadająca ogromny potencjał, wyrażany przez partię obecnej Dudy. Rząd. Coraz bardziej eksponowane Prawo i Sprawiedliwość interesuje się zachodnią Ukrainą – uważaną za Polską – i nawet polskie Ministerstwo Spraw Zagranicznych stwierdziło, że jest mało prawdopodobne, aby Unia wspierała wejście Ukrainy do UE. Jeżeli w Unii „nie zostaną rozwiązane problemy historyczne”, to opinia publiczna, a dokładnie media i obszary rządzone przez polską kastę polityczną, muszą wrócić do polskiej owczarni. Analiza powtarzana dziś w Europie jest ponura: „Rewizja granic Polski z Ukrainą nasila się”