Niepewne stosunki Moskwy z NATO

Moskwa (AB) – Rosyjska obecność wojskowa w pobliżu Ukrainy wzbudziła obawy w Kijowie i na Zachodzie, że Rosja może dokonać inwazji na sąsiada.

Napięcia wokół Ukrainy pojawiły się po tym, jak stosunki między Rosją a NATO osiągnęły punkt krytyczny, a kilka lat temu, w przeciwieństwie do sytuacji, prezydent Rosji Władimir Putin zaproponował jego krajowi przystąpienie do sojuszu.

Oto spojrzenie na stosunki między Rosją a NATO:

Zimna wojna i upadek komunizmu

Przez dziesięciolecia podczas zimnej wojny Związek Radziecki i jego sojusznicy z Układu Warszawskiego toczyli napiętą wojnę z NATO w Europie Środkowej i Wschodniej.

Konflikt ucichł w latach 80., kiedy sowiecki przywódca Michaił Gorbaczow zreformował Związek Radziecki i promował reformy demokratyczne na Wschodzie. Gorbaczow nie próbował zapobiec upadkowi reżimów komunistycznych w tych sojusznikach i szybko zaakceptował zjednoczenie Niemiec po upadku muru berlińskiego w 1989 roku.

Podczas rozmów o zjednoczeniu Niemiec Gorbaczow otrzymywał z Zachodu zapewnienia, że ​​NATO nie będzie rozszerzać się na wschód, ale nie udokumentował tych ustnych obietnic.

Prezydent Rosji Borys Jelcyn, który był zajęty kryzysem gospodarczym i politycznym po rozpadzie Związku Radzieckiego w 1991 roku, nie zwrócił na to uwagi, gdy Polska, Węgry i Czechy przystąpiły do ​​NATO w 1999 roku.

W tym samym roku kampania powietrzna NATO przeciwko obecnie sojusznikowi Rosji, Serbii, stała się pierwszą poważną kontrowersją między Moskwą a sojuszem wojskowym od czasu rozpadu Związku Radzieckiego.

Putin wchodzi wąskim brzegiem

Po Jelcynie Putina w 2000 r. szybko zaczął poprawiać stosunki z Zachodem i badał możliwość przystąpienia Rosji do NATO.

Lord George Robertson, sekretarz generalny NATO w latach 1999-2004, przypomniał niedawno, jak Putin zapytał go, kiedy zamierza zaprosić Rosję do koalicji, i jak rozgniewał się, gdy Robertson odpowiedział, że Moskwa, podobnie jak inni członkowie, powinna ubiegać się o członkostwo . Kandydat.

Putin powiedział później, że nie chce, aby NATO zaakceptowało Rosję, ponieważ Zachód obawiał się jej siły i niezależnego podejścia.

Badając potencjalnych członków NATO, Putin manewrował także w celu wzmocnienia więzi politycznych i bezpieczeństwa z Waszyngtonem i jego sojusznikami.

Putin był pierwszym zagranicznym przywódcą, który wezwał ówczesnego prezydenta George’a W. Busha i pomógł mu po atakach terrorystycznych z 11 września 2001 roku. Z zadowoleniem przyjął rozmieszczenie wojsk amerykańskich w bazach byłych republik radzieckich w Azji Środkowej z powodu wojny w Afganistanie. W innym miłosnym geście Putin zamknął sowieckie bazy na Kubie iw Wietnamie.

Chociaż kandydatura Moskwy do NATO nigdy się nie urzeczywistniła, Rosja i koalicja uzgodniły w 2002 roku powołanie komitetu koordynującego politykę i współpracę w zakresie zwalczania terroryzmu i innych kwestii.

Zimno powraca

Stosunki między Rosją a NATO zaczęły się pogarszać w 2002 roku, po tym, jak Waszyngton odrzucił zimnowojenne porozumienie zakazujące obrony przeciwrakietowej, a Moskwa określiła to jako potencjalne zagrożenie dla swojej obrony nuklearnej.

Wojna USA w Iraku w 2003 roku została szeroko skrytykowana przez Moskwę i jeszcze bardziej zdestabilizowała stosunki. Włączenie Bułgarii, Rumunii, Słowacji, Słowenii oraz byłych republik radzieckich Estonii, Łotwy i Litwy do NATO w 2004 r. zwiększyło niepokoje w Moskwie.

Protesty przeciwko Pomarańczowej Rewolucji na Ukrainie w 2004 roku eskalowały napięcia między obiema stronami, zmuszając Kreml do anulowania oszukańczego zwycięstwa wyborczego kandydata na prezydenta. Kreml postrzegał protesty i obalenie niepopularnego przywódcy w byłej republice sowieckiej jako sponsorowaną przez Zachód interwencję w swojej strefie wpływów.

W decydującym przemówieniu na konferencji bezpieczeństwa w Monachium w 2007 r. Putin ostro skrytykował amerykańskie inicjatywy na całym świecie. Prowokacja”.

Wojna między Rosją a Gruzją

Rosja gwałtownie sprzeciwiła się zobowiązaniom NATO wobec Ukrainy i Gruzji na szczycie w Bukareszcie w kwietniu 2008 roku, co było ciosem dla ich podstawowych interesów bezpieczeństwa.

Cztery miesiące później Rosja najechała Gruzję w pięciodniowej wojnie, która rozpoczęła się od użycia siły przez Kaukaz Południowy w celu odzyskania kontroli nad odosobnioną częścią Osetii Południowej, wspieranej przez Moskwę.

Rosja, która uznała Osetię Południową i inną zbuntowaną gruzińską prowincję Abchazję za niepodległe narody i wzmocniła tam swoją obecność wojskową.

Ruchy i kontr-ruchy w związku z konfliktem na Ukrainie

W 2014 roku bliski Kremlowi prezydent Ukrainy Wiktor Janukowycz został odsunięty od władzy przez masowe protesty, które wywołały, gdy zdecydował się odrzucić porozumienie z UE na rzecz dobrych stosunków z Moskwą.

Rosja zaanektowała ukraiński Półwysep Krymski i poparła separatystycznych rebeliantów znanych jako Donbas, przemysłowe centrum Ukrainy. W konflikcie, który trwa już ósmy rok, zginęło około 14 000 osób, a próby rozwiązania politycznego nie powiodły się. Moskwa zaprzecza interwencji i twierdzi, że Rosjanie biorący udział w walkach to ochotnicy związani z separatystami.

W odpowiedzi Stany Zjednoczone i ich sojusznicy pozwolili Moskwie i NATO zawiesić wszelką praktyczną współpracę z Moskwą i wzmocnili swoje siły w pobliżu Rosji. Kreml nazwał te rozmieszczenia i manewry w pobliżu swoich granic zagrożeniem bezpieczeństwa.

Rosja zawiesiła swoją misję w NATO w październiku i nakazała zamknięcie moskiewskiego biura koalicji po cofnięciu akredytacji ośmiu rosyjskich urzędników dla jej brukselskiej siedziby za rzekome powiązania z rosyjskim wywiadem.

Napięcia nasiliły się w zeszłym miesiącu, kiedy Rosja zmobilizowała wojska w pobliżu Ukrainy. Putin odmówił zaplanowania ataku, ale zażądał, by Zachód zagwarantował, że NATO nie przyłączy się do Ukrainy ani nie zatrzyma tam swoich sił, co określił jako „czerwoną linię” dla Moskwy.

Podczas rozmowy wideo w zeszłym tygodniu prezydent USA Joe Biden ostrzegł Putina przed „złymi konsekwencjami” inwazji Rosji na Ukrainę, chociaż obiecał przeprowadzić konsultacje w celu rozwiania obaw Rosji.

Kolejne kroki dla NATO i Rosji

Wiarygodność NATO opiera się na jego gwarancji wzajemnej ochrony, znanej jako Artykuł 5, który traktuje atak na członka jako atak przeciwko wszystkim, a także ustanawia jego zobowiązanie do zapewnienia członkostwa każdemu krajowi europejskiemu, który przyczynia się do bezpieczeństwa w Europie . I Ameryka Północna. Ale zarówno Ukraina, jak i Gruzja mają nierozwiązane konflikty na swoich terytoriach, a teraz ich włączenie zmusi wszystkie 30 państw członkowskich do podjęcia ich obrony środkami wojskowymi.

Rosja chce, aby Zachód zobowiązał się nie rozmieszczać wojsk i broni na Ukrainie, aw zeszłym tygodniu rosyjskie MSZ zażądało, aby NATO wycofało się z obietnicy przyjęcia Ukrainy i Gruzji jako członków z 2008 roku.

Stany Zjednoczone i inne państwa członkowskie NATO odrzuciły żądania Rosji. „Stosunki NATO z Ukrainą będą określane przez 30 sojuszników NATO i Ukrainę, a nikt inny” – powiedział w zeszłym tygodniu sekretarz generalny koalicji Jens Stoltenberg.

Putin odpowiedział, że chociaż Ukraina może swobodnie decydować o swoich ustaleniach dotyczących bezpieczeństwa, nie powinny one zagrażać Rosji.

„Oczywiście każdy kraj ma prawo wybrać najbardziej akceptowalny sposób zagwarantowania swojego bezpieczeństwa, ale musi to robić w sposób, który nie narusza interesów innych krajów ani nie podważa bezpieczeństwa Rosji w tej sprawie” – powiedział Putin. . „Bezpieczeństwo musi być globalne i wszyscy muszą być chronieni jednakowo”.