Naukowiec przypadkowo odkrywa najstarszy mózg kręgowca: ScienceAlert

Naukowiec przypadkowo odkrywa najstarszy mózg kręgowca: ScienceAlert

Paleontolog Matt Friedman był oszołomiony, gdy podczas testowania tomografii komputerowej w ramach szerszego projektu odkrył niezwykle szczegółową skamieniałość mózgu ryby sprzed 319 milionów lat.

„Miał wszystkie te cechy i powiedziałem sobie:„ Czy to naprawdę mózg, na który patrzę? ” Mówi Friedmana z Uniwersytetu Michigan.

„Więc powiększyłem ten obszar czaszki, aby wykonać drugi skan w wysokiej rozdzielczości i było bardzo jasne, że tak właśnie powinno być. I to tylko dlatego, że był to tak niewątpliwy przykład, że my postanowił pójść jeszcze dalej”.

Zwykle jedynymi pozostałymi śladami tego starożytnego życia są twarde części zwierząt, które są łatwiejsze do zachowania, takie jak ich kości, ponieważ tkanki miękkie szybko się rozkładają.

Ale w tym przypadku gęsty minerał, prawdopodobnie piryt, wyciekł i zastąpił tkankę, która prawdopodobnie byłaby zachowana znacznie dłużej w środowisku o niskiej zawartości tlenu. To pozwoliło skanowi uchwycić coś, co wygląda jak szczegóły nerwu czaszkowego i tkanek miękkich maleńkiej rybki. Kokocefal Dziki.

Starożytny okaz jest jedyny w swoim rodzaju, więc mimo że znajdował się w rękach badaczy od czasu jego pierwszego opisu w 1925 r., cecha ta pozostała ukryta, ponieważ naukowcy nie ryzykowali inwazyjnych metod badawczych.

„Znaleźliśmy tutaj niezwykłe zachowanie skamieliny, która była wielokrotnie badana przez kilka osób w ciągu ostatniego stulecia” Wyjaśnić Friedmana.

„Ale ponieważ mamy te nowe narzędzia do wyszukiwania wewnątrz skamielin, ujawniają nam one kolejną warstwę informacji”.

border frame=”0″allow=”akcelerometr; automatyczny start; Zapis do schowka. nośniki kodowane żyroskopowo; Obrazek w obrazku; udostępnianie w sieci „allowfullscreen>”.

Te prehistoryczne ryby ujściowe prawdopodobnie polowały na owady, małe skorupiaki i głowonogi, ścigając je płetwami wspieranymi przez kościste pręty zwane płaszczkami.

Ray-fish, podklasa aktynopterygiumMakijaż Ponad połowa wszystkich żywych zwierząt z kręgosłupem żyje dzisiajw tym tuńczyka i koniki morskie, oraz 96 procent wszystkich ryb.

Ta grupa ryb płetwiastych, z których część ostatecznie stała się naszymi przodkami, podzieliła się około 450 milionów lat temu. C. wildi Następnie obrała własną ścieżkę ewolucyjną od populacji ryb żyjących do dziś, około dziesiątek milionów lat temu.

„Analizy umieszczają ten takson poza grupą zawierającą wszystkie żyjące ryby promieniopłetwe”, paleontolog z University of Michigan Rodrigo Figueroa i współpracownicy. Napisz w ich gazecie.

Szczegóły budowy mózgu w kość ogonowa Ma to zatem implikacje dla interpretacji neuromorfogenezy podczas wczesnych stadiów ewolucyjnych linii kręgowców naczelnych. „

Artystyczna interpretacja ryby o długości od 15 do 20 cm (6 do 8 cali) i struktury jej mózgu. (Marcio El Castro)

Niektóre cechy mózgu zostałyby utracone z powodu rozkładu i procesu konserwacji, ale zespół nadal mógł zidentyfikować określone szczegóły morfologiczne. To pozwoliło im zobaczyć, że sposób, w jaki ewoluował ten prehistoryczny przodomózgowie, był bardziej podobny do naszego niż reszta żyjących dzisiaj ryb promieniopłetwych.

W przeciwieństwie do wszystkich żywych ryb z płetwami, mózg kość ogonowa złożyć do środka”, Notatki Friedmana. „Tak więc ta skamielina rejestruje czas przed ewolucją tej odrębnej cechy mózgów ryb płetwiastych. Daje nam to pewne ograniczenia co do tego, kiedy ta cecha ewoluowała – coś, z czym nie mieliśmy dobrego kontaktu przed nowymi danymi.” kość ogonowa. „

Ten wewnętrzny fałd jest znany jako zakrzepnięty przodomózgowie – tak jak u nas, dwie półkule mózgowe obejmują pustą przestrzeń jak „c”, a jej lustrzane odbicie jest ze sobą połączone. Dla porównania, odwrócone kończyny przednie widoczne u wciąż żywych ryb promieniopłetwych mają zamiast tego dwa bulwiaste płaty, z jedynie cienkim nacięciem między nimi.

Naukowcy chętnie skanują inne skamieniałe ryby w zbiorach muzeum w poszukiwaniu innych oznak tkanki miękkiej, które mogą się w nich ukrywać.

„Ważnym wnioskiem jest to, że tego rodzaju miękkie części można zachować, można je zachować w skamieniałościach, które mamy od dawna – to znana skamielina sprzed ponad 100 lat” Mówi Friedmana.

„Dlatego tak ważne jest, aby trzymać się fizycznych okazów. Bo kto wie, za 100 lat, co ludzie mogą teraz zrobić ze skamieniałościami w naszych zbiorach”.

Badanie to zostało opublikowane w Natura.

You May Also Like

About the Author: Ellen Doyle

"Introwertyk. Myśliciel. Rozwiązuje problemy. Specjalista od złego piwa. Skłonny do apatii. Ekspert od mediów społecznościowych. Wielokrotnie nagradzany fanatyk jedzenia."

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *