Niemcy 1974: „Nikt nie pamięta drugiego”, z wyjątkiem Holandii dla Cruyff

Są piłkarze reprezentujący epokę w piłce nożnej, którzy pozostawili po sobie ślad i nawet nie będąc współczesnymi, rozpoznaje ich każdy fan piłki nożnej. Jednym z nich jest Johan Cruyff, legenda Ajaksu i holenderskiej Barcelony. Wielu twierdzi, że to on zrewolucjonizował hiszpański klub i stworzył tę metodę gry, która dała mu tak wiele owoców. Miguel Angel Brindisi, argentyński zawodnik, który brał udział w finałach Mistrzostw Świata w 1974 roku, powiedział, że holenderska drużyna w tym turnieju „spowodowała przerwanie meczu i zacząłem uprawiać inny sport”. Ta holenderska drużyna, „Mechaniczna Pomarańcza”, miała Cruyffa jako kapitana drużyny i osiągnęła status wicemistrza świata.

Z powodu tych futbolowych rzeczy, pomimo bycia jedną z najlepszych drużyn w historii, Holandia w 1974 roku przegrała światowy finał z RFN (Federal). Stamtąd zaczęła się klątwa przed Holendrami. W tym meczu, w którym zaczęli wygrywać 1:0 dwie minuty po pierwszej połowie, przegrali swój pierwszy mecz finałowy. W tej chwili i na kilka dni przed Mistrzostwami Świata 2022 w Katarze przegrał już trzy finały (1974-1978-2014). Również na Mistrzostwach Świata 1998 i 2014 doszli do półfinału.

Po dwóch minutach meczu Holandia awansowała do finału z Niemcami dzięki rzutowi karnemu. Jest to jednak pamiętany jako historyczny ruch, odkąd wyprowadził Holandię ze środka, a żaden niemiecki zawodnik nawet nie dotknął piłki do bramki. Vogts chybił Cruyffa, a Neeskens zamienił rzut karny na bramkę.

Jedną z ciekawszych rzeczy na Mistrzostwach Świata 1974 był mecz fazy grupowej pomiędzy dwoma niemieckimi drużynami: Zachodem i Wschodem. Jednak zwycięzcą meczu nie była najlepsza niemiecka drużyna w turnieju. Drużyna wschodnia pokonała drużynę zachodnią i choć awansowała do drugiego etapu, to Niemcy Zachodnie dotarły do ​​finału i zdobyły tytuł.

Drugą wielką ciekawostką był format turniejowy. Pierwsze czterodrużynowe etapy grupowe zostały zachowane, ale z ośmiu rozstawionych grup w tym pierwszym etapie powstały dwie nowe grupy. Pierwsi z każdego regionu awansowali do finału (Niemcy Zachodnie i Holandia), a ich bezpośredni napastnicy rozegrali mecz o trzecie i czwarte miejsce (Polska i Brazylia). Tym samym w zawodach odbyło się 38 meczów.

Jako trzecią ciekawostkę można wyróżnić dla widzów ubezpieczenie na życie. Atak terrorystyczny na Igrzyskach Olimpijskich w Monachium w 1972 roku zmusił organizatorów do zapewnienia pewnego rodzaju ubezpieczenia dla uczestników mistrzostw świata. W przypadku śmierci rodzina ofiary miała otrzymać 4000 dolarów, aw przypadku inwalidztwa kwota została podniesiona do 8000 dolarów.

A biorąc pod uwagę udział reprezentacji Argentyny ponownie po jego nieobecności na mundialu Meksyk 1970. Reprezentacja narodowa była w grupie D z Polską, Włochami i Haiti. Choć zaczynali od porażki w mundialu z Polakami 3-2, zremisowali z Włochami z wynikiem 1 i zakończyli swoje rankingi po pokonaniu Haiti 4-1, a w drugim etapie wpadli do Strefy A z Holandią, Brazylią i NRD. . Porażki z Holandią (4:0) i Brazylijczykiem (1:2) sprawiły, że argentyńska drużyna narodowa zniknęła z boiska pomimo remisu 1:1 z Niemcami, a Mistrzostwa Świata w 1974 roku zakończyły się dla Argentyńczyków.

Jugosławia pokonała Zair 9:0, co jest równoznaczne ze zwycięstwem Węgier nad Koreą Południową w 1954 roku, dwoma największymi golami w historii mistrzostw świata. Marka Adidas zaczęła nosić stroje reprezentacji narodowych, a także produkowała piłkę Pucharu Świata i dostarczała buty dla mistrzów. Do udziału zarejestrowało się 97 drużyn, a tylko 14 drużyn zakwalifikowało się do play-offów i dołączyło do ostatniego gospodarza i mistrza.

Klasyfikacja Chile

W trudnych eliminacjach do Mistrzostw Świata 1974 Chile musiało zmierzyć się ze Związkiem Radzieckim. Pierwszy mecz w Moskwie zakończył się bez bramek, ale rewanż nie został rozegrany. Sowieci nie pojechali do Chile twierdząc, że w kraju transandyjskim torturują ludzi pod de facto rządami. FIFA nie przyjęła argumentów i zażądała, by Chile wyszło na boisko w ten sam sposób. 21 listopada 1973 roku chilijscy piłkarze wyszli na mecz przeciwko komukolwiek i nawet strzelili gola.

Ponieważ Jules Rimet Cup był w rękach Brazylii, aby wygrać go 3 razy, FIFA zaprojektowała nowy puchar dla edycji z 1974 roku, który nadal obowiązuje. Od tamtego mundialu oryginalne trofeum otrzymuje mistrz, który posiada je od 4 lat i zwraca je na kolejną edycję, otrzymując w zamian jego replikę. Projekt przedstawia dwóch sportowców w zwycięskiej ekspresji, unoszących ręce i trzymających kulę ziemską.