Następnym razem, gdy spojrzysz na jasny księżyc w pełni, pomyśl o tym: nikt nie wie dokładnie, skąd pochodził księżyc.
„Nie mamy pojęcia, dlaczego księżyc tu jest” — mówi pisarka naukowa Rebecca Boyle. niewytłumaczalne – Podcast Vox, który odkrywa wielkie tajemnice, pytania bez odpowiedzi i wszystko inne my Ucz się, nurkując w nieznane. „Myślę, że dużo ludzi [the moon] Przyjmuje się za pewnik, że to nudne rzeczy, a galaktyki, mgławice, gwiazdy i planety są ciekawsze”.
To prawda, że niektóre z epickich pytań w nauce istnieją w najdalszych zakątkach kosmosu – jak i kiedy powstały pierwsze galaktyki, co dzieje się w czarnej dziurze – ale także epickie pytania są tutaj, w naszym niebiańskim sąsiedztwie, w naszym własnym. własny układ słoneczny.
Zbadanie naszego Układu Słonecznego – księżyców i planet w nim – to lepsze zrozumienie tego, co jest możliwe w najdalszych zakątkach wszechświata. Wszystko, co znajdziemy lub odkryjemy na naszym kosmicznym podwórku, pomoże nam zrozumieć, co jest możliwe w większym wszechświecie. Jeśli dowody na istnienie starożytnego życia zostaną znalezione we wrogim świecie, takim jak Mars, możemy lepiej zrozumieć, jak powszechne może być życie w innych układach słonecznych. Jeśli zrozumiemy, w jaki sposób świat, który mógł być tak żywy jak Wenus, popadł w ruinę, możemy zrozumieć, jak często podobne planety wokół innych gwiazd umierają na końcu świata.
Najbardziej prowokacyjne tajemnice Układu Słonecznego pomagają nam zrozumieć, dlaczego tu jesteśmy, ile możemy mieć i co możemy zostawić. Oto niektóre z tajemnic Układu Słonecznego, które napotkaliśmy niewytłumaczalne.
Aby uzyskać więcej zagadek, słuchaj i podążaj niewytłumaczalne Gdziekolwiek słuchasz podcastów.
Co zabiło Wenus?
„Hellscape” to najbardziej odpowiednie słowo do opisania powierzchni Wenus, drugiej planety od Słońca. Temperatura 900 stopni Fahrenheita jest najgorętszą planetą w Układzie Słonecznym, dzięki atmosferze zbudowanej prawie w całości z dwutlenku węgla, co powoduje potężny efekt cieplarniany. Chmury silnie żrącego kwasu siarkowego pokrywają wulkaniczny region bardzo ostrych skał magmowych. Ciśnienie na powierzchni Wenus jest około 92 razy większe niż ciśnienie odczuwane na poziomie morza na Ziemi.
Jednak niektórzy naukowcy podejrzewają, że Wenus przypominała kiedyś Ziemię z płynnym oceanem wodnym, takim jak ten, który podtrzymuje życie na naszej planecie. To skłania do egzystencjalnego pytania o życie na Ziemi.
Robin George Andrews, wulkanolog i autor „Wenus i Ziemia są braćmi planetarnymi” Gigantyczne wulkany: co ujawniają o Ziemi i innych światach?. „Został zrobiony w tym samym czasie iz tych samych rzeczy, ale kwiat jest okropny i przerażający w każdy możliwy sposób. Ziemia jest rajem. Więc dlaczego mamy raj obok utraconego raju?”
Istnieją dwie główne hipotezy. Jednym z nich jest to, że słońce ugotowało Wenus na śmierć. Po drugie, zrobiły to wulkany.
Dogłębna lektura: Kwiat mógł być niebem, ale zamienił się w piekło. Ziemianie, uważajcie.
Skąd wziął się księżyc?
Zanim księżyc zaszedł, naukowcy myśleli, że wiedzą, jak powstał księżyc. Dominująca teoria głosiła, że uformowały się one bardzo podobnie do planet: fragmenty materii pozostałej po formowaniu się Słońca zlepiają się razem. Ale potem astronauci Apollo przywieźli próbki z powierzchni Księżyca, a te skały opowiadały zupełnie inną historię.
„Geolodzy odkryli, że księżyc pokryty jest specjalnym rodzajem skały zwanym anortozytem” niewytłumaczalne Starszy producent Meredith Hudenot wyjaśnia w programie. „Lśniąca, jasna i odbijająca światło to skała, która sprawia, że księżyc świeci na biało na nocnym niebie. W tamtym czasie uważano, że ta skała może być uformowana tylko w bardzo specyficzny sposób. Magma”.
Ale magma oznaczała, że księżyc musiał powstać w jakiejś epickiej katastrofie. „Coś, co wpompowało tyle energii w księżyc, że dosłownie się stopił” – mówi Hoddinott. Naukowcy nie są do końca pewni, jak to wszystko się stało. Ale każdy scenariusz to filmowa opowieść o straszliwych ognistych proporcjach.
Dogłębna lektura: Jak skały księżycowe Apollo ujawniają epicką historię wszechświata?
Czy jest coś żywego w ludzkich odchodach pozostawionych na Księżycu?
Podczas misji Apollo na Księżycu astronauci udali się na Księżyc i aby zmniejszyć wagę po powrocie na Ziemię, wyrzucili swoje śmieci. We wszystkich misjach Apollo astronauci odeszli 96 torebki ludzkich odchodów na Księżycu i zadają fascynujące astronomiczne, ważne pytanie.
Ludzkie ekskrementy – zwłaszcza odchody – tętnią życiem drobnoustrojów. Wraz z lądowaniem na Księżycu Apollo, przenieśliśmy życie drobnoustrojów na Ziemi do najbardziej ekstremalnego środowiska, w jakim kiedykolwiek się znajdowało. Oznacza to, że marnotrawstwo na Księżycu jest naturalnym, choć niezamierzonym doświadczeniem.
Pytanie, na które doświadczenie może odpowiedzieć: Jak odporne jest życie w obliczu potwornego środowiska księżyca? W związku z tym, jeśli mikroby mogą przetrwać na Księżycu, czy mogą przetrwać między planetami, czy? podróże międzygwiezdne? Jeśli uda im się przetrwać, być może życie przeniesie się z planety na planetę, jadąc na grzbietach asteroid lub innych kosmicznych śmieci.
Dogłębna lektura: Astronauci Apollo opuścili tubę na Księżycu. Musimy wrócić do tych bzdur.
Czy na Ziemi istniała zaawansowana cywilizacja przed ludźmi?
Wielu naukowców zawsze zastanawiało się: czy w głębinach kosmosu istnieje inteligentne życie? Ale klimatolog Gavin Schmidt i astrofizyk Adam Frank mają inne pytanie: czy głęboko w historii Ziemi istniało inteligentne życie? Czy możemy znaleźć dowody na zaawansowaną cywilizację nieludzką, która żyła być może setki milionów lat temu, zakopana w skorupie ziemskiej?
Nie jest to ściśle tajemnica „układu słonecznego”, ale ma kosmiczną skalę. W istocie Schmidt i Frank zastanawiają się: jakie jest prawdopodobieństwo, że inteligentna forma życia na jakiejkolwiek planecie – tutaj lub w najgłębszych głębinach kosmosu – zostawiłaby ślad, znak ich istnienia? A jeśli już o to chodzi: za setki milionów lat, czy niektórzy badacze kosmosu, którzy wylądowali na Ziemi, byliby w stanie znaleźć ludzkie ślady, gdybyśmy już dawno odeszli?
Dogłębna lektura: Hipoteza sylurska: czy w zapisie geologicznym można wykryć cywilizację przemysłową?
Czy możemy wypchnąć asteroidę z kursu kolizyjnego z Ziemią?
Wiele katastrof – erupcje wulkanów, trzęsienia ziemi, huragany, tornada – są nieuniknione. Naukowcy mówią o gdy, a nie czy uderzą. Chociaż ludzie To pogarsza niektóre nieszczęściaKlęski żywiołowe wydarzyły się na długo przed naszym przyjazdem. To fakt życia na Ziemi. Ale jeden rodzaj katastrofy nie musi być nieunikniony: kolizja między asteroida lub kometa i ziemia.
Problem polega na tym, że nigdy nie próbowaliśmy odwracać uwagi asteroidy i nie wiemy, czy taki plan zadziała.
Aby pomóc odpowiedzieć na to pytanie, w zeszłym roku NASA uruchomiła program Test przekierowania podwójnej asteroidy (DART), pudełko wielkości samochodu z panelami słonecznymi. Obecnie jest w drodze do 160-metrowej asteroidy zwanej Dimorphos. Jesienią DART zderzy się z Dimorphos z prędkością 24 000 kilometrów na godzinę (około 15 000 mil na godzinę) w poszukiwaniu ważnego pytania: czy kolizja może zepchnąć asteroidę na nieco inną orbitę?
Dogłębna lektura: Dążenie do uniknięcia katastrofy asteroidy idzie zaskakująco dobrze
Czy na Marsie istniało życie?
Dzisiejszy Mars to pustynia, pozbawiona jakichkolwiek widocznych oznak życia. Ale z biegiem lat naukowcy odkryli dowody na zaginięcie Marsa, dawno temu, który mógł wyglądać bardzo podobnie do Ziemi.
„Mars jest dziś zupełnie innym miejscem niż 4 miliardy lat temu, ale można zobaczyć dowody na to, jak to było” – powiedziała astrobiolog NASA Lindsey Hayes. „Widzisz takie rzeczy, jak pozostałości ogromnej delty rzeki, która wskazuje nie tylko na przepływ wody, ale prawdopodobnie przez długi czas przepływała przez ciebie duża ilość wody, która nadal osadzała osady”.
A gdzie była woda, tam mogło być życie. W zeszłym roku na Marsie wylądował nowy łazik i to jest nasza najlepsza szansa, aby odpowiedzieć na pytanie „Czy na Marsie było kiedyś życie?” Jeśli odpowiedź brzmi „tak”, może to zmienić nasze rozumienie tego, jak rozpowszechnione jest życie we wszechświecie.
The niewytłumaczalne Odcinek na Marsie nada 22 czerwca.
Dogłębna lektura: Najnowsza sonda NASA to nasza najlepsza jak dotąd szansa na znalezienie życia na Marsie
Czy w ciemności czai się prawdziwa dziewiąta planeta?
W 2006 roku Międzynarodowa Unia Astronomiczna Głosuj za zmianą Zdefiniuj, co składa się na planetę, a Pluton nie dokonał cięcia. W Układzie Słonecznym nie ma już dziewięciu oficjalnych planet, ale osiem.
Ale potem „zaczęliśmy uzyskiwać wskazówki, że naprawdę istnieje coś innego – a prawdziwa gigantyczna planeta, jak sądzimy, wciąż czai się daleko od Neptuna, czekając na odkrycie” – mówi astronom Mike Brown. niewytłumaczalne. Astronomowie nie odkryli jeszcze tej planety, ale wątpią w jej istnienie: wydaje się, że inne odległe obiekty Układu Słonecznego zostały dotknięte jej grawitacją.
Czy te wskazówki mogą doprowadzić nas do prawdziwej nowej dziewiątej planety? Mogą. Ale trudno będzie znaleźć.
„To trochę tak, jakby wziąć małe ziarnko czarnego piasku i wyrzucić je na plażę” – mówi Brown o procesie badawczym. „Trudno byłoby znaleźć to w morzu wśród pozostałych. I to jest problem Planety Dziewiątej.”
Dogłębna lektura: W poszukiwaniu planety 9
Jeśli masz pomysły na tematy na przyszłe koncerty, wyślij nam e-mail na adres [email protected].
„Introwertyk. Myśliciel. Rozwiązuje problemy. Specjalista od złego piwa. Skłonny do apatii. Ekspert od mediów społecznościowych. Wielokrotnie nagradzany fanatyk jedzenia.”
