Największe znane latające zwierzę było dziwniejsze, niż myśleliśmy

pterozaur Quetzalcoatlus northropi Robić Największe latające zwierzę, jakie kiedykolwiek było znane, żyjący na Ziemi ponad 67 milionów lat temu. Teraz nowe poszukiwania stworzenia i jego nowo odkrytych mniejszych krewnych, Quetzalcoatlus Lawsoni, daje nam lepszy pomysł jak to zrobić P: Norby Na początku latał i unosił się w powietrzu.

Nasza wiedza na temat P: Norby Opiera się na setkach skamielin odkrytych we współczesnym Teksasie, a metoda startu była kwestionowana: sugerowano, że biegł, aby nabrać prędkości jak albatros przed lotem, lub chwiał się na czubkach swojego skrzydła jak nietoperz, a może tak jest W ogóle nie wstał w powietrze.

Nowe badanie donosi, że pterozaur wykonał skok na odległość do 2,5 metra (nieco ponad 8 stóp) w powietrze, a następnie machnął skrzydłami o rozpiętości 11 metrów (36 stóp), aby wzbić się w niebo. Zamierzała wylądować jak samolot, zwalniając w powietrzu, zanim wyląduje na terra firma i podskoczy dla stabilności.

„Gdyby mogli skoczyć dwa razy wyżej niż ich biodra, na osiem stóp, skrzydła byłyby w stanie oczyścić ziemię i mogliby wykonać głębszy atak w locie”. Paleontolog Kevin Badian mówi: Z Muzeum Paleontologii Uniwersytetu Kalifornijskiego. „To może być najlepsza opcja do startu, chociaż zależy to od odpowiedniej siły nóg”.

„Zwierzę musiało trzepotać skrzydłami, aby zatrzymać się i spowolnić opadanie, zanim wyląduje tylnymi łapami i nieco podskoczy” – wyjaśnia Badian. „Potem zgina przednie stopy, przyjmuje pozycję czworonożną, prostuje się i odwraca”.

Dowody na ten niekonwencjonalny styl lądowania i chodzenia pochodzą również z wcześniej skamieniałych ścieżek Odkryj we Francji. Naukowcy sugerują, że na lądzie stworzenie mogło wykorzystać swój „podobny do pałeczek” dziób do łapania z wody ryb, bezkręgowców i małych płazów, zupełnie jak czapla.

P: Norby Użyj skoku, aby wystartować. (James Koether)

W powietrzu, P: Norby Będzie bardziej przypominał kondora, latającego w powietrzu i używającego swojej stosunkowo dużej głowy do wykonywania skrętów. Naukowcy uważają, że skrzydła były najprawdopodobniej przyczepione tylko do przednich kończyn, tak jak ptaki, które znamy dzisiaj.

Pierwsza właściwa analiza mniejszych kości znalezionych na stanowisku w Teksasie ujawniła również nowo zidentyfikowany, mniejszy gatunek – P: Lawsonowski, który wydaje się mieć rozpiętość skrzydeł około 4,5 metra (około 15 stóp). Istnieją znaczne różnice w porównaniu z większym pterozaurem, między innymi w budowie czaszki i kręgosłupa.

„Po raz pierwszy przeprowadziliśmy jakiekolwiek kompleksowe badanie” Paleontolog Matthew Brown mówi: z University of Texas w Austin. „pomimo Quetzalcoatlus Znany od 50 lat i niezbyt znany.”

Nowe odkrycia, rozsiane w sześciu opublikowanych artykułach, dają nam lepsze zrozumienie tych prehistorycznych bestii i prawdopodobnie znajdziemy więcej gatunków. Dalsze badania powinny również dać odpowiedź na pozostałe pytania dotyczące Quetzalcoatlus, w tym kształt membrany skrzydłowej.

Inne tematy poruszane w nowej partii artykułów dają dalszy wgląd w rozprzestrzenianie się, siedlisko i ewolucyjne drzewo genealogiczne. Quetzalcoatlus Gatunek. Najnowsze badania prawdopodobnie będą stanowić ostateczne źródło odniesienia dla tych stworzeń przez wiele nadchodzących lat.

Po tym, jak pterozaury rządziły na niebie przez miliony lat, spotkał ich ten sam dramatyczny koniec, co reszta dinozaury – Ale dzięki dokładnej analizie skamieniałości możemy w pewnym stopniu przywrócić je do życia.

„Te starożytne latające gady są mityczne, chociaż większość publicznego postrzegania zwierzęcia ma charakter artystyczny, a nie naukowy” Badian mówi.

„To pierwsze prawdziwe spojrzenie na całość największego latającego zwierzęcia w historii, według naszej najlepszej wiedzy. Wyniki są rewolucyjne w badaniach nad pterozaurami – pierwszymi zwierzętami, które kiedykolwiek wyewoluowały, by latać”.

Wyszukiwanie zostało opublikowane w Dziennik Paleontologii Kręgowców (1i 2i 3i 4i 5i 6).