Kometa Bernardinelli-Bernstein, nazwana tak, ponieważ została znaleziona przez Wydział Fizyki i Astronomii Uniwersytetu Pensylwanii Absolwent Pedro Bernardinelli i profesor Gary Bernstein, mają zasięg od 62 do 124 mil (100 do 200 kilometrów). Zespół ogłosił odkrycie w czerwcu.
Ta niezwykła kometa sprawi, że Najbliższe podejście do naszego Słońca ma miejsce w 2031 roku, ale prawdopodobnie będziesz potrzebować dużego teleskopu amatorskiego, aby je zobaczyć.
Olbrzymia kometa, znana również jako C/2014 UN271, leży na obrzeżach naszego Układu Słonecznego i od milionów lat podąża w kierunku naszego Słońca. Jest to również najdalej odkryta kometa, jaką kiedykolwiek odkryto podczas swojej podróży w głąb lądu, co zapewni naukowcom możliwość obserwacji i badania jej przez wiele lat.
Kometa Bernardinelli-Bernstein została odkryta w ciągu sześciu lat zbierania danych przez kamerę ciemnej energii, znajdującą się na 4-metrowym teleskopie Victora M Blanco w Międzynarodowym Obserwatorium Cerro Tololo w Chile. Dane zebrane przez tę kamerę są wprowadzane do The Dark Energy Survey, współpracy ponad 400 naukowców z siedmiu krajów i 25 instytucji.
Kamera, znana również jako DECam, pomaga w mapowaniu 300 milionów galaktyk na nocnym niebie, ale rejestruje również przebłyski komet i trans-Neptunów lub lodowych ciał niebieskich, znajdujących się na obrzeżach Układu Słonecznego, poza planetą Neptun. krąży na orbicie.
Bernardinelli i Bernstein wykorzystali algorytmy w National Center for Supercomputing Applications na Uniwersytecie Illinois w Urbana-Champaign do identyfikacji obiektów transneptunowych. Podczas swojej pracy astronomowie prześledzili 32 detekcje pojedynczych obiektów.
Komety to lodowe pozostałości, które zostały wyrzucone z Układu Słonecznego, gdy gigantyczne planety uformowały się i migrowały do swoich obecnych formacji. Gdy komety zbliżają się do naszego Słońca podczas swoich orbit, ich lód odparowuje, tworząc ich charakterystyczny wygląd.
Komety zawierają w swoim centrum jądro lub stałą „brudną kulę śnieżną”. Koma to obłoki gazowe, które tworzą się wokół jądra, gdy lód komety wyparowuje. Parujący gaz i pył są również wypychane za kometę, w wyniku czego powstają dwa rozświetlone słońcem warkocze. Te ogony mogą mieć setki, a nawet miliony mil.
Zdjęcia ciała wykonane w latach 2014-2018 nie przedstawiały warkocza komety. Jednak w ciągu ostatnich trzech lat obiektowi wyrósł warkocz, oficjalnie czyniąc go kometą Bernardinelli-Bernstein.
Obserwacje wykonane za pomocą sieci teleskopów w Obserwatorium Las Cumbres na całym świecie pomogły potwierdzić aktywny stan komety.
„Ponieważ jesteśmy zespołem z całego świata, tak się złożyło, że było południe, podczas gdy inni ludzie spali. Pierwszy obraz zasłaniał kometę linią satelitarną i moje serce zatonęło. Ale potem inni zatonęli. To było wystarczająco jasne i cudowne: był tam, z pewnością piękny, zamglony punkt, wcale nie tak widoczny jak gwiazdy obok niego!” Michelle Bannister, astronom z University of Canterbury w Nowej Zelandii, powiedziała w oświadczeniu.
Podróż komety rozpoczęła się 3,7 bilionów mil (6 bilionów km) od Słońca, czyli 40 000 jednostek astronomicznych. Odległość między Ziemią a Słońcem to jedna jednostka astronomiczna. Dla porównania, Pluton znajduje się 39 AU od Słońca.
Chmura Oorta znajduje się między 2000 a 100 000 AU od Słońca. W końcu statki kosmiczne NASA, takie jak Voyager 1 i 2, a także New Horizons, dotrą do chmury Oorta. Ale zanim to zrobią, ich źródła mocy będą martwe od wieków.
Kometa Bernardinelli-Bernstein znajduje się obecnie w odległości około 3 miliardów kilometrów — mniej więcej w odległości Urana od Słońca. W swoim najbliższym punkcie w 2031 roku będzie to trochę więcej niż odległość Saturna od Słońca.
„Mamy zaszczyt odkryć być może największą kometę, jaką kiedykolwiek widzieliśmy – lub przynajmniej największą ze wszystkich dobrze zbadanych komet – i znaleźć ją wystarczająco wcześnie, aby ludzie mogli obserwować, jak się rozwija, zbliża się i ogrzewa” – Bernstein powiedział w oświadczeniu. . „Nie odwiedzał planet od ponad 3 milionów lat”.
Ta niezwykła okazja do zbadania wnętrza komety pozwoli astronomom lepiej zrozumieć pochodzenie i skład komety. To może być tylko jedna z wielu gigantycznych komet, które powstały w chmurze Oorta.
„Introwertyk. Myśliciel. Rozwiązuje problemy. Specjalista od złego piwa. Skłonny do apatii. Ekspert od mediów społecznościowych. Wielokrotnie nagradzany fanatyk jedzenia.”
