Maria Kwaśniewska uratowała życie, robiąc zdjęcie z Grupą Hitler Millennium

Maria Kwaśniewska była utalentowaną polską lekkoatletką wielodyscyplinarną. Zdobył medale w lekkiej atletyce, ale celował także w koszykówkę, siatkówkę i piłkę ręczną.

Ale porozmawiajmy o szczycie jego kariery sportowej: finale olimpijskim igrzysk olimpijskich, który odbył się w Berlinie. Maria przekroczyła swój próg, ale tego dnia została wyprzedzona przez dwóch miejscowych sportowców, którzy byli już na podium i oddali nazistowski salut. Maria nie podniosła ręki, tym samym grając główną rolę w obrazie, który przeszedł do historii i powinien znaleźć się na szczycie podium słynnej „Black Power” Igrzysk Meksyk-68.

Po ceremonii medaliści zawołali Adolfa Hitlera, który znajdował się w jednej z loży. Führer zwrócił się do niej i powiedział: „Gratulacje dla małej Polki”, a Kwaśniewska, która znała niemiecki, odpowiedziała: „Wcale nie czuję się młodsza od ciebie”. I nie kłamała, bo mierzyła 1,66, a wzrost niemieckiej liderki sięgał zaledwie 1,60 metra. Fakt ten został uwieczniony na fotografii, która później miała ratować życie.

Czas mijał, a Maria przygotowywała się do kolejnych igrzysk olimpijskich, kiedy dotarła do niej wieść o inwazji na Polskę i postanowiła wrócić do Warszawy, aby się tam przydać, a ona była chłopcem: poświęciła się prowadzeniu karetki; Nosił na ramionach rannych żołnierzy nie tylko w stolicy Polski, ale także w okopach nad Wisłą; Ponadto w czasie okupacji hitlerowskiej poświęcił się zakwaterowaniu w swoim mieszkaniu wielu obywateli, zarówno Żydów, jak i bezdomnych Polaków.

Stosując pewne metody fałszowania dokumentów dzięki rysownikowi, który naśladował podpisy i pisma przywódców gestapo, wielu obywateli mogło opuścić obozy koncentracyjne pod pretekstem choroby. Maria dowiedziała się i zgłosiła się do Komitetu Dulag 121, z torbą jako kolejną pamiątką z berlińskich igrzysk olimpijskich, w tle widniało to słynne zdjęcie, razem z ubraniem, które miała na sobie i medalem, który zdobyła.

Kilka dni później przydzielili go pisarce Ewie Zilburg Zarembinie oraz pisarzowi i pisarzowi Stanisão Degatowi. Podszedłem do bramy wyjściowej, pokazałem papiery potwierdzające chorobę pary, a ponieważ żołnierz się wahał, pokazałem mu fotografię. To wulgarne posunięcie zadecydowało o przełamaniu oporu strażnika.

W następnym tygodniu kolejna para przekroczyła płot. A następnym razem była para. I tak było aż pewnego razu udało mu się wyprowadzić całą grupę 9 „pacjentów”. Szacuje się, że w sumie jego interwencja uratowała życie ponad 4 tys. Uratował w ten sposób wiele osób, a szacuje się, że w sumie 4 tys.

Pod koniec wojny Maria na krótko wróciła do sportu. Ponownie została mistrzynią Polski w rzucie oszczepem i kilkakrotnie reprezentowała swój kraj w koszykówce. W 1946 roku pożegnał się z aktywnym sportem i zmarł w Warszawie w 2007 roku w wieku 94 lat z tym samym spokojem i odwagą, z jakimi stawił czoła II wojnie światowej.

DAO